DW: Ιδιαίτερα ευπρόσδεκτοι οι Ελληνες γιατροί στη Γερμανία

Η Καλλισθένη Λεωνίδου ολοκλήρωσε τον βασικό κύκλο σπουδών στο Αριστοτέλειο της Θεσσαλονίκης τον Ιούνιο του 2013. Δεδομένου ότι ο χρόνος αναμονής για ειδικότητα ήταν οκτώ χρόνια, αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές της στη Γερμανία. Στην Πανεπιστημιακή Κλινική του Σάαρλαντ έγινε δεκτή αμέσως.
Ο Ομοσπονδιακός Ιατρικός Σύλλογος μετρούσε το 2013 συνολικά 2.847 έλληνες γιατρούς στη Γερμανία. Πρόκειται για έναν αριθμό αυξημένο κατά 11,4 % σε σχέση με το 2012. Οι Έλληνες είναι έτσι η δεύτερη μεγαλύτερη ομάδα ξένων γιατρών στη Γερμανία μετά τους Ρουμάνους.
«Σε εμένα, στο τμήμα Παθολογίας», είπε η Καλλισθένη Λεωνίδου στη Deutsche Welle, «εργάζονται μόνον γερμανοί γιατροί, στην γαστρεντερολογία όμως, είναι μόνον Έλληνες. Θα έλεγα ότι συνολικά υπάρχουν περισσότεροι ξένοι γιατροί εδώ».
Περίπου το 40 % των πρώην συμφοιτητών της εγκατέλειψαν την Ελλάδα με κατεύθυνση τη Γερμανία, τη Σουηδία, την Αγγλία ή την Ελβετία. Οι καλύτεροι μισθοί παίζουν φυσικά μεγάλο ρόλο: «Στην αρχή της ειδικότητάς μου παίρνω εδώ περίπου 2.400 ευρώ, στην Ελλάδα ενδεχομένως θα ήταν τα μισά».
Η γλώσσα, το μεγαλύτερο εμπόδιο
Γεγονός είναι ότι η Γερμανία χρειάζεται τους ξένους γιατρούς, ιδιαίτερα δε στην επαρχία όπου καταγράφονται μεγάλες ελλείψεις. Στην Ελλάδα, αντίθετα, πολλοί γιατροί είναι άνεργοι. Αυτούς ακριβώς προσπαθεί να προσελκύσει η Γιούλια Ντίξον, από την Κεντρική Υπηρεσία Διαμεσολάβησης: «Οι γιατροί που έρχονται τα τελευταία πέντε χρόνια στη Γερμανία, έρχονται λόγω της υψηλής, λόγω κρίσης, ανεργίας στην Ελλάδα αλλά και των χαμηλών μισθών». Οι γιατροί αυτοί δείχνουν εξαιρετικό ενδιαφέρον για να εργαστούν στη Γερμανία, αν και οι περισσότεροι, όπως λέει η ίδια, προφανώς θα προτιμούσαν να παραμείνουν στην Ελλάδα.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα για όσους αποφασίζουν να έρθουν στη Γερμανία παραμένει η γερμανική γλώσσα. Η Φανή Ιακώβου ήρθε στη Γερμανία τον Οκτώβριο του 2013 χωρίς να ξέρει ούτε μια λέξη γερμανικά. Μέσα σε οκτώ μήνες ωστόσο έμαθε τόσο καλά τη γλώσσα που κατάφερε να περάσει με επιτυχία το επίπεδο Β2 στο Ινστιτούτο Γκαίτε, το οποίο και χρειάζεται για την αναγνώριση της άδειας άσκησης του ιατρικού επαγγέλματος. Το ίδιο διάστημα έκανε πρακτική στο τμήμα Παθολογίας νοσοκομείου του Γκέτινγκεν προκειμένου να μάθει καλύτερα τους ιατρικούς όρους και φυσικά για να αποκτήσει εμπειρία. Τον προσεχή Δεκέμβριο θα ξεκινήσει πλέον την ειδικότητά της στο Κάσελ. Στο μεταξύ όμως θα κάνει άλλη μια πρακτική άσκηση, όπως λέει: «Η δεύτερη πρακτική δεν είναι αναγκαία. Το κάνω απλά για να έχω κάτι να ασχολούμαι μέχρι να πάρω την άδειά μου και το συμβόλαιο για την ειδικότητα».
Συνεργασία με το Γκαίτε
Όπως εξηγεί η Μανουέλα Γκίζελ από την Κλινική του Σβέμπις-Χαλ: «Η πρακτική άσκηση διαρκεί σε εμάς μόλις λίγες ημέρες και βοηθά στο να διαπιστώσει ο υποψήφιος εάν μπορεί να εργαστεί στο συγκεκριμένο τμήμα». Η συγκεκριμένη Κλινική συνεργάζεται με το Ινστιτούτο Γκαίτε στη Θεσσαλονίκη. Εκεί οι υποψήφιοι παρακολουθούν καταρχήν το μάθημα «γερμανικά για γιατρούς», διάρκειας δυο εβδομάδων και στη συνέχεια παρακολουθούν μαθήματα άλλες τρεις εβδομάδες στο Ινστιτούτο Γκαίτε του Σβέμπις-Χαλ. Παράλληλα με τα δωρεάν μαθήματα, οι υποψήφιοι μπορούν να κάνουν πρακτική άσκηση στο νοσοκομείο. «Χαιρόμαστε για κάθε υποψηφιότητα. Στην παρούσα φάση μιλάμε με άλλους δυο έλληνες γιατρούς που θέλουν να έρθουν», λέει η Μανουέλα Γκίζελ. Το πρότυπο αυτό μοντέλο του Σβέμπις-Χαλ είναι όμως η εξαίρεση και όχι ο κανόνας στα γερμανικά νοσοκομεία.
Μπορεί γενικότερα ο αριθμός των υποψηφίων να είναι ικανοποιητικός ωστόσο ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος: συχνά νοσοκομεία από τις σκανδιναβικές χώρες, τη Μεγάλη Βρετανία και την Ελβετία καταθέτουν αρκετά πιο ελκυστικές προτάσεις συνεργασίας σε ενδιαφερόμενους γιατρούς.