Η σιωπή του… ΔΝΤ

Το πρώτο πράγμα που διαπίστωσαν όσοι κάθισαν στο ίδιο τραπέζι με τους Θεσμούς, αλλά κι όσοι παρακολούθησαν από απόσταση τις διαβουλεύσεις, ήταν ότι η Ντέλια Βελκουλέσκου και ο τοποτηρητής του Ταμείου στην Αθήνα, Ντένις Μπότμαν, ήταν πιο «σφιγμένοι» από κάθε άλλη φορά, ενώ συχνά- πυκνά απομονώνονταν από τους υπολοίπους, πιθανώς για τηλεδιασκέψεις. Αυτό που έχει κάνει μεγάλη εντύπωση είναι ότι οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ δεν ενεπλάκησαν ενεργά στις διαβουλεύσεις με την ελληνική διαπραγματευτική ομάδα ούτε καν στο πεδίο των δημοσιονομικών, καθώς φαίνεται ότι δεν τους απασχολεί καθόλου ο στόχος των Ευρωπαίων για πλεόνασμα 3,5% την επόμενη χρονιά. Και κάπου εδώ δείχνουν να επιβεβαιώνονται οι πληροφορίες που αναφέρουν ότι το ΔΝΤ θα πει την τελευταία λέξη εντός του 2018, είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο.

Το πρώτο σενάριο, που ήδη απασχολεί αξιωματούχους στις Βρυξέλλες αλλά και στην Αθήνα, προβλέπει ότι το Ταμείο θα παραμείνει ενεργό στο ελληνικό πρόγραμμα, αν και δεν είναι αυτή η διάθεση του, καθώς οι πολιτικές εξελίξεις στο Βερολίνο και σε άλλα μέλη του σκληρού πυρήνα της Ευρωζώνης, θα επιβάλουν την παρουσία του. Σε αυτήν την περίπτωση, το μορατόριουμ για τις φετινές δημοσιονομικές επιδόσεις θα πάει… περίπατο, αφού οι τεχνοκράτες του Ταμείου επιμένουν ότι τα στοιχεία επ’ ουδενί οδηγούν σε πλεόνασμα 3,5%. Σε συνεννόηση, δε, με τους πάντα διστακτικούς Ευρωπαίους, οι οποίοι εμφανίζονται απολύτως απρόθυμοι να κατεβάσουν το δημοσιονομικό πήχη, θα απαιτήσουν από την ελληνική πλευρά να επισπεύσει τα ψηφισμένα μέτρα της επόμενης διετίας κι αυτό συνεπάγεται αναδρομική εφαρμογή από 1/1/2018 και των περικοπών σε κύριες- επικουρικές συντάξεις, αλλά και του «ψαλιδίσματος» του αφορολογήτου κατά 3.000 ευρώ. Σε μια πιο… ευνοϊκή εξέλιξη, η συμπίεση του αφορολογήτου θα μπορούσε να γίνει σταδιακά, σε δύο ή τρεις δόσεις, έτσι ώστε να αμβλυνθούν οι πολιτικές και κοινωνικές αντιδράσεις. Το… τυράκι σε αυτό το σενάριο είναι η προοπτική της ελάφρυνσης του Χρέους, όχι βέβαια στις γραμμές που απαιτεί τώρα το ΔΝΤ, αλλά τουλάχιστον με την εξάντληση των δυνατοτήτων που παρέχουν οι αποφάσεις του Eurogroup, κυρίως με την ενεργοποίηση της ρήτρας ανάπτυξης που έφερε στο τραπέζι η γαλλική πλευρά.

Το δεύτερο σενάριο στηρίζεται στη λογική της ρήξης και όχι του βελούδινου διαζυγίου με το ΔΝΤ, που θα αρχίσει να κερδίζει πόντους όσο η αξιολόγηση «τραβά» και μένουν ανοικτά θέματα. Ήδη, ο σχεδιασμός της ελληνικής πλευράς για ολοκλήρωση του 100% των προαπαιτούμενων ως το τέλος του Δεκεμβρίου μπάζει νερά, αφού ακόμα και τώρα μόλις και μετά βίας βρισκόμαστε στο 20%. Πληροφορίες από το ευρωπαϊκό στρατόπεδο αναφέρουν ότι υπάρχει ήδη δυσφορία για τις μεγάλες καθυστερήσεις αλλά και τα προβλήματα που παρατηρούνται στο πεδίο των ιδιωτικοποιήσεων, οι οποίες ειδικά για το γερμανικό κοινοβούλιο χαρακτηρίζονται ως ιερό τοτέμ του ελληνικού προγράμματος.

Οι καθυστερήσεις αυτές εκτιμάται ότι μπορούν να δώσουν το άλλοθι που επιδιώκει εδώ και καιρό το Ταμείο, προκειμένου να αποχωρήσει από το ελληνικό πρόγραμμα και ειδικά στον Π. Τόμσεν, ο οποίος έχει επιδοθεί σε μια λυσσαλέα μάχη εντυπώσεων προκειμένου να πετάξει από πάνω του τη ρετσινιά του αποτυχημένου σχεδιασμού του πρώτου Μνημονίου. Σε αυτήν την περίπτωση- και ειδικά αν οι Ευρωπαίοι παραμείνουν διστακτικοί απέναντι στο θέμα του Χρέους- το ΔΝΤ θα επικαλεστεί τους όρους της κατ’ αρχήν συμφωνίας του περασμένου καλοκαιριού, θα χαρακτηρίσει μη βιώσιμο το ελληνικό πρόγραμμα και θα αποχωρήσει κλείνοντας με θόρυβο την πόρτα πίσω του.

Πόση ζημιά μπορεί να προκαλέσει μια τέτοια έξοδος; Τεράστια, ειδικά αν η Ελλάδα δεν έχει καταφέρει να στήσει γέφυρες με τις αγορές, με δύο- τρεις εκδόσεις πριν φτάσουμε στα μισά του 2018.

Από την εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ που κυκλοφορεί κάθε Σάββατο στα περίπτερα όλης της χώρας