Αποζημίωση ειδικού σκοπού για επιχειρήσεις: Δεν βρέχει, μας φτύνουν

Η πρώτη δυσάρεστη έκπληξη μπορεί να θεωρηθεί και εμπαιγμός. Δεν δόθηκε η αποζημίωση σε επιχειρήσεις όπου την περίοδο από 17/03 μέχρι και 30/4 έβαλαν μέρος ή όλο το προσωπικό τους σε αναστολή και κάποιος από το προσωπικό, αδιάφορο αν ήταν εντός της αναστολής ή όχι, είτε αποχώρησε οικειοθελώς, είτε έληξε η σύμβαση ορισμένου χρόνου.

Στις προϋποθέσεις χορήγησης της αποζημίωσης ειδικού σκοπού για τις επιχειρήσεις διαβάζουμε το εξής (παράγραφος 2 άρθρου 3 απόφασης 39162 ΕΞ 2020(ΦΕΚ Β' 1457/16-04-2020) «Στην περίπτωση που εργαζόμενοι επιχειρήσεων (μέρος ή όλοι) τίθενται σε καθεστώς αναστολής της σύμβασης εργασίας τους και ο οικείος εργοδότης καταγγείλει αυτή μέχρι τη λήξη του χρονικού διαστήματος, όπως αυτό ορίζεται στο άρθρο 1 (σημ. από 17/3 μέχρι 30/4), καθώς και στην περίπτωση που οι επιχειρήσεις δεν διατηρήσουν τον ίδιο αριθμό θέσεων εργασίας μέχρι τη λήξη του ως άνω χρονικού διαστήματος, η αποζημίωση είναι επιστρεπτέα κατά τις κείμενες διατάξεις. Ο έλεγχος της τήρησης της παρούσας παραγράφου πραγματοποιείται μέσω του συστήματος ΕΡΓΑΝΗ.»

Αν το διαβάζει κάποιος τρίτος που δεν γνωρίζει τις λεπτομέρειες των διατάξεων, θα του φανεί απολύτως λογικό. Η προϋπόθεση ορίζει να διατηρούνται οι ίδιες θέσεις εργασίας. Άρα με την λήξη της σύμβασης ορισμένου χρόνου ή την οικειοθελή αποχώρηση, θα έπρεπε να υπάρχει αντικατάσταση. Δεν είναι όμως έτσι. Στην διευκρινιστική εγκύκλιο για το καθεστώς αναστολής συμβάσεων, διαβάζουμε κατά λέξη τα εξής (παράγραφος 5 άρθρου 1 κεφαλαίου Α2 απόφασης 12998/232ΦΕΚ Β' 1078/28-03-2020 : «Οι επιχειρήσεις-εργοδότες που κάνουν χρήση της ανωτέρω ρύθμισης, υποχρεούνται, μετά τη λήξη του χρόνου της αναστολής των συμβάσεων εργασίας του προσωπικού τους, να διατηρήσουν, για χρονικό διάστημα ίσο με εκείνο της αναστολής (δηλαδή για 45 ημέρες), τον ίδιο αριθμό θέσεων εργασίας, που σημαίνει τους ίδιους εργαζόμενους και με τους ίδιους όρους εργασίας κατά την 21/3/2020, οπότε και μπορεί να κάνει χρήση του εν λόγω μέτρου. Στην έννοια του ιδίου αριθμού θέσεων εργασίας δεν συμπεριλαμβάνονται οι αποχωρούντες οικειοθελώς από την εργασία τους, οι αποχωρούντες λόγω συνταξιοδότησης, καθώς και οι εργαζόμενοι ορισμένου χρόνου των οποίων η σύμβαση εργασίας λήγει μετά τη λήξη της αναστολής.»

Με άλλα λόγια, το υπουργείο εργασίας, μολονότι για να δώσει την δυνατότητα σε εργοδότες να θέσουν το προσωπικό τους σε αναστολή, έβαλε την προϋπόθεση να διατηρείται όχι μόνο ο ίδιος αριθμός προσωπικού, αλλά οι ίδιοι ακριβώς εργαζόμενοι, αναγνώρισε ότι κατά τη διάρκεια της αναστολής ή μετά την λήξη αυτής, ένας εργαζόμενος μπορεί να θέλει να αποχωρήσει οικειοθελώς ή να μην επιθυμεί να παραταθεί ο χρόνος λήξης της σύμβασης ορισμένου χρόνου λόγω αναστολής της και από το γεγονός αυτό να μην συνεπάγεται ότι ο εργοδότης δεν τήρησε την υποχρέωση να διατηρήσει τον ίδιο αριθμό προσωπικού. Τα Υπουργεία Οικονομικών, Ανάπτυξης και Εργασίας σε κοινή τους απόφαση (39162 ΕΞ 2020 ΦΕΚ Β' 1457/16-04-2020), ενώ επικαλούνται το μέτρο της αναστολής συμβάσεων και περιορίζουν τον όρο διατήρησης του προσωπικού μόνο στους εργοδότες που έκαναν χρήση της αναστολής, ερμηνεύουν την έννοια διατήρησης προσωπικού με τρόπο διαφορετικό από την ίδια την διάταξη της αναστολής.

Θα δώσω ένα υπαρκτό παράδειγμα, για να δείξω τον παραλογισμό. Μια επιχείρηση έβαλε σε αναστολή το προσωπικό της από 23/3 και υπέβαλε την δήλωση αναστολής στο ΕΡΓΑΝΗ στις 30/03. Μια εβδομάδα μετά, στις 7/4 ένας από τους εργαζόμενους που μπήκε σε αναστολή υπέβαλε την παραίτησή του. Ο εργοδότης απόρησε. «Γιατί χρυσέ μου άνθρωπε παραιτείσαι; Αφού είσαι σε καθεστώς αναστολής. Περίμενε να τελειώσει η αναστολή και παραιτείσαι μετά». «Όχι» απαντά ο εργαζόμενος, «βρήκα νέα δουλειά, ξεκινάω 8/4, δώσε μου να υπογράψω την οικειοθελή αποχώρηση, θέλω να είμαι απολύτως ξεκάθαρος με τις εργασιακές μου σχέσεις και απέναντι στους εργοδότες μου απέναντι στο κράτος». Είδαμε την εγκύκλιο 12998/232ΦΕΚ Β' 1078/28-03-2020 του Υπουργείου Εργασίας που αναγράφει ότι η οικειοθελής αποχώρηση δεν δημιουργεί πρόβλημα στον εργοδότη, οπότε προχωρήσαμε την διαδικασία. Τώρα η επιχείρηση αυτή ενημερώθηκε ότι δεν πήρε τα 800 ευρώ επειδή ένας εργαζόμενός της αποχώρησε οικειοθελώς! Αλλά ας αφήσουμε κατά μέρος τον εμπαιγμό και ας θεωρήσουμε ότι πράγματι ήταν ξεκάθαρο ότι έπρεπε να διατηρήσει τον ίδιο αριθμό προσωπικού μέχρι 30/4. Αφού η επιχείρηση δεν λειτουργούσε και είχε βγάλει σε αναστολή το σύνολο των εργαζομένων, τι έπρεπε να κάνει; Να προσλάβει έναν εργαζόμενο για να μένει άπραγος;

Είναι σαν να την στήνει η αστυνομία έξω από έναν κινηματογράφο και να κατάσχει τα smartphone όλων των θεατών και στις διαμαρτυρίες τους να απαντά «τι διαμαρτύρεστε, δεν είδατε τον νόμο του 1993 που λέει ότι οποιοσδήποτε μηχανισμός καταγραφής ή κάμερας δύναται να κατασχεθεί;»

Η δεύτερη δυσάρεστη έκπληξη, είχε προδιαγραφεί. Δυστυχώς μένουν έξω εταιρείες, οι οποίες έχουν μεν ΚΑΔ που πλήττονται, πλην όμως ο ΚΑΔ τους ανήκει και στο λεγόμενο «επιστημονικό πεδίο». Οι ΚΑΔ αυτοί έδιναν την δυνατότητα σε ατομικές επιχειρήσεις και μόνο (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) να πάρουν το βοήθημα των 600 ευρώ (η περίφημη επιταγή κατάρτισης που καταργήθηκε και έμεινε μόνο το βοήθημα). Είναι λογικό οι ατομικές επιχειρήσεις με τους ΚΑΔ αυτούς να εξαιρούνται από την αποζημίωση των 800 ευρώ. Ωστόσο οι εταιρείες, δηλαδή τα νομικά πρόσωπα, δεν δικαιούνται το βοήθημα των 600 ευρώ, ούτε ως εταιρείες, ούτε και τα μέλη τους. Γιατί λοιπόν εξαιρούνται και από την αποζημίωση των 800 ευρώ; Σημειωτέον ότι μιλάμε για εταιρείες που ανήκουν ακόμα και σε ΚΑΔ που έκλεισαν με εντολή δημόσιας αρχής, όπως π.χ. φροντιστήρια.

Η αδικία είναι κραυγαλέα και στις δύο περιπτώσεις. Λένε ότι στις δύσκολες συνθήκες φαίνεται ο χαρακτήρας του ανθρώπου. Το ίδιο συμβαίνει και στο κράτος. Τώρα, στη δύσκολη στιγμή της πανδημίας, το κράτος φανέρωσε από τι είναι φτιαγμένο. Από κακονομία, ασάφειες και άχρηστη γραφειοκρατία.

"Ο Αγαμέμνονας Σταυρόπουλος, Λογιστής - Φοροτεχνικός Α' τάξης είναι μέτοχος και υπεύθυνος λογιστής της εταιρείας New Accounts A.E."

Άλλα άρθρα του Αγαμέμνονα Σταυρόπουλου στο fpress.gr