Αναγκαία η αλλαγή του τρόπου υπολογισμού των συντάξεων

Οδεύουμε σε ένα σύστημα καθαρά προνοιακό σε βάρος των εργαζομένων που πληρώνουν περισσότερες εισφορές και για περισσότερα χρόνια. Όσοι είχαν την παραμικρή αμφιβολία για την εξέλιξη αυτή και για το γεγονός ότι οδηγούμαστε με ταχείς ρυθμούς στην μετεξέλιξη των συντάξεων σε επιδόματα, μέσα από το νέο τρόπο υπολογισμού τους που εφαρμόζεται από 13/5/2016, δεν έχουν παρά να ρωτήσουν όσους επιχειρούν να ρυθμίσουν αυτή την περίοδο τις οφειλές τους.

Όπως είναι γνωστό για τις ρυθμίσεις οφειλών των ελεύθερων επαγγελματιών προς τα ασφαλιστικά ταμεία, που μπορούν να γίνουν μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου, παρέχεται η δυνατότητα επανυπολογισμού των εισφορών.

Ο επανυπολογισμός αφορά εισφορές της περιόδου από την 1/1/2002 και μέχρι 31/12/2016.

Ο οφειλέτης έχει δύο επιλογές με βάση τις διατάξεις του νόμου 4611/2019.

• Να ρυθμίσει την οφειλή του με βάση τις παλιές ασφαλιστικές του εισφορές οι οποίες είναι υψηλές και ανέρχονται στις περισσότερες περιπτώσεις στα 410 ευρώ το μήνα
• Να ρυθμίσει την οφειλή του υπολογισμένη με το ελάχιστο των ασφαλιστικών εισφορών των 167,95 ευρώ, όπως αυτό διαμορφώθηκε από 1/1/2017.

Είναι δεδομένο ότι εφόσον η ρύθμιση γίνει με επανυπολογισμό των εισφορών με βάση το ελάχιστο ποσό, θα προκύψει χαμηλότερη σύνταξη.

Ωστόσο μια συγκριτική ανάλυση των στοιχείων και των αποτελεσμάτων των δύο επιλογών, δείχνει ότι το επιπλέον ποσό σύνταξης που θα πάρει όποιος πληρώσει τις οφειλές του με τα παλαιά ποσά, για να αποσβέσει το επιπλέον ποσό που θα πληρώσει , θα χρειαστεί από 10 μέχρι 20 χρόνια.

Αυτό σημαίνει ότι κατά κανόνα συμφέρει η ρύθμιση να γίνει με επανυπολογισμό των εισφορών, άρα να πληρωθούν οι μικρότερες δυνατές εισφορές και οφειλές.

Αυτό όμως σημαίνει παράλληλα ότι με το νέο τρόπο υπολογισμού των συντάξεων έχει δημιουργηθεί μια μεγάλη στρέβλωση , μέσα από την οποία παραβιάζεται κάθε αρχή αναλογικότητας.

Η στρέβλωση αυτή γίνεται ακόμη μεγαλύτερη , όσο μεγαλύτερος είναι ο χρόνος ασφάλισης.

Είπαμε ότι ένα ασφαλιστικό σύστημα πρέπει να είναι πρωτίστως δίκαιο και το σημερινό σύστημα δεν έχει αυτά τα χαρακτηριστικά.

Ένα ασφαλιστικό σύστημα πρέπει να είναι βιώσιμο και δεν μπορεί να καταστεί βιώσιμο ένα ασφαλιστικό ταμείο και ένα ασφαλιστικό σύστημα στο οποίο δεν υπάρχει κίνητρο ασφάλισης.

Δεν υπάρχει κίνητρο ασφάλισης όταν ένας ασφαλισμένος για 20 χρόνια με τις ελάχιστες εισφορές κάνει απόσβεση σε 7 το πολύ χρόνια από την ημερομηνία συνταξιοδότησης=, ενώ εκείνος που θα πληρώσει το ανώτερο ποσό εισφορών για 40 έτη θα χρειαστεί να διανύσει 40 χρόνια περίπου συνταξιοδοτικού βίου για να εισπράξει όσα κατέβαλε, πράγμα φυσικά αδύνατο.

Μια από τις αλλαγές λοιπόν στις οποίες θα πρέπει να προχωρήσει η σημερινή Κυβέρνηση είναι η εκείνη με την οποία θα αντιμετωπίζεται η ανωτέρω στρέβλωση, με ενίσχυση της ανταποδοτικότητας στις συντάξεις. Μια τέτοια ρύθμιση θα γεφυρώσει και το χάσμα που έχει δημιουργηθεί μεταξύ παλαιών και νέων συνταξιούχων κάτι το οποίο δεν μπορεί να συνεχιστεί.

*Ο Γιώργος Κουτρουμάνης είναι ειδικός σε θέματα κοινωνικής ασφάλισης. Διετέλεσε επί σειρά ετών πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Ασφαλιστικά Ταμεία. Το 2009, εξελέγη βουλευτής ενώ υπηρέτησε ως υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων κατά την κρίσιμη περίοδο 2009-2012.

Δείτε όλα τα άρθρα του Γιώργου Κουτρουμάνη στο fpress.gr ΕΔΩ