Μεταρρυθμίζομεν την φορολογίαν (προεκλογικώς)……

Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθώντας αναλύσεις διαφόρων ειδικών, ομιλίες πολιτικών αρχηγών όπως επίσης συζητήσεις και μονολόγους εκπροσώπων πολιτικών σχηματισμών που μάχονται για την κατάκτηση μιας ή και περισσοτέρων εδρών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ακούω πάλι για μείωση φορολογικών επιβαρύνσεων και μια σειρά μεταρρυθμίσεων στο φορολογικό σύστημα της χώρας.

Μεταρρυθμίσεις γενικώς και ειδικώς τη φράση «φορολογική μεταρρύθμιση» την έχουμε ακουστεί και την έχουμε δει γραμμένη χιλιάδες φορές από τη μεταπολίτευση και μετά. Έχει μεταφερθεί σε αιτιολογικές εκθέσεις πληθώρας νομοσχεδίων, έχει κοσμήσει προεκλογικά φυλλάδια, έχει αναφερθεί με στόμφο σε προεκλογικές συγκεντρώσεις, έχει αποτελέσει το κύριο αντικείμενο διαμάχης σε τηλεοπτικά πάνελ όχι μόνο σε προεκλογικές περιόδους, έχει απασχολήσει ακόμα και trash έντυπα και εκπομπές… Λόγια, λόγια, λόγια που ποτέ δεν έγιναν πράξεις ή για να είμαι δίκαιος όταν κάποια στιγμή, όπως για παράδειγμα το καλοκαίρι του 2013, έγινε μια προσπάθεια να γίνει μια ουσιαστική ριζοσπαστική φορολογική μεταρρύθμιση αυτή στη συνέχεια ακυρώθηκε με τις εκατοντάδες αλλαγές, προσθήκες και τροποποιήσεις που ακολούθησαν με αποτέλεσμα το «νέο» να γίνει «νέο παλιό». Σχετικό το άρθρο μου https://www.fpress.gr/oi-eidikoi/story/56828/38-forologikoi-nomoi-183-arthra-kai-420-paragrafoi-se-pente-xronia

Στα λόγια λοιπόν ο στόχος είναι ένα απλό, δίκαιο, αναπτυξιακό και σταθερό φορολογικό σύστημα με ενιαίους κανόνες και η κατάργηση αδικαιολόγητων απαλλαγών, για αυτό το λόγο στις αιτιολογικές εκθέσεις διαβάζουμε κάθε φορά τα ίδια και τα ίδια, δηλαδή ότι η κάθε λίγο και λιγάκι επιχειρούμενη «φορολογική μεταρρύθμιση» και το μέσω αυτής φορολογικό πλαίσιο έχει σκοπό να ενθαρρύνει την ειλικρίνεια και μέσα από αυτό κάθε πολίτης θα μπορεί πλέον να συνεισφέρει στα κοινά ανάλογα με τη φοροδοτική ικανότητά του με κυρίαρχο στόχο την ισότιμη φορολογική μεταχείριση, ανάλογα με την οικονομική κατάσταση, όλων των πολιτών.

Λόγια – λόγια - λόγια, λόγια ψεύτικα, όπως λέει το γνωστό τραγούδι, γιατί αντίθετα από αυτά που λέχθηκαν και γράφτηκαν, όλες αυτές οι «φορολογικές μεταρρυθμίσεις» και ειδικά όσες επιχειρήθηκαν τα χρόνια των μνημονίων είχαν σαν αποτέλεσμα την αύξηση της έμμεσης και άμεσης φορολογίας, την δραματική συρρίκνωση του εισοδήματος των πολιτών και την αύξηση, σε εφιαλτικά ύψη, των ληξιπρόθεσμων φορολογικών οφειλών που με το νέο Ν.4611/2019 το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης προσδοκά να μειώσει.

Φορολογική μεταρρύθμιση δεν είναι το λίφτινγκ σε παρωχημένες πρακτικές και διαδικασίες, όπως για παράδειγμα τα τεκμήρια διαβίωσης που μετονομάσθηκαν σε αντικειμενικές δαπάνες και υπηρεσίες με στόχο την διαιώνιση ενός «εναλλακτικού» τρόπου υπολογισμού της ελάχιστης φορολογίας, ενός αποτυχημένου μοντέλου από τα τέλη της δεκαετίας του 70 που ως αποτέλεσμα είχε και έχει την «επιβράβευση» όσων φροντίζουν επιμελώς να αποκρύπτουν τα πραγματικά εισοδήματα τους και την παράλληλη άδικη φορολόγηση όλων όσων, ειδικά μισθωτών και συνταξιούχων, οι αποδοχές μειώθηκαν πραγματικά. Και στις δύο περιπτώσεις υφίσταται αδικία διότι στους μεν πρώτους φορολογείται εισόδημα μικρότερο από αυτό που έχει πραγματικά αποκτηθεί δίδοντας παράλληλα κατ’ αρχήν συγχωροχάρτι, στους δε δεύτερους φορολογείται εισόδημα μεγαλύτερο από αυτό που έχει πραγματικά αποκτηθεί οδηγώντας τους πολλές φορές στην απόγνωση. Φορολογική μεταρρύθμιση είναι η υιοθέτηση σταθερών πρακτικών και απλών διαδικασιών που θα εξασφαλίσουν τη δίκαιη κατανομή των φορολογικών βαρών και κατά συνέπεια τη δυνατότητα άσκησης μιας αναπτυξιακού περιεχομένου φορολογικής πολιτικής.

Για να μπορέσει η χώρα να βγει ουσιαστικά από την κρίση συνεπώς και από τη διαρκή επιτήρηση, μνημονιακή και μεταμνημονιακή, χρειάζεται ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις με κύρια μια ριζοσπαστική φορολογική μεταρρύθμιση, όχι όμως στα λόγια αλλά στην πράξη. Όλα αυτά τα χρόνια ελάχιστα λόγια έγιναν πράξη με αποτέλεσμα η χώρα να έχει ακόμα ένα φορολογικό σύστημα αφενός μεν λίγο πιο απλοποιημένο σε σχέση με το προηγούμενο, αφετέρου δε κοινωνικά άδικο, ασταθές συνεπώς αντιαναπτυξιακό με αποτέλεσμα, ειδικά μετά τις κατά τις απαιτήσεις των δανειστών παρεμβάσεις που έχουν γίνει και παραμένουν, να είναι ένα εργαλείο που εξυπηρετεί μόνο τις απαιτήσεις τους αντί να είναι ένα εργαλείο ανάπτυξης και προόδου με κοινωνικό πρόσωπο.

*Ο κ. Γιώργος Κορομηλάς είναι Λογιστής – Φοροτεχνικός, Συγγραφέας Λογιστικών και Φορολογικών βιβλίων και Εισηγητής Λογιστικών – Φορολογικών Σεμιναρίων με χιλιάδες ώρες διδακτικής εμπειρίας. Είναι Πρόεδρος του Ινστιτούτου Οικονομικών και Φορολογικών Μελετών, τ. μέλος του Δ.Σ. της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Φοροτεχνικών Ελευθέρων Επαγγελματιών και έχει συμμετάσχει σε πολλές επιτροπές και νομοτεχνικές ομάδες εργασίας του Υπουργείου Οικονομικών.

Δείτε τα υπόλοιπα άρθρα του Γιώργου Κορομηλά στο fpress.gr ΕΔΩ