Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα 

Σε ένα βαθμό αυτά ισχύουν. Σίγουρα δεν είμαστε στο 2009, όταν ξεκινούσε η μεγάλη προσπάθεια να αποτραπεί η ασύντακτη χρεωκοπία της χώρας.

Σήμερα, μετά από αιματηρές θυσίες όλα αυτά τα χρόνια, βρισκόμαστε σε μια νέα αφετηρία και η ελπίδα για μια καλύτερη και ασφαλέστερη πορεία είναι ορατή.

Αρκεί να συνειδητοποιήσουμε και πρωτίστως να το συνειδητοποιήσει η νέα Κυβέρνηση, ότι η κρίση και οι συνέπειές της με τα νέα χαρακτηριστικά τους, είναι ακόμη μπροστά μας.

Αρκεί να αναγνωρίσουμε την αναγκαιότητα μιας νέας μεγάλης προσπάθειας με σχέδιο που πρέπει να ξεκινήσει σε πολλούς και κρίσιμους τομείς με αλλαγές που είναι επιβεβλημένες. Ένα σχέδιο με πολιτικές που θα αντιμετωπίζουν και μια σειρά από στρεβλώσεις και παραλήψεις του πρόσφατου παρελθόντος.

Ένας τέτοιος κρίσιμος τομέας είναι αυτός του ασφαλιστικού

Οι μεγάλες καθυστερήσεις στην απονομή των συντάξεων και των άλλων παροχών

Η αδικαιολόγητη και εξόχως άδικη διαφοροποίηση στα ποσά των συντάξεων μεταξύ νέων και παλαιών συνταξιούχων

Η διαπιστωμένη πλέον αποτυχία του συστήματος ευθείας σύνδεσης των εισφορών με τα εισοδήματα για ελεύθερους επαγγελματίες και αγρότες

Τα τεράστια λειτουργικά προβλήματα των δύο ενιαίων ασφαλιστικών φορέων ΕΦΚΑ και ΕΤΕΑΕΠ

Είναι μερικά μόνο από τα προβλήματα τα οποία χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης

Παράλληλα , για να έρθουμε στα ακόμη δυσκολότερα θέματα του ασφαλιστικού

Η σημερινή Κυβέρνηση , στα πλαίσια του προεκλογικού της προγράμματος , έχει δεσμευτεί ,μεταξύ άλλων, σε δύο βασικές αλλαγές.

Η μία αφορά τη μείωση σταδιακά των ασφαλιστικών εισφορών κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες

Η δεύτερη αφορά τη δομή του δεύτερου πυλώνα της ασφάλισης , δηλαδή των επικουρικών συντάξεων, όπου με βάση τις εξαγγελίες οι νέοι ασφαλισμένοι θα έχουν τη δυνατότητα επιλογής μεταξύ του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα ασφάλισης.

Και τα δύο αυτά ζητήματα απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή

Μια μείωση των εισφορών κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες , υπό τις παρούσες συνθήκες, θα σήμαινε μείωση των εσόδων των Ταμείων κατά 2,5-3 δις ευρώ σε ετήσια βάση.

Μια μείωση των εισφορών που είναι βεβαίως αναγκαία, στην περίπτωση που δεν συνδυαστεί με την πορεία της οικονομίας , με την ενίσχυση των εισοδημάτων και της απασχόλησης , με τον έλεγχο της εισφοροδιαφυγής και οδηγήσει στη μείωση των εσόδων των Ασφαλιστικών Ταμείων , είναι μια άκρως επικίνδυνη επιλογή.

Να το πούμε καθαρά

Η μείωση των εισφορών δεν θα πρέπει να οδηγήσει σε νέες περικοπές στις συντάξεις.

Από την άλλη πλευρά η ανάπτυξη του δεύτερου πυλώνα της ασφάλισης , δεν μπορεί να οδηγήσει στην κατάρρευση των επικουρικών συντάξεων. Ο δεύτερος πυλώνας που θα πρέπει να αποκτήσει μια νέα δυναμική , όπως συμβαίνει σε όλες σχεδόν τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες , πρέπει να στηριχθεί στα επαγγελματικά ταμεία , διατηρώντας τον υποχρεωτικό χαρακτήρα της επικουρικής ασφάλισης.

Και φυσικά δεν θα πρέπει να διαφεύγει ούτε στιγμή της προσοχής μας , ότι κοινός παρανομαστής για όλες τις προσπάθειες οι οποίες θα πρέπει να γίνουν στο ασφαλιστικό , είναι η διασφάλιση μιας αναπτυξιακής πορείας της χώρας.

Αυτό είναι και το μεγάλο στοίχημα για την επομένη των εκλογών ημέρα.