ΕΚΤ: Δεν είναι πιθανή μια παρατεταμένη περίοδος στασιμοπληθωρισμού στην Ευρωζώνη

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) δεν θεωρεί πιθανή μία παρατεταμένη περίοδο στασιμοπληθωρισμού στην Ευρωζώνη, αν και θεωρεί αναπόφευκτη μία τέτοια εξέλιξη για κάποιο μικρότερο διάστημα.

Ο ορισμός του στασιμοπληθωρισμού

Σε έκθεσή με τίτλο: «Αναμένει ο ιδιωτικός τομέας τώρα μία περίοδο στασιμοπληθωρισμού στην Ευρωζώνη;» στελέχη της ΕΚΤ ορίζουν τον στασιμοπληθωρισμό με την ταυτόχρονη εκπλήρωση των ακόλουθων τριών κριτηρίων:

Οι πληθωριστικές προσδοκίες είναι υψηλές ή αυξάνονται σε επίπεδα που δεν είναι συμβατά με τον στόχο 2% της ΕΚΤ για τον πληθωρισμό,
Η οικονομία αναμένεται να είναι στάσιμη ή σε ύφεση,
Και οι δύο παραπάνω συνθήκες αναμένεται να συνεχισθούν για τουλάχιστον μία διετία (έως το τέλος του 2023).

Οι προβλέψεις των αναλυτών δεν δείχνουν στασιμοπληθωρισμό

Σύμφωνα με την έκθεση, οι τρέχουσες προβλέψεις των οικονομικών αναλυτών απέχουν πολύ από το σενάριο του στασιμοπληθωρισμού, αν και έχουν αναθεωρήσει σημαντικά προς τα κάτω τις εκτιμήσεις τους για την ανάπτυξη και προς τα άνω τις εκτιμήσεις για τον πληθωρισμό, περισσότερο για το 2022 παρά για το 2023.

Για το 2023, η Consensus Economics προβλέπει ότι η αύξηση του ΑΕΠ της Ευρωζώνης θα παραμείνει πάνω από το 2% και μόνο τρεις αναλυτές αναμένουν ανάπτυξη μικρότερη από 1%.

Οι προβλέψεις για τον πληθωρισμό συγκλίνουν ότι θα κινείται πάνω από 2% σε μέσα επίπεδα το 2023, αλλά οι περισσότεροι αναλυτές αναμένουν ότι ο πληθωρισμός θα υποχωρήσει κάτω από το 2% στο δεύτερο εξάμηνο του έτους.

Οι διαφορές με τη 10ετία του 1970

Σύμφωνα με τους συντάκτες της έκθεσης, υπάρχουν αρκετές διαφορές μεταξύ της σημερινής οικονομικής κατάστασης και αυτής στη δεκαετία του 1970, που κάνουν λιγότερο πιθανή την παγίωση του στασιμοπληθωρισμού τώρα:

Πρώτον, η εξάρτηση από το πετρέλαιο έχει μειωθεί σημαντικά, περιορίζοντας τον πιθανό οικονομικό αντίκτυπο από το σοκ των τιμών του πετρελαίου. Ταυτόχρονα, όμως, έχει αυξηθεί πολύ η εξάρτηση από το φυσικό αέριο και συνεπώς τα σοκ στις τιμές του αερίου παίζουν τώρα έναν πιο σημαντικό ρόλο.
Δεύτερον, έχει μειωθεί ο κίνδυνος μεγάλων δευτερογενών επιπτώσεων στον πληθωρισμό παρά την πολύ σφιχτή αγορά εργασίας καθώς σήμερα δεν ισχύουν, τουλάχιστον σε κάποια αισθητή έκταση, σχήματα τιμαριθμικής προσαρμογής των μισθών, ενώ έχει μειωθεί το ποσοστό των εργαζομένων που είναι οργανωμένοι σε συνδικάτα.
Τρίτον, οι τρέχουσες προβλέψεις για την αύξηση του ΑΕΠ εξακολουθούν να αντανακλούν εν μέρει την ανάκαμψη της ζήτησης μετά την πανδημία, όχι μόνο λόγω της χαλάρωσης των περιορισμών και της επανεκκίνησης της οικονομίας αλλά και της στήριξης από μέτρα πολιτικής, όπως το Ταμείο Ανάκαμψης.
Τέλος, σε σύγκριση με τις νομισματικές πολιτικές που εφαρμόζονταν στη δεκαετία του 1970, η σημερινή νομισματική πολιτική της Ευρωζώνης στοχεύει πιο ξεκάθαρα στην εμπέδωση των πληθωριστικών προσδοκιών και στη μείωση του πληθωρισμού στο 2% μεσοπρόθεσμα.