Φάρμακα κατά του διαβήτη αντιστρέφουν τις εγκεφαλικές βλάβες του Αλτσχάιμερ

Τα φάρμακα αυτά φαίνεται να είναι πιο αποτελεσματικά από οποιοδήποτε άλλο φάρμακο σήμερα χρησιμοποιείται κατά του Αλτσχάιμερ. Οι ερευνητές ελπίζουν ότι η ανακάλυψή τους μπορεί να οδηγήσει σε μια νέα πιο αποτελεσματική θεραπεία της ανίατης νευροεκφυλιστικής νόσου στο μέλλον.
Οι επιστήμονες των πανεπιστημίων Λάνκαστερ και Ούλστερ, με επικεφαλής τον καθηγητή Κρίστιαν Χόλσερ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό νευροφαρμακολογίας "Neuropharmacology", σύμφωνα με τις βρετανικές «Ιντιπέντεντ» και «Τέλεγκραφ», δήλωσαν ότι ένα φάρμακο για την άνοια και το Αλτσχάιμερ μπορεί να έχει αναπτυχθεί μέσα στα επόμενα πέντε έως δέκα χρόνια και αφού έχουν προηγηθεί οι αναγκαίες κλινικές δοκιμές.
Τα δύο ελπιδοφόρα φάρμακα είναι η λιραγλουτίδη και η λιξιζενατίδη, οι οποίες συνταγογραφούνται για τον διαβήτη τύπου 2, καθώς αυξάνουν την παραγωγή ινσουλίνης και μειώνουν το σάκχαρο στο αίμα. Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι η ινσουλίνη λειτουργεί προστατευτικά για τον εγκέφαλο και η νέα έρευνα δείχνει ότι πιθανότατα μπορεί επίσης να βοηθήσει στην αποκατάσταση των κατεστραμμένων νευρικών κυττάρων.
Οι μελέτες σε ποντίκια έδειξαν ότι η καθημερινή ενέσιμη χορήγηση των δύο ανωτέρω φαρμάκων επί δέκα εβδομάδες συρρίκνωσε αισθητά τις πλάκες του αμυλοειδούς στον εγκέφαλο των ζώων, βελτιώνοντας έτσι την μνήμη τους και την ικανότητά τους να αναγνωρίζουν αντικείμενα στο περιβάλλον τους.
Για «πολύ συναρπαστικά αποτελέσματα» έκανε λόγο ο Κρίστιαν Χόλσερ, καθώς, όπως είπε, «σήμερα δεν υπάρχουν φάρμακα στην αγορά για τη νόσο Αλτσχάιμερ, που πραγματικά να θεραπεύουν την ασθένεια, παρά μόνο δύο είδη φαρμάκων, τα οποία ″καμουφλάρουν″ τα συμπτώματα για ένα διάστημα. Όμως η λιραγλουτίδη και η λιξιζενατίδη προσφέρουν μια πραγματική βελτίωση, θεραπεύοντας το υπόβαθρο της νόσου και συνεπώς προλαμβάνοντας την εκφύλιση».
Έχουν ήδη ξεκινήσει κλινικές δοκιμές της λιραγλουτίδης σε ανθρώπους με Αλτσχάιμερ και αναμένονται τα αποτελέσματα εντός του 2015.
Άλλοι ειδικοί επεσήμαναν ότι ο διαβήτης αποτελεί γνωστό παράγοντα κινδύνου για την εμφάνιση Αλτσχάιμερ, αν και δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητός ο βιολογικός μηχανισμός που συνδέει τις δύο παθήσεις. Όπως είπαν, το βασικό ζητούμενο πάντως είναι κατά πόσο η βελτίωση που παρατηρήθηκε στα πειραματόζωα με τα αντιδιαβητικά φάρμακα, μπορεί να επαναληφθεί και στους ανθρώπους ασθενείς.