Προεκλογικές πρακτικές
Δεν είναι η πρώτη φορά που ζούμε στη χώρα μας το φαινόμενο των προεκλογικών παροχών και των υποσχέσεων. Ήταν και είναι δυστυχώς και σήμερα, μια συνηθισμένη πρακτική η οποία εφαρμόζεται με μεγαλύτερη ένταση στη χώρα μας, χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν αντίστοιχες πρακτικές και σε πολλές άλλες χώρες.
Εκείνο που διαφοροποιεί την Ελλάδα από τις άλλες χώρες είναι η ένταση με την οποία βιώσαμε την οικονομική κρίση και η οποία θα μπορούσε να μας έχει γίνει μάθημα. Δεν φαίνεται να έχουμε διδαχθεί από τα παθήματά μας. Είναι φανερό ότι ακολουθούμε όλες εκείνες τις πρακτικές που μας οδήγησαν στην κρίση και ουσιαστικά στη χρεωκοπία.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η χορήγηση ενός ποσού 400 ή 500 ευρώ σε ένα συνταξιούχο, δίνει μια ανακούφιση στον ίδιο και στην οικογένειά του. Δίνει τη δυνατότητα να καλυφθούν, έστω και πρόσκαιρα, ορισμένες βασικές ανάγκες. Για το λόγο αυτό δεν μπορεί κανένας να διαφωνήσει με το μέτρο, έστω και αν υπάρχουν και άλλοι συμπολίτες μας, οι οποίοι ενδεχόμενα να έχουν ακόμη μεγαλύτερες ανάγκες.
Ωστόσο εκείνο που ενοχλεί και επιδέχεται βάσιμη κριτική είναι ο τρόπος και ο χρόνος στον οποίο η Κυβέρνηση παρουσίασε και εφαρμόζει το συγκεκριμένο μέτρο.
Όταν καταβάλλεται ένα επίδομα την εβδομάδα των εκλογών σε 2.600.000 συνταξιούχους, ασφαλώς πρόκειται για ένα καθαρά ψηφοθηρικό μέτρο. Όταν η 13η σύνταξη απαιτεί 2,2 δις ευρώ για να καταβληθεί στους συνταξιούχους, με τα 800 εκατ. ευρώ μιλάμε για επίδομα και όχι για σύνταξη.
Όταν βρίσκονται σε εκκρεμότητα 230.000 συντάξεις και οι αντίστοιχοι υποψήφιοι συνταξιούχοι δεν έχουν ακόμη πάρει την πρώτη τους σύνταξη, είναι αν μη τι άλλο μεγάλη αδικία να μιλάμε για 13η σύνταξη.
Η Κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι πρόκειται για μόνιμο μέτρο και κάθε χρόνο στο τέλος Μαΐου θα καταβάλλεται το συγκεκριμένο επίδομα, η λεγόμενη 13η σύνταξη.
Είναι κάτι που μάλλον αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία.
Η Κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι επιστρέφει στους συνταξιούχους αυτά τα οποία «έκοψαν» οι προηγούμενοι. Η αλήθεια είναι ότι μεγάλες περικοπές στις συντάξεις έγιναν και με τα τρία μνημόνια και από τις τρεις κυβερνήσεις που διαχειρίστηκαν την κρίση.
Τα τελευταία 3-4 χρόνια αφαιρέθηκαν από τα εισοδήματα των συνταξιούχων σε ετήσια βάση 3,1 δις ευρώ. Είναι 870 εκ. από την αύξηση των εισφορών για την περίθαλψη, 940 εκ. ευρώ από την κατάργηση του ΕΚΑΣ, 830 εκ. ευρώ από την περικοπή των επικουρικών συντάξεων, των μερισμάτων του ΜΤΠΥ και των εφάπαξ βοηθημάτων και 450 εκ. ευρώ από τις περικοπές των νέων συντάξεων. Και επειδή τα μέτρα εφαρμόστηκαν σταδιακά το συνολικό ποσό περικοπών για την ανωτέρω περίοδο ανέρχεται σε 7,5 δις ευρώ περίπου. Αυτές είναι οι απώλειες στα εισοδήματα των συνταξιούχων τα 4 τελευταία χρόνια χωρίς να υπολογίζονται οι επιπλέον απώλειες από τη μεγάλη αύξηση των έμμεσων φόρων. Επομένως με τα 800 εκ. ευρώ στην καλύτερη περίπτωση επιστρέφονται απώλειες σε ποσοστό 10% περίπου.
Είναι, έστω και αυτό, ένα θετικό μέτρο. Είναι μια αναγνώριση, έστω και μικρή, των θυσιών στις οποίες υπεβλήθησαν όλοι βεβαίως οι πολίτες , αλλά και οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο αναμένεται να ψηφιστεί η σχετική ρύθμιση από όλα τα πολιτικά κόμματα.
Μέχρι εδώ όμως. Γιατί πανηγυρισμοί και θριαμβολογίες δεν δικαιολογούνται. Τα μεγάλα προβλήματα παραμένουν και θα εκδηλωθούν, όπως συνήθως συμβαίνει, μετά τις εκλογές.
*Ο Γιώργος Κουτρουμάνης είναι ειδικός σε θέματα κοινωνικής ασφάλισης. Διετέλεσε επί σειρά ετών πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Ασφαλιστικά Ταμεία. Το 2009, εξελέγη βουλευτής ενώ υπηρέτησε ως υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων κατά την κρίσιμη περίοδο 2009-2012.
Δείτε όλα τα άρθρα του Γιώργου Κουτρουμάνη στο fpress.gr ΕΔΩ