H κρυφή ρήτρα του εξωδικαστικού και ο... κόφτης του κουρέματος

Είναι προφανώς περισσότερα τα μονοπρόσωπα νοικοκυριά με ατομικό εισόδημα έως 14.000 ευρώ που θα λάβουν μια πρόταση ρύθμισης από τον μαθηματικό τύπο του εξωδικαστικού την οποία οι τράπεζες θα είναι υποχρεωμένες να αποδεχτούν. Άλλο 14.000 ευρώ για τον εργένη και άλλο 7000 ευρώ. Ή αντίστοιχα, άλλο 21.000 ευρώ για το ζευγάρι και άλλο 10.500 ευρώ. Όμως, δεν μπορεί παρά να προκαλεί εντύπωση η προσθήκη του νέου κριτηρίου: η ρύθμιση που βγάζει ο μαθηματικός τύπος του εξωδικαστικού γίνεται υποχρεωτικά αποδεκτή από τράπεζες και δημόσιο μόνο αν τα χρέη είναι χαμηλότερα των 300.000 ευρώ ανά αίτηση. Γιατί μπήκε το όριο των 300.000 ευρώ; Για να γλιτώσουν οι τράπεζες και οι servicers τα μεγάλα «κουρέματα» υποστηρίζουν οι γνώστες του συστήματος. Φανταστείτε έναν οφειλέτη με ετήσιο εισόδημα 10.000 ευρώ, περιουσία αξίας 100.000 ευρώ και χρέη ενός εκατομμυρίου ευρώ. Τι θα έβγαζε ο μαθηματικός τύπος;

Προφανώς ένα «γενναίο» κούρεμα καθώς όσο και να θέλει, ο συγκεκριμένος οφειλέτης δεν μπορεί να αποπληρώσει το χρέος ούτε σε αυτή τη ζωή ούτε και στην επόμενη. Αν λοιπόν δεν υπήρχε το κριτήριο ύψους χρεών, οι πιστωτές θα βρίσκονταν αντιμέτωποι με την «υποχρέωση» να αποδεχτούν μια ρύθμιση που θα ενσωμάτωνε και ένα πολύ γενναίο κούρεμα. Γεννάται βέβαια το ερώτημα προς τον νομοθέτη που αποφάσισε να ενσωματώσει αυτό το κριτήριο: Και τώρα δηλαδή που δεν θα είναι υποχρεωμένες οι τράπεζες να αποδεχτούν τη ρύθμιση του εξωδικαστικού τι ακριβώς θα κάνουν με το συγκεκριμένο χρέος; Υπάρχει πιθανότητα να το εισπράξουν;