Το νέο τοπίο στις συντάξεις από 1/1/2019

Σε τελευταία ανάλυση η ίδια ψήφισε αυτές τις περικοπές τις οποίες σήμερα αναιρεί με νέες διατάξεις. Δεν είναι όμως αυτό το μεγάλο θέμα για την επόμενη ημέρα του ασφαλιστικού και των συντάξεων.

Aς δούμε πως διαμορφώνεται το νέο τοπίο από 1/1/2019 και για τα επόμενα χρόνια , εφόσον βέβαια δεν υπάρξουν αλλαγές στην πορεία: Από τους 2.450.000 παλαιούς συνταξιούχους δεν θα έχει θεωρητικά κανένας μείωση αφού δεν καταργείται η προσωπική διαφορά και με την προϋπόθεση ότι το μέτρο θα διατηρηθεί και τα επόμενα χρόνια, κάτι που ασφαλώς δεν είναι καθόλου βέβαιο, όσο παραμένει η χώρα δεσμευμένη στην επίτευξη υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων.

Σε κάθε περίπτωση όμως, όσοι μετά τον επανυπολογισμό έχουν διαφορά και το νέο ποσό σύνταξης είναι μικρότερο από αυτό που λαμβάνουν σήμερα, δεν θα έχουν καμιά αύξηση στη σύνταξη ακόμη και μετά το 2023. Για πολλούς μάλιστα θα χρειαστεί να περάσουν ακόμη και 15 χρόνια με «παγωμένες» συντάξεις για να μηδενιστεί η διαφορά με τους νέους συνταξιούχους και να δουν τις όποιες αυξήσεις. Επομένως για τα επόμενα 15 χρόνια θα μειώνεται συνεχώς το πραγματικό διαθέσιμο εισόδημά τους.

Στον αντίποδα υπάρχουν εκείνοι οι συνταξιούχοι για τους οποίους θα προκύψουν αυξήσεις από 1/1/2019, μέσα και πάλι από τον επανυπολογισμό των συντάξεων. Κυβερνητικοί παράγοντες μιλούν για 600.000 συνταξιούχους που θα έχουν αυξήσεις και οι οποίες θα καταβληθούν σε 5 ετήσιες δόσεις , με την πρώτη δόση από 1/1/2019.Στην πραγματικότητα όμως διαφορές στη σύνταξη άνω των 50 ευρώ το μήνα που σημαίνει άνω των 10 ευρώ ως πρώτη δόση την 1/1/2019 δεν θα έχουν πάνω από 280.000 συνταξιούχοι και μεταξύ αυτών είναι όσοι είχαν καταβάλλει προσαυξημένες εισφορές για σύνταξη.

Οι υπόλοιποι που εκτιμάται ότι δεν θα ξεπεράσουν τις 200.000 θα έχουν πολύ οριακές διαφορές. Τέλος το πολύ μεγάλο πρόβλημα θα παραμείνει για τους νέους συνταξιούχους. Το μεγάλο χάσμα που δημιουργείται σε βάρος των νέων συνταξιούχων είναι άδικο και δεν υπακούει σε καμιά ασφαλιστική λογική. Ο διαχωρισμός μεταξύ νέων και παλαιών ασφαλισμένων έγινε για πρώτη φορά το 1992 με το νόμο 2084 , αλλά με μια ουσιαστική διαφορά.

Ο επονομαζόμενος νόμος Σιούφα προέβλεπε τότε ότι όσοι θα ασφαλιζόντουσαν για πρώτη φορά από 1/1/1993 και μετά θα είχαν επί της ουσίας χαμηλότερες συντάξεις. Δηλαδή μιλάμε για εκείνους που στην καλύτερη περίπτωση θα έβγαιναν σε σύνταξη μετά από 15 έτη, δηλαδή μετά το 2008. Αυτή η διάταξη βέβαια δεν εφαρμόστηκε ποτέ αφού στην πορεία και κυρίως μετά το 2002 υπήρξαν διατάξεις άμβλυνσης των διαφορών.

Σε κάθε περίπτωση οι ανωτέρω διατάξεις για τις οποίες είχαν γίνει τότε από τις μεγαλύτερες απεργιακές κινητοποιήσεις στη χώρα, καμιά σχέση δεν έχουν με τη σημερινή βίαιη ανατροπή με την οποία μειώνεται η σύνταξη των νέων συνταξιούχων μέχρι και 40% σε σχέση με τους παλαιότερους. Είναι λοιπόν προφανές ότι επιβάλλεται να υπάρξει άμεσα η απαραίτητη διόρθωση και για τους νέους συνταξιούχους όχι μόνο για τις συντάξεις γήρατος, αλλά και λόγω χηρείας και αναπηρίας, όπου το νέο καθεστώς του νόμου 4387/2016 διαμορφώνει συντάξεις φτώχειας.

*Ο Γιώργος Κουτρουμάνης είναι ειδικός σε θέματα κοινωνικής ασφάλισης. Διετέλεσε επί σειρά ετών πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Ασφαλιστικά Ταμεία. Το 2009, εξελέγη βουλευτής ενώ υπηρέτησε ως υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων κατά την κρίσιμη περίοδο 2009-2012.

Άλλα άρθρα του ίδιου στο fpress.gr:

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ: Τα πέντε ανοικτά μέτωπα