Ξαφνικό πισωγύρισμα για το Eurogroup – Αμφίβολη η συμφωνία

Μία ημέρα πριν το κρίσιμο Eurogroup στο Λουξεμβούργο, ο πήχης των προσδοκιών πέφτει από την ελληνική πλευρά. Αξιωματούχος της ελληνικής κυβέρνησης που βρίσκεται κοντά στη διαπραγμάτευση, κληθείς από το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων να σχολιάσει τις εξελίξεις, σημείωνε:

«Είμαστε πολύ μακριά από την εξεύρεση λύσης στο αυριανό Eurogroup, με δεδομένο ότι η Γερμανία δεν έχει κάνει κανένα βήμα προόδου. Αν δεν υπάρξει κάποια θετική κίνηση τις επόμενες ώρες ή κατά τη διάρκεια του Eurogroup από τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, τότε φαίνεται ότι την «καυτή πατάτα» θα αναγκαστεί να την πάρει στα χέρια της η κ. Μέρκελ».

Όπως έγινε γνωστό χθες, ο Αλέξης Τσίπρας έχει ήδη συνεννοηθεί με τον Ντόναλντ Τουσκ ότι σε περίπτωση αποτυχίας του Eurogroup, την επομένη το πρωί θα κατατεθεί γραπτό αίτημα για τη σύγκληση του Euro Summit (Σύνοδος των 19 χωρών της Ευρωζώνης), στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής.

Από την κυβέρνηση έχουν ήδη «ξεχάσει» την ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας καθώς και μία σαφή αναφορά σε λύση για το χρέος, όπως την ήθελαν, και το μόνο στο οποίο ελπίζουν είναι η καταβολή της δόσης, η οποία θα διατεθεί για την αποπληρωμή των δόσεων του Ιουλίου.

Τι λέει το Economist Intelligence Unit

Οι λόγοι που κάνουν έναν συμβιβασμό στο αυριανό Eurogroup δύσκολο είναι πολλοί, σύμφωνα με τελευταία ανάλυση του EIU. «Είναι απίθανο ότι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε θα είναι προετοιμασμένος να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του ΔΝΤ για περισσότερη σαφήνεια γύρω από τα μελλοντικά μέτρα ελάφρυνσης του χρέους», αναφέρεται.

Αλλά και σε σχέση με τον επιδιωκόμενο συμβιβασμό, όπου το ΔΝΤ θα συμμετάσχει μόνο επί της αρχής και όχι με δάνεια στο πρόγραμμα, ο Economist θεωρεί ότι υπάρχουν δύο λόγοι για τους οποίους αυτό ίσως να μην προχωρήσει: Πρώτον, θα είναι δύσκολο για το ΔΝΤ, με δεδομένη την εντολή και τους κανόνες τους, να στηρίξει ένα πρόγραμμα το οποίο δεν αντιμετωπίζει το θέμα της βιωσιμότητας του χρέους. Και δεύτερον, υπάρχουν πολιτικοί λόγοι που επηρεάζουν τις αποφάσεις του Ταμείου, όπως για παράδειγμα οι εντάσεις στις σχέσεις της κυβέρνησηςTrump με την Angela Merkel.

Όμως, το EIU δείχνει να πιστεύει ότι αυτός που θα «κλωτσήσει» τη συμφωνία αύριο θα είναι μάλλον η ελληνική πλευρά. Άλλωστε, όπως σημειώνει η ανάλυση, ο ίδιος ο Ευκλείδης Τσακαλώτος είχε δηλώσει στις 22 Μαΐου ότι εάν επιστρέψει στην Αθήνα χωρίς σαφή δήλωση για τη βιωσιμότητα του χρέους, θα προκληθεί μεγάλη πολιτική κρίση στην Ελλάδα.

Πριν να ζητήσει από τους βουλευτές να ψηφίσουν τα νέα μέτρα, η κυβέρνηση είχε ανεβάσει τις προσδοκίες για τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους, την ένταξη στο QE και την έξοδο στις αγορές. «Αντ΄ αυτού, η κυβέρνηση αντιμετωπίζει την προοπτική του να μην επιτύχει τίποτα από αυτά στις 15 Ιουνίου», αναφέρει η ανάλυση.

«Όποια πορεία και εάν επιλέξει να ακολουθήσει, η κυβέρνηση θα χρειαστεί μια στρατηγική για τη διαχείριση των πολιτικών συνεπειών», τονίζει ο Economist. Εάν η Αθήνα αποδεχθεί μια κακή συμφωνία χωρίς κάτι συγκεκριμένο για το χρέος, θα μπορεί να ισχυριστεί ότι αντιμετωπίστηκε άδικα αλλά δεν είχε άλλη επιλογή από το να πάρει τη δόση, για να αποτρέψει μιας μεγάλη χρεοκοπία τον Ιούλιο. «Μπορεί να ισχυριστεί ότι πάλεψε σκληρά και ελπίζει ακόμα να κάνει πρόοδο στην ελάφρυνση του χρέους, το QE και την επιστροφή στις αγορές, όταν οι γερμανικές εκλογές θα έχουν περάσει», εξηγούν οι αναλυτές.

«Εναλλακτικά, η κυβέρνηση θα μπορούσε να πάρει τα χρήματα, να κάνει τις καλοκαιρινές πληρωμές χρέους και μετά να μην κάνει τίποτα άλλο, ή ακόμα και να αντιστρέψει μέτρα όπως οι περικοπές στις συντάξεις», σημειώνουν. Προσθέτοντας βέβαια ότι κάτι τέτοιο θα προκαλέσει σοβαρές δυσκολίες στις σχέσεις με τους πιστωτές.

Υπάρχει, βέβαια, και αυτό που το Economist Intelligence Unit χαρακτηρίζει σαν την «πυρηνική επιλογή», όπου η κυβέρνηση θα αποχωρήσει από το Eurogroup και θα ανεβάσει τους πολιτικούς τόνους, αψηφώντας τους πιστωτές με την ελπίδα να πάρει μια καλύτερη συμφωνία, ή ακόμα και κάνοντας δημοψήφισμα για το εάν θα πρέπει να αποδεχθεί την προσφερόμενη συμφωνία. Κάτι τέτοιο θα είναι μια στρατηγική υψηλού ρίσκου, που θα μπορούσε να προκαλέσει την ανεπανόρθωτη κατάρρευση των σχέσεων με τους πιστωτές και τη χρεοκοπία, καταλήγει ο Economist.