Στο στρώμα ή στο χώμα;

Στο στρώμα ή στο χώμα;
Όταν το 67% των γερμανών, μετά τις τελευταίες εξελίξεις στην Κύπρο, ανησυχεί για τις καταθέσεις του, όπως προκύπτει από δημοσκόπηση που πραγματοποίησε το ινστιτούτο Forsa για το RTL, τότε, περισσότερο τώρα από ποτέ, όσοι κατάφεραν να σώσουν τα μετρητά τους από τις κακουχίες της Ελλάδας και της Κύπρου, θέτουν ακόμη πιο «επιτακτικά» το ερώτημα: που να τοποθετήσω τα λεφτά μου;

Η απάντηση δεν είναι εύκολη. Ειδικά μετά την δήλωση-βόμβα του προέδρου του Eurogroup, ότι υπάρχει σκέψη στην Ε.Ε., οι καταθέτες από εδώ και στο εξής να αναλαμβάνουν ένα κομμάτι του κόστους διάσωσης όσων τραπεζών δεν θα είναι βιώσιμες. Ο κος «Μπλουμ» (σ.σ. με δυσκολεύει το όνομά του) ουσιαστικά μας λέει όσοι έχουν καταθέσεις σε «ασθενείς» τράπεζες, δηλαδή των χωρών του Νότου, αναλαμβάνουν και τον κίνδυνο να χάσουν ένα μεγάλο μέρος από αυτές, στην περίπτωση που συμβεί το «μοιραίο». Αρα θα πρέπει από τώρα να ψάχνουν για ασφαλή επενδυτικά καταφύγια, προκειμένου να εξασφαλίσουν τα κεφάλαια τους.

Όμως που να τα πάνε όταν την ίδια ώρα η «κατάληψη» της Κύπρου από τις δυνάμεις της τρόικας, ανοίγει το δρόμο για την διάλυση των «χρηματοπιστωτικών παραδείσων» όπως το Λουξεμβούργο, το Λιχνενστάιν, η Μάλτα και οι Παρθένοι Νήσοι, αφού φαίνεται ξεκάθαρα ότι μνημονιακές δυνάμεις θέλουν να ελέγξουν πλήρως τη ροή των κεφαλαίων και άρα είναι διατεθειμένες να κάνουν ότι περνά από το χέρι τους προκειμένου να έχουν τον λόγο ακόμη και σε αυτές τις αγορές; Μήπως σε κάποιες ισχυρές κρατικές τράπεζες που δεν αντιμετωπίζουν θέματα κεφαλαιακής επάρκειας, όπως αυτές της Γερμανίας, της Ολλανδίας και άλλων χωρών της Βόρειας Ευρώπης; Αυτό είναι το ζητούμενο; Οι περισσότεροι λένε ναι. Αυτός είναι ο στόχος, διότι σε περιόδους αναταράξεων χώρες όπως η ισχυρή Γερμανία μπορούν να αποτελέσουν επενδυτικά καταφύγια για όλους όσοι δεν ψάχνουν υψηλές αποδόσεις αλλά διασφάλιση των κεφαλαίων τους.

Όμως αυτά τα καταφύγια, όπως η Γερμανία, κερδίζουν πακτωλό δισεκατομμυρίων από την «εκμετάλλευση» αυτών των κεφαλαίων τα οποία τοποθετούνται είτε σε ομόλογα, είτε σε καταθέσεις, είτε ακόμη και σε μετοχές. Για παράδειγμα τα κέρδη της Γερμανίας από την Ελληνική κρίση ήταν κάποιες δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ. Βέβαια κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τίποτα πλέον, διότι οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και μεταβάλλουν τα δεδομένα από τη μία στιγμή στην άλλη. Αλήθεια ποιος θα μπορούσε να πιστέψει πριν από περίπου ενάμιση χρόνο, με αφορμή τις ανησυχίες για μια ελληνική χρεοκοπία, πώς όλοι όσοι «έκρυψαν» τα ευρώ τους στο στρώμα ή τα έχωσαν στη γη τοποθετημένα σε τενεκέδες και παρά τον κίνδυνο που διέτρεχαν από μια ενδεχόμενη κλοπή, θα αποδεικνύονταν σοφότεροι από εκείνους που τα «φυγάδευσαν» σε μια από τις δύο κυπριακές τράπεζες, Κύπρου και Λαϊκή.

Επίσης, είναι απολύτως βέβαιο ότι κανείς μα κανείς δεν θα μπορούσε να πιστέψει ότι θα ήταν σοφότεροι και όλοι όσοι διατηρούσαν μια σχετική καχυποψία γύρω από τις «σίγουρες» επενδύσεις σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, αφού λόγω PSI-«κουρέματος», οι απώλειες για τους κατόχους τους ήταν ακόμη μεγαλύτερες και από αυτές των κυπριακών τραπεζών. Και ασφαλώς ακόμη πιο σοφοί αποδείχθηκαν όσοι δεν εμπιστεύτηκαν ποτέ τις επενδύσεις σε μετοχές ακόμη και σε υπό κρατικό έλεγχο τράπεζες όπως η Αγροτική και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, αφού όπως αποδείχθηκε όσοι επένδυσαν σε αυτές θα πρέπει να περιμένουν κάποια χρόνια για να διαπιστώσουν αν και εφόσον θα πάρουν κάτι πίσω από την εκκαθάρισή τους. Διαλέξτε λοιπόν στο στρώμα ή στο χώμα.