Ανοίγει επικίνδυνα η ψαλίδα
Δημιουργείται έτσι μία ψαλίδα, η οποία καθημερινά ανοίγει, ανάμεσα στους δύο «πρωταγωνιστές» των εξελίξεων. Κοινωνία και κεφάλαιο. Όμως, όπως εκτιμούν παρατηρητές, για να υπάρξει μια αρμονική σχέση μεταξύ των δύο «πόλων» και να συνεχίζει να λειτουργεί ομαλά η αγορά, απαιτείται το κλείσιμο της ψαλίδας, διότι διαφορετικά η «σύγκλιση» ενδεχομένως να προκύψει με βίαιο τρόπο.
Και αυτό αποδεικνύεται περίτρανα από τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες. Από τη μία δημιουργείται ένα σημαντικό μέτωπο αντίδρασης, με πυρήνα τις συγκοινωνίες, τους αγρότες και τους ναυτικούς, απέναντι στα μέτρα που λαμβάνονται από την κυβέρνηση και δημιουργούν περαιτέρω συρρίκνωση των εισοδημάτων και από την άλλη διαπιστώνουμε ότι οι ξένοι επενδύουν μαζικά και αποκομίζουν σημαντικά κέρδη από ελληνικές μετοχές και ομόλογα, εκμεταλλευόμενοι την θετική συγκυρία, που σε πολλές περιπτώσεις οι ίδιοι δημιουργούν.
Επενδύσεις δηλαδή που μπορούν να είναι άμεσα ρευστοποιήσιμες αν και εφόσον το κλίμα στραβώσει. Παράλληλα προσπαθούν να εκμεταλλευτούν και σε αρκετές περιπτώσεις το πέτυχαν τις χαμηλές αποτιμήσεις εταιριών του ιδιωτικού τομέα, με εξαγωγικό προσανατολισμό ή του real estate και του τουρισμού που λόγω έλλειψης ρευστότητας βρίσκονται ένα βήμα πριν το λουκέτο.
Αντίθετα και παρά την ανά τον πλανήτη διαφήμιση των υπό ιδιωτικοποίηση εταιριών του δημοσίου, όπως στο πρόσφατο ταξίδι του Πρωθυπουργού στο Κατάρ, δεν έχουμε δει ενδιαφέρον, αφού αν εξαιρέσουμε τις εξαγορές των Λαχείων και τις άδειες των VLT's από τον ΟΠΑΠ και το IBC από τον όμιλο Λάτση, επενδύσεις στην πραγματική οικονομία δεν έχουν γίνει.
Δεν γνωρίζω αν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η απόσυρση του ενδιαφέροντος του Κατάρ για το Ελληνικό, συνέπεσε με την ένταση που δημιουργήθηκε στις αστικές συγκοινωνίες, αλλά η προσπάθεια πώλησης της δημόσιας περιουσίας και η προσέλκυση κεφαλαίων, κάτι που η χώρα έχει ανάγκη, προκειμένου να δημιουργηθούν προϋποθέσεις ανάπτυξης θα πρέπει απαραίτητα να συνοδευτεί και με κοινωνική ειρήνη.
Όμως όταν η ανεργία σπάει τα ρεκόρ το ένα μετά το άλλο και όταν οι επιβαρύνσεις προς τους πολίτες συνεχίζονται, φαντάζει δύσκολη η αποφυγή εντάσεων. Διότι για να βάλει τα χρήματά του σε μια χώρα, σε πραγματικές επενδύσεις, όχι σε ομόλογα και μετοχές, ο όποιος εμίρης ή κακομοίρης, εκτός από το φορολογικό και το αναπτυξιακό περιβάλλον, αναλύει και το τι ακριβώς συμβαίνει στην πραγματική οικονομία και την κοινωνία. Και στα τελευταία δύο, τα πράγματα δεν εξελίσσονται και πολύ καλά.
Η επίταξη σε μετρό και άλλες ΔΕΚΟ για παράδειγμα, μπορεί να επέφερε μια προσωρινή ηρεμία, αλλά αυτοί που γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις, θεωρούν ότι το καζάνι βράζει και ενδέχεται να χυθεί το καυτό του μείγμα ανά πάσα ώρα και στιγμή με απρόβλεπτες συνέπειες.
