Στα βράχια το σχέδιο για την ενίσχυση των Συνεταιριστικών Τραπεζών

Πληροφορίες από το στρατόπεδο των δανειστών αναφέρουν ότι οι συχνές- πυκνές αναφορές τόσο από τον Ε. Τσακαλώτο όσο κι από το Γ. Δραγασάκη, στο παράλληλο τραπεζικό σύστημα και στην ανάδειξη του ρόλου των Συνεταιριστικών τραπεζών, όχι μόνο δεν πέρασαν απαρατήρητες, αλλά προκάλεσαν αμηχανία και πολλές απορίες, για τι ακριβώς έχουν στο μυαλό τους οι υπουργοί που «τρέχουν» το Αναπτυξιακό Σχέδιο. Αν και οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι αποφεύγουν επί του παρόντος να τοποθετηθούν επισήμως, αναμένοντας τις λεπτομέρειες του Σχεδίου, που, καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα δημοσιοποιήσει ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών στους ομολόγους του, στη διάρκεια του Eurogroup της 27ης Απριλίου, αρμόδιες πηγές δεν κρύβουν την έκπληξη τους για τους βασικούς άξονες, που έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Ανώτατες τραπεζικές πηγές επισημαίνουν, δε, ότι αυτή η συζήτηση περί Συνεταιριστικών τραπεζών είναι άνευ ουσίας και περιεχομένου, κοινώς δεν είναι τίποτε άλλο παρά τουφεκιές στον αέρα.
Το βασικό επιχείρημα τόσο του Ε. Τσακαλώτου όσο και του Γ. Δραγσάκη, είναι ότι οι Συνεταιριστικές τράπεζες είναι πιο κοντά στις τοπικές κοινωνίες, άρα γνωρίζουν πολύ καλύτερα τις ανάγκες των επιχειρήσεων στις περιοχές που δραστηριοποιούνται και έχουν την ευχέρεια πιο στοχευμένων χρηματοδοτήσεων, χωρίς την… κακιά συνήθεια των συστημικών τραπεζών, οι οποίες επιβάλουν οριζοντίως περιορισμούς, που, κατά την άποψη του οικονομικού επιτελείου, «στραγγαλίζουν» την πραγματική οικονομία. Σε καθαρά θεωρητικό επίπεδο, η προσέγγιση αυτή μοιάζει ιδανική, ωστόσο οι ψυχροί αριθμοί και η αμαρτωλή πρόσφατη ιστορία των Συνεταιριστικών τραπεζών, προσγειώνουν στη σκληρή πραγματικότητα όσους πετάνε στα σύννεφα.

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ

«Είναι πολύ μικρές, είναι τοπικές και λόγω ακριβώς αυτού του μικρού μεγέθους, δεν μπορούν να παίξουν το ρόλο του καταλύτη, που θέλουν να τους δώσουν», τονίζουν ανώτατες τραπεζικές πηγές, υπενθυμίζοντας ότι χρειάστηκαν δομικές αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας τους επί εποχής Προβόπουλου στην ΤτΕ, προκειμένου να αποκτήσουν χαρακτηριστικά εμπορικών τραπεζών και να απαλλαγούν από πολιτικές παρεμβάσεις και λοιπές αμαρτίες. Οι ίδιες πηγές συμπληρώνουν, δε, ότι ακόμα κι αν πάμε σε μια λογική συγχωνεύσεων- πράγμα εξαιρετικά αμφίβολο λόγω του τοπικού τους χαρακτήρα- η συνολική εικόνα δεν μπορεί να αλλάξει.
Αυτή τη στιγμή, λειτουργούν 9 Συνεταιριστικές τράπεζες (Παγκρήτια, Χανίων, Ηπείρου, Θεσσαλίας, Καρδίτσας, Σερρών, Έβρου, Πιερίας, Δράμας), με 110 υποκαταστήματα και 865 άτομα προσωπικό, των οποίων το ενεργητικό μόλις που ξεπερνά τα 2,5 δις ευρώ συνολικά, αντιστοιχώντας, δηλαδή, μόλις στο 1% του συνόλου του ενεργητικού των ελληνικών τραπεζών! Όσον αφορά, δε, στις χορηγήσεις, παρά τη μεγαλύτερη ευελιξία ανταπόκρισης στις ανάγκες των τοπικών αναγκών σε σχέση με τις συστημικές τράπεζες, το σύνολο τους μόλις που ξεπερνά τα 2 δις ευρώ και αντιστοιχεί στο 1,7% του συνόλου των χορηγήσεων του τραπεζικού συστήματος, αποδεικνύοντας έτσι ότι αδυνατούν να σηκώσουν το βάρος της ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας, έστω σε Περιφερειακό επίπεδο.

Τελειώνει η υπομονή

Πέρα από τις όποιες αστοχίες του Αναπτυξιακού Σχεδίου- ούτως ή άλλως οι διορθωτικές παρεμβάσεις των δανειστών θα πρέπει να θεωρούνται δεδομένες- αυτό που πρέπει να απασχολεί την ελληνική διαπραγματευτική ομάδα είναι ο εκνευρισμός, που αρχίζει να παρατηρείται στα υψηλότερα κλιμάκια των ευρωπαϊκών Θεσμών, λόγω των καθυστερήσεων στην υλοποίηση των προαπαιτούμενων. Αν και το κλίμα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί “ψυχρό”, ο μήνας του μέλιτος έχει τελειώσει κι αυτό μπορεί να το διαπιστώσει κανείς εύκολα στις δηλώσεις ακόμα και των πιο φιλικών προσώπων, όπως του Π. Μοσκοβισί. Συζητώντας κανείς με τεχνοκράτες, που βρίσκονται πολύ κοντά στο μέτωπο των διαπραγματεύσεων, αντιλαμβάνεται ότι οι Ευρωπαίοι πίστευαν ότι θα έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος στο διάστημα που μεσολάβησε από την επίσκεψη- αστραπή του Κουαρτέτου, αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική, κυρίως στα πιο “ευαίσθητα” πεδία, όπως αυτό της Ενέργειας και του Δημοσίου.

Όπως σημειώνουν ευρωπαϊκές πηγές, η ελληνική πλευρά θα πρέπει να αξιοποιήσει στο έπακρο την “παύση εργασιών” λόγω του Καθολικού και του Ορθόδοξου Πάσχα και να καλύψει το χαμένο έδαφος, έτσι ώστε στο δεύτερο μισό του Απριλίου ο προγραμματισμός να έχει τεθεί πάλι εντός τροχιάς. Το πρώτο κρίσιμο ραντεβού είναι αυτό της 12ης Απριλίου στο Euroworking Group, όπου η ελληνική πλευρά θα πρέπει αφενός να παρουσιάσει τα σημεία προόδου στο σκέλος των προαπαιτούμενων αφετέρου να ξεδιπλώσει τις πτυχές του Αναπτυξιακού Σχεδίου, πριν αυτό παρουσιαστεί ολοκληρωμένο (;) στο Eurogroup της 27ης Απριλίου.