Ο πόλεμος του Ψυχικού και της Φιλοθέης

Τον ρώτησα λοιπόν αν κλονίστηκαν και οι οικονομικά ισχυροί ή βαρέθηκαν να πληρώνουν χαράτσι στο χαράτσι οι ιδιοκτήτες ακινήτων στις ακριβές περιοχές της Αττικής και τα «σκοτώνουν». Και τα δύο μου απάντησε. Και από πού προκύπτει το συμπέρασμα ότι κλονίστηκαν και οι οικονομικά ισχυροί; Προκύπτει από το γεγονός ότι οικόπεδα και διαμερίσματα που βρίσκονται σε περιοχές όπως το Παλαιό Ψυχικό, το Κολωνάκι και ο Λυκαβηττός και παλαιότερα αποτελούσαν πόλο έλξης για πολλούς μεγαλοεπιχειρηματίες και εφοπλιστές σήμερα μένουν στα αζήτητα.

Αν η τιμή δεν εξευτελιστεί, αν δεν είναι η απόλυτη ευκαιρία το ακίνητο δεν πωλείται. Και βέβαια αυτόματα γεννάται το ερώτημα: Τι είναι ευκαιρία τελικά σήμερα; Ευκαιρία είναι δύο πράγματα. Το πρώτο είναι να έχει το ακίνητο σχεδόν τη μισή ή και χαμηλότερη τιμή από αυτήν που «έπαιζε» την περίοδο της οικονομικής ανάτασης και το δεύτερο να βρεις ακίνητο σε «μοναδικό» σημείο που κάποτε δεν θα έβρισκες ποτέ όσα χρήματα και να ήσουνα διατεθειμένος να πληρώσεις. Σήμερα βρίσκεις και τα δύο. Σε αυτές τι περιοχές υπάρχουν σήμερα τέτοια ακίνητα; Τον ρωτάω. «Ασφαλώς και υπάρχουν» μου λέει. Και συνεχίζει: «Την εβδομάδα που πέρασε προσέθεσα στο «χαρτοφυλάκιο» μου τρία ακίνητα προς πώληση αλλά επειδή ακόμα δεν τα έχω βγάλει στην αγορά δεν μπορώ να σου πω τι ανταπόκριση υπήρξε. Αν αυτά τα ακίνητα πωλούνταν πριν από περίπου τρία χρόνια θα έβγαιναν σε... πλειστηριασμό.

Όπως και να έχει πρέπει να σημειωθεί ότι στην κτηματαγορά δεν ισχύουν γενικότητες. Το κάθε σπίτι κοστίζει τόσο- όσο για τους δικούς του λόγους. Αυτά με τους μέσους όρους δεν τα συμπάθησα ποτέ γιατί ποτέ δεν δίνουν την ακριβή εικόνα ενός ακινήτου. Δείχνουν τάση. Και η τάση δεν προσδιορίζει την ακριβή τιμή ενός ακινήτου.