Μαστίγιο και καρότο από τις τράπεζες για τους δανειολήπτες

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την πρακτική που ακολουθούν έως σήμερα τα πιστωτικά ιδρύματα, η «ταρίφα» για να μη βγει στο σφυρί η περιουσία του δανειολήπτη κυμαίνεται μεταξύ 5% και 10% της τιμής πρώτης προσφοράς, της εμπορικής δηλαδή αξίας του ακινήτου.

Μόνο, εφόσον καταβληθεί εφάπαξ και εξ ολοκλήρου αυτό το ποσό, αναστέλλεται προσωρινά η προγραμματισμένη ρευστοποίηση και η τράπεζα ξεκινά συζητήσεις για τον τρόπο εξόφλησης της εναπομένουσας οφειλής.

Στη συνέχεια, υποχρεώνει τον οφειλέτη σε εξονυχιστικό έλεγχο για να αποκτήσει την πλήρη εικόνα της οικονομικής του κατάστασης και υποβάλλει πρόταση ρύθμισης της μορφής «take it or leave it». Η τράπεζα καταρτίζει ένα σχέδιο αποπληρωμής ουσιαστικά μόνη της, με στόχο να πάρει πίσω τουλάχιστον την τρέχουσα αξία του ακινήτου που έχει ως ενέχυρο.

Αν η πρότασή της δεν γίνει αποδεκτή, τότε προχωρεί κανονικά ο πλειστηριασμός.

Το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση που ο ρυθμισμένος οφειλέτης παρουσιάσει εκ νέου καθυστέρηση στην πληρωμή των δόσεων που θα συμφωνηθούν.

Από τη στιγμή που θα το αποφασίσει η τράπεζα, ο πλειστηριασμός ξεπαγώνει και η συνεδρίαση του Ειρηνοδικείου για την εκποίηση των εξασφαλίσεων πραγματοποιείται εντός διμήνου.

Την ίδια στιγμή, οι τράπεζες προσφέρουν και νέες λύσεις, σε όσους πραγματικά έχουν ανάγκη και βρέθηκαν στο «κόκκινο».

Όλες οι τράπεζες έχουν οργανώσει πλέον έτσι τις δομές τους ώστε να είναι σε θέση από το τραπεζικό κατάστημα να υποδέχονται τα αιτήματα ρύθμισης και σε συνεργασία με τον πελάτη να τα διεκπεραιώνουν με ταχείς ρυθμούς.

Στόχος πλέον των τραπεζών είναι η σταθερή επάνοδος στις πραγματικές τραπεζικές εργασίες, με βασική τη χρηματοδότηση επιχειρήσεων και νοικοκυριών.