Θα γίνει της Αργεντινής...
Το πρώτο, που έχει γίνει ξεκάθαρο εδώ και καιρό και αναρωτιέμαι γιατί δεν το έχουν καταλάβει οι «ειδικοί διαπραγματευτές» της κυβέρνησης, είναι ότι οι δανειστές μας προσπαθούν και θα προσπαθούν να κερδίσουν όσο το δυνατόν περισσότερα από αυτό το παζάρι, αφού αυτοί «πλερώνουν», αυτοί διαθέτουν το… «μαλί». Ισως, με αυτό τον τρόπο, «παραπλεύρως», θέλουν να ικανοποιήσουν και κάποια εγχώρια και μη συμφέροντα που ευνοούνται από τις αλλαγές που επιδιώκουν.
Το δεύτερο είναι ότι οι «ειδικοί διαπραγματευτές» από τα τρία κόμματα μάλλον δεν μπορούν να πείσουν τους δανειστές μας ,που ζητούν το κάτι παραπάνω κάθε φορά που πρόκειται να εκταμιευτεί μία δόση, ότι με την συνταγή που ακολουθούμε και την οποία μας έχουν επιβάλλει, οδεύουμε ολοταχώς προς την καταστροφή. Δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά το γεγονός ότι ενώ αυτοί πιέζουν ασφυκτικά για νέα μέτρα, την ίδια ώρα οι δείκτες της ελληνικής οικονομίας να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο και παράλληλα η κοινωνία και οι επιχειρήσεις να ασφυκτιούν.
Έλλειμμα, χρέος, ανεργία και λουκέτα αποδεικνύουν περίτρανα ότι κάτι δεν πάει καλά βρε αδερφέ στο βασίλειο της Grechiland. Για του λόγου το αληθές, μόλις την περασμένη Τετάρτη η Eurostat ανακοίνωσε ότι το ποσοστό του δημοσίου χρέους της χώρας, ως προς το ΑΕΠ αυξήθηκε το δεύτερο τρίμηνο κατά 13,4 ποσοστιαίες μονάδες, παρά το κούρεμα που έγινε στα ομόλογα της χώρας και ασφαλώς παρά το πρόγραμμα σημαντικών περικοπών και λιτότητας που εφαρμόζεται. Διαμορφώθηκε δηλαδή ως αναλογία χρέους προς ΑΕΠ στο 150,3%.
Δεν το βλέπουν άραγε οι δανειστές μας ότι δεν «πάει» το πρόγραμμα ή πιστεύουν ότι είναι σωστό απλά δεν εφαρμόζεται έτσι όπως θα έπρεπε; Γιατί δίνουν και αυτή την ερμηνεία. Ότι οι Ελληνες δηλαδή δεν έχουν την τόλμη και το σθένος να εφαρμόσουν αυτά που συμφωνούμε κάθε φορά, οπότε αναγκαζόμαστε να ζητάμε περισσότερα, τα οποία θα πρέπει να υλοποιηθούν σε μικρότερο χρόνο. Γι’ αυτό λένε μας φαίνονται ζόρικα όλα αυτά τα οποία μας επιβάλλουν το τελευταίο διάστημα, επειδή αθετήσαμε προηγούμενες «υποσχέσεις», οι οποίες μάλιστα είχαν περάσει από τη βουλή. Μπορεί και να έχει βάση αυτό το επιχείρημα. Όμως μικρή σημασία έχει αυτό σήμερα.
Αυτό που προέχει είναι να καταλάβουν όλοι που βρισκόμαστε αυτή τη δύσκολη ώρα και που θέλουμε να πάμε. Τι περιθώρια υπάρχουν και πώς δεν θα τιναχτεί στον αέρα όλη αυτή η προσπάθεια που έχει γίνει έως σήμερα. Είναι πολύ πιθανό αυτά τα μέτρα, με τις όποιες απώλειες στα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης, να περάσουν. Όμως τι θα συμβεί την επόμενη φορά που θα προσεγγίζουμε την εκταμίευση της επόμενης δόσης αν οι δανειστές μας να ακολουθήσουν την ίδια εκβιαστική τακτική; Της Αργεντινής θα γίνει.
Γιατί μη μου πείτε ότι όλα θα έχουν πάει καλά και δεν θα χρειαστούν νέες παρεμβάσεις ή διεκδικήσεις. Αυτό ξεχάστε το. Θα το είχαμε κάνει ήδη. Κάποιοι θα πουν ότι ίσως πήγα λίγο μακρύτερα από όσο έπρεπε καθώς ακόμη δεν έχει ξεκαθαρίσει το αν, πότε και με ποιο τρόπο θα πάρουμε αυτή τη δόση των 31,5 δισεκατομμυρίων ευρώ. Δίκιο έχετε!!!
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ"
