Η αναδιανομή της φτώχειας δεν αποτελεί λύση

Όπως δεν είναι και η πρώτη φορά που αμφισβητείται ένα μέτρο ως προς την αποτελεσματικότητα αλλά και το δίκαιο του χαρακτήρα του.Όλα αυτά γιατί:

Πρώτον γιατί αυτή τη φορά ειδικά, η πηγή προέλευσης των χρημάτων που θα διατεθούν και είναι περίπου στα 710 εκ. ευρώ , βρίσκεται στην υπερφορολόγηση μέσα από την μεγάλη αύξηση των έμμεσων και άμεσων φόρων. Ακόμη και οι δικαιούχοι του επιδόματος έχουν μια σημαντική επιβάρυνση από την αύξηση των έμμεσων φόρων. Υπάρχουν μάλιστα ανάμεσα σε αυτούς ένας μεγάλος αριθμός που έχασαν ένα πολύ μεγαλύτερο εισόδημα από αυτό που επιχειρεί να καλύψει το κοινωνικό μέρισμα. Για παράδειγμα ένας συνταξιούχους που ελάμβανε το ΕΚΑΣ έχασε από την περικοπή του 2.400 ευρώ αυτό το χρόνο , για να πάρει σήμερα ένα επίδομα και για μία μόνο φορά 200 ή 300 ευρώ.

Δεύτερον γιατί, όπως είναι γνωστό, σε μια χώρα όπως η Ελλάδα με μεγάλη φοροδιαφυγή , όταν δίνεται ένα επίδομα με εισοδηματικά κριτήρια και δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά , αποδέκτες μεταξύ των άλλων είναι και πολλοί από αυτούς που δηλώνουν πολύ χαμηλότερα εισοδήματα από τα πραγματικά . Αυτό αποτελεί από μόνο του μια μεγάλη αδικία , σε βάρος των συνεπών φορολογουμένων και κυρίως σε βάρος των μισθωτών και των συνταξιούχων οι οποίοι δεν μπορούν να αποκρύψουν εισοδήματα

Τρίτον γιατί σε μια χώρα που δεν διαθέτει μια αξιόπιστη βάση δεδομένων και γίνεται ένας ευκαιριακός σχεδιασμός , για μια εφάπαξ παροχή, είναι αδύνατον να μην υπάρξουν αδικίες και ως εκ τούτου δικαιολογημένες διαμαρτυρίες.Όλα αυτά καθιστούν προβληματικό ένα κατά τα άλλα θετικό μέτρο, προσωρινής έστω ανακούφισης νοικοκυριών με χαμηλά εισοδήματα

Δεν είναι όμως το μοναδικό μέτρο στο οποίο παρουσιάζονται προβλήματα και δημιουργούνται αδικίες

Το Κοινωνικό Επίδομα Αλληλεγγύης (Κ.Ε.Α.) αποτελεί για τη χώρα μας το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, κάτι που εφαρμόζεται σε όλες σχεδόν τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες και μάλιστα εδώ και πολλά χρόνια .

Ένα μηνιαίο εισόδημα που θα μπορούσε να είναι αρκετά μεγαλύτερο από τα 200 ή 300 ευρώ το μήνα, εάν δικαιούχοι ήταν οι πραγματικά έχοντες ανάγκη.

Όταν ο δικαιούχος του Κ.Ε.Α. καθίσταται μόνιμα επιδοματούχος, χωρίς να ελέγχεται σε τακτά χρονικά διαστήματα για τη διαθεσιμότητά του να εργαστεί , όπως συμβαίνει σε όλες τις άλλες χώρες, δεν δημιουργούνται μόνο αδικίες, αλλά και στρέβλωση στην αγορά εργασίας με διεύρυνση της αδήλωτης, της λεγόμενης μαύρης εργασίας.

Είναι φανερό ότι ένας τέτοιος επιδοματούχος λειτουργεί σε βάρος εκείνου που εργάζεται με ασφάλιση , που καταβάλει φόρους και ασφαλιστικές εισφορές.

Οι επιδοματικές πολιτικές λοιπόν, μπορούν να αποτελέσουν ένα στοιχείο αναδιανομής εισοδημάτων προς όφελος των οικονομικά ασθενέστερων, όταν σχεδιάζονται και εφαρμόζονται με σωστά και αντικειμενικά κριτήρια.

Παράλληλα όμως δεν θα πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ότι πιο αποτελεσματικές είναι οι πολιτικές που αποτρέπουν τη φτώχεια και καθιστούν τους πολίτες ενεργούς και συμμέτοχους, σε μια χώρα που επιβάλλεται να ανοίγει δρόμους στην ανάπτυξη , σε νέες θέσεις εργασίας , σε βελτίωση των εισοδημάτων.

Η αναδιανομή της φτώχειας δεν αποτελεί λύση

Και κάτι τελευταίο

Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι οι ευκαιριακές επιδοματικές πολιτικές , οι οποίες εφαρμόστηκαν διαχρονικά κατά τις προεκλογικές περιόδους, δεν απέδωσαν τα ανάλογα εκλογικά οφέλη στους εμπνευστές τους.

*Ο Γιώργος Κουτρουμάνης είναι ειδικός σε θέματα κοινωνικής ασφάλισης. Διετέλεσε επί σειρά ετών πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Ασφαλιστικά Ταμεία. Το 2009, εξελέγη βουλευτής ενώ υπηρέτησε ως υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων κατά την κρίσιμη περίοδο 2009-2012.

Άλλα άρθρα του ίδιου στο fpress.gr:

To νέο τοπίο στις συντάξεις από 1/1/2019

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ: Τα πέντε ανοικτά μέτωπα