Η λύση για την ελληνική κρίση βρίσκεται στην Ουάσινγκτον

Όπως σημειώνει από τη στιγμή που αποφασίστηκε η συμμετοχή του ΔΝΤ στα προγράμματα διάσωσης «έγινε πολιτικά ουσιώδες: χωρίς ΔΝΤ δεν υπάρχει συμφωνία».

«Το Βερολίνο καθ' όλη τη διάρκεια της κρίσης κρύβεται πίσω από το ΔΝΤ. Ρωτήστε Γερμανούς αξιωματούχους να υπερασπιστούν προηγούμενα ελληνικά προγράμματα και θα σας απαντήσουν ότι δεν ήταν οι ίδιοι που τα σχεδίασαν αλλά το ΔΝΤ. Ρωτήστε τους ποιες απαιτήσεις πρέπει να καλύψει η Ελλάδα και θα σας απαντήσουν ότι είναι θέμα της Ελλάδας και του ΔΝΤ. ΤΟ μήνυμα από το Βερολίνο είναι ότι μόνο το ΔΝΤ έχει τις τεχνικές δυνατότητες να αναλύσει την δημοσιονομική επίπτωση των μεταρρυθμιστικών προγραμμάτων της Ελλάδας. Μια συμφωνία που είναι αρκούντως ικανοποιητική για το ΔΝΤ είναι το ίδιο και για το Βερολίνο» γράφει ο Nixon.

Κατά τον αρθρογράφο ο λόγος που υπάρχει εμπιστοσύνη στο ΔΝΤ είναι γιατί έχει κανόνες και διαδικασίες που έχουν σχεδιαστεί με τέτοιο τρόπο ώστε να το προστατεύουν από κάθε πολιτική παρέμβαση που έχει υπονομεύσει την εμπιστοσύνη στους ευρωπαϊκού θεσμούς και ειδικά στην Κομισιόν.

Σύμφωνα με τον Nixon το ΔΝΤ μετά τη διαπίστωση ότι η αδιαλλαξία του δημιουργούσε τον κίνδυνο να οδηγήσει την Ελλάδα σε άτακτη χρεοκοπία και πιθανή έξοδο από τη ζώνη του Ευρώ αποφάσισε την προηγούμενη εβδομάδα να εξορθολογίσει τις απαιτήσεις του.

«Αυτό αποτελεί μια σημαντική κίνηση» παρατηρεί ο άρθρογραφος σπεύδοντας να συμπληρώσει ότι και σε αυτή την περίπτωση ίσως συνεχίσει να είναι πολύ δύσκολο για την Αθήνα να συμφωνήσει «αλλά το ΔΝΤ έχει κατεβάσει τον πήχη για μια συμφωνία με την Ελλάδα».

«Ο συνδυασμός ενός χαλαρότερου προγράμματος μεταρρυθμίσεων και η επίπτωση μηνών πολιτικής αναταραχής για τις προοπτικές ανάπτυξης της Ελλάδας θα έχουν ανοίξει ένα μεγάλο χρηματοδοτικό κενό. Το ελληνικό χρέος θα χρειαστεί σημαντική αναδιάρθρωση, κάτι το οποίο έχουν αποκλείσει ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Πολλά τότε θα κριθούν από το πόσο αυστηρά θα αποφασίσει το ΔΝΤ να εφαρμόσει τους δικούς του κανόνες για την βιωσιμότητα ενός χρέους. Θα απαιτήσει από την Ευρωζώνη να παίξει το δικό της ρόλο στην επίλυση της κρίσης; Ή θα παραμερίσει μπροστά στην πολιτική πραγματικότητα της ευρωζώνης και θα παραμερίσει την ανάλυσή του όπως έκανε το 2010; Όλα τα μάτια θα πρέπει να είναι στραμμένα στην Ουάσινγκτον» καταλήγει στο άρθρο του ο Nixon.