Πότε θα γίνει η επόμενη έξοδος στις αγορές

Ο πλέον καθοριστικός παράγοντας, που φαίνεται ότι ανατρέπει τα έως τώρα δεδομένα, είναι ότι η ΕΚΤ δεν δείχνει διατεθειμένη να ξεκινήσει το tapering, δηλαδή το συμμάζεμα του QE, από το Σεπτέμβριο, όπως εκτιμούσαν στις αγορές κι αυτό σημαίνει πολύ απλά ότι οι αναταράξεις, οι οποίες θα καταστούσαν αβέβαιη ή και επικίνδυνη μια νέα έκδοση ομολόγου από την Ελληνική Δημοκρατία, μετατίθενται για πολύ αργότερα.

Πέρα από τη διατήρηση του ευνοϊκού περιβάλλοντος από την ΕΚΤ, πληροφορίες από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού αναφέρουν πως ο Β. Σόιμπλε φέρεται να έχει δεσμευτεί στο ΔΝΤ ότι αμέσως μετά από τις γερμανικές εκλογές, θα υπάρξουν εξελίξεις στο ζήτημα του ελληνικού Χρέους, έτσι ώστε να διευκολυνθεί η επάνοδος της χώρας στο περιβάλλον των αγορών, αναγνωρίζοντας ότι αν οι σχετικές αποφάσεις ληφθούν στη λήξη του προγράμματος, ο χρόνος δεν θα είναι επαρκής. Οι σχετικές πληροφορίες είναι πολύ πιθανό, μάλιστα, να έχουν φτάσει στα... αυτιά του Έλληνα υπουργού Οικονομικών, ο οποίος “τόλμησε” μια πρόβλεψη για θετικές εξελίξεις (ένταξη) στο μέτωπο του QE τον Οκτώβριο. Ευρωπαϊκές πηγές σημειώνουν, πάντως, ότι ακόμα κι αν οι ενθαρρυντικές πληροφορίες από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού ανταποκρίνονται στη... γερμανική πραγματικότητα, είναι εξαιρετικά αμφίβολο εάν θα προλάβει να σχηματιστεί κυβερνητικός συνασπισμός στο Βερολίνο, έτσι ώστε να έχουμε τόσο ραγδαίες εξελίξεις μέσα στον Οκτώβριο.

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που τονίζουν πηγές είναι ότι “το επόμενο ομόλογο πρέπει να είναι καλύτερο”, είτε ως προς την απόδοση, είτε ως προς το μίγμα των επενδυτών, είτε ως προς τη ρευστότητα και για να συμβεί αυτό, πέρα από τα παραπάνω (αναβολή tapering και εξελίξεις στο Χρέος) που συνθέτουν το εξωτερικό περιβάλλον, το Α και το Ω παραμένει η εφαρμογή του προγράμματος. “Πρόκειται για άσκηση πειθαρχίας της κυβέρνησης” σημειώνουν οι ίδιες πηγές, σχολιάζοντας την πρώτη δοκιμαστική έκδοση και τονίζουν ότι αν απογοητευτούν εκ νέου οι επενδυτές, η ζημιά θα είναι μη αναστρέψιμη. Πώς μπορούν να απογοητευτούν; Αν επαναληφθούν οι καθυστερήσεις, οι παλινωδίες, οι αστοχίες, οι οποίες χαρακτήρισαν το προηγούμενο χρονικό διάστημα. Και ακριβώς σε αυτό το σημείο μπήκαν οι αστερίσκοι από τους Θεσμούς, την επομένη της έκδοσης του πρώτου “αριστερού” ομολόγου.

Επιβεβαιώνοντας πλήρως τις πληροφορίες των “Π”, η Κομισιόν (δια στόματος Μοσκοβισί), το ΔΝΤ (δια στόματος Βελκουλέσκου) και το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών, καλωσόρισαν τη δοκιμαστική έκδοση, αλλά τόνισαν ή μάλλον υπερτόνισαν ότι χωρίς την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων και την εμβάθυνση τους, η κίνηση αυτή δεν μπορεί να έχει συνέχεια και σίγουρα όχι το επιθυμητό τέλος, δηλαδή την οριστική έξοδο από τα Μνημόνια. Τι σημαίνουν πρακτικά αυτοί οι αστερίσκοι; Ότι η τρίτη αξιολόγηση δεν έχει σε καμία περίπτωση το χαρακτήρα του... υγιεινού περιπάτου, που θέλει να της προσδώσει η ελληνική πλευρά, ειδικά μετά από την εμμονή του ΔΝΤ να αναδείξει ως μείζον ζήτημα την ποιότητα του ενεργητικού των ελληνικών τραπεζών και την επαρκή κεφαλαιοποίηση τους.

Το μήνυμα των αγορών

Επιχειρώντας κανείς να αποκωδικοποιήσει τη στάση των επενδυτών στην πρώτη έκδοση ομολόγου μετά από τρία ολόκληρα χρόνια, θα πρέπει να ξεκινήσει από την απόφαση για έκδοση τώρα και όχι αργότερα. Αναλύοντας τα δεδομένα, θα ήταν μάλλον αφελές να υποστηρίξει κανείς ότι η σχετική απόφαση ήταν στη διακριτική ευχέρεια της Αθήνας, καθώς όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν στο ότι πριν ανάψει το πράσινο φως, έπρεπε να συμφωνήσουν ΟΛΟΙ, παρά τον “πόλεμο” Ευρωπαίων- ΔΝΤ και παρά τις “εχθροπραξίες” μεταξύ διαφορετικών ομάδων εντός του ΔΝΤ.

Αυτό που περιέπλεξε τα πράγματα ήταν το πολυσυζητημένο “ταβάνι” Χρέους που έθεσε το ΔΝΤ, όχι όμως γι’ αυτήν καθ’ αυτήν την “οροφή”, αλλά γιατί πολύ απλά όλη η δημόσια συζήτηση που προκάλεσε, δημιούργησε δεύτερες σκέψεις σε επενδυτές για το κατά πόσο έχει νόημα να εμπλακούν στη διαδικασία, αν δεν πρόκειται να πάρουν αυτά που θα ήθελαν.

Ως προς το αποτέλεσμα της έκδοσης, η ανταπόκριση των επενδυτών χαρακτηρίζεται ως “πέρα από κάθε προσδοκία”, αλλά μόνο αν το δει κανείς από την οπτική των συνθηκών που είχαν διαμορφωθεί ως τώρα και που σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς, ήταν πολύ πιο δυσμενείς από το 2014.

Ως προς το εξωτερικό περιβάλλον, το 2014 δεν υπήρχε QE, ενώ και οι αγορές ήταν απλώς “καλές”. Αντιθέτως τώρα, ακόμα κι αν η Ελλάδα δεν συμμετέχει, το QE επιδρά καταλυτικά, ενώ οι αγορές εμφανίζονται “λαίμαργες”. Αν μείνει κανείς σε αυτά τα χαρακτηριστικά, θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι πριν από τρία χρόνια τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα, ωστόσο αν προσθέσει κανείς στην εξίσωση την αξιοπιστία της χώρας, η εικόνα αναστρέφεται πλήρως.

“Η αξιοπιστία της χώρας είναι τώρα στο βυθό, ενώ το Χρέος της χαρακτηρίζεται ως εξαιρετικά μη βιώσιμο”, σημειώνουν οι ίδιοι παράγοντες, αναδεικνύοντας τις βασικές δυσκολίες της έκδοσης. Μπαίνοντας, δε, στον... πειρασμό της σύγκρισης με το ομόλογο του 2014- παρά το ότι αναγνωρίζουν ότι δεν έχει νόημα- παρατηρούν ότι κάνοντας κανείς τις αναγκαίες αναγωγές, το νέο ομολόγο θα έπρεπε να έχει επιτόκιο 4,10- 4,20% για να θεωρηθεί ως ίσο με το αντίστοιχο ομόλογο Σαμαρά.