Μαύρο ή κόκκινο;

αν θα πετύχουμε πρωτογενές πλεόνασμα και πόσο και αν μετά την προσπάθεια της Βιοχάλκο να μεταφέρει την έδρα της στο εξωτερικό θα ακολουθήσουν και άλλες όπως ο Τιτάνας, το χρηματιστήριο της Αθήνας έχει καταστεί πόλος έλξης κεφαλαίων με τον Γενικό Δείκτη να κρατά πεισματικά τις 1.000 μονάδες και να διεκδικεί με αξιώσεις την καταγραφή νέου υψηλότερου έτους. Παράλληλα, μεγάλες ξένες επιχειρήσεις και διαχειριστές κεφαλαίων συναθροίζονται στην Αθήνα καθημερινά με στόχο να ανέβουν στο τρένο της διεκδίκησης των ελληνικών assets που βγαίνουν στο σφυρί αλλά και να εξασφαλίσουν τις δουλειές που φαίνεται να ανοίγουν. Δηλαδή διακρίνουμε να διαμορφώνεται ένα «μπερδεμένο» σκηνικό με ορισμένους παίκτες κυρίως από το εσωτερικό να προσπαθούν να βρουν διέξοδο και άλλους, κυρίως από το εξωτερικό που έχουν κάνει μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, να χτίζουν την επόμενη μέρα.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Είναι γεγονός ότι η ελληνική οικονομία ακόμη και σήμερα ασφυκτιά, παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι φέτος θα υπάρξει πρωτογενές πλεόνασμα και ότι η ύφεση θα υποχωρήσει, στοιχεία δηλαδή που θα επιτρέψουν στη χώρα μας την εξεύρεση δανεικών από τις αγορές και την απεξάρτησή της από το κεφάλαια των δανειστών. Είναι επίσης γεγονός ότι η οικονομική κατάσταση των νοικοκυριών επιδεινώνεται, αφού καλούνται για μία ακόμη φορά να «βάλουν πλάτη» στην προσπάθεια επίτευξης των στόχων του μνημονίου, δεχόμενα νέες «σφαλιάρες» μέτρων, με το μαχαίρι των επιβαρύνσεων να μπαίνει πιο βαθιά. Οι μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις επειδή δεν μπορούν να βρουν τα απαραίτητα κεφάλαια να αναπτυχθούν ή να επιβιώσουν γιατί οι κάνουλες των τραπεζών παραμένουν κλειστές είτε μεταναστεύουν για να εξασφαλίσουν ρευστότητα και σταθερό επιχειρηματικό περιβάλλον είτε προσπαθούν να βρουν τρόπους να εξασφαλίσουν την ύπαρξη τους, μέσω του άρθρου 99 ή αλλού. Αυτήν ακριβώς την ώρα, κάποιοι ξένοι που θεωρούν ότι κάποια στιγμή η Ελλάδα «θα γυρίσει» βρίσκονται επί ποδός πολέμου για να διεκδικήσουν όλα τα «ασημικά» του κράτους που θα βγουν στο σφυρί, αλλά και για να εκμεταλλευτούν τις ευκαιρίες του ξεπουλήματος των ιδιωτικών επιχειρήσεων που λόγω έλλειψης ρευστότητας και πάρα τις αναπτυξιακές τους προοπτικές δεν έχουν και πολλά περιθώρια αυτόνομης ανάπτυξης. Αυτήν ακριβώς την ώρα, μόνο τυχαίο δεν θα πρέπει να θεωρείται ότι στο προσκήνιο αλλά και στο παρασκήνιο ξένα επιχειρηματικά σχήματα, αλλά και σχήματα με ελληνική συμμετοχή που έχουν δραστηριότητες στο εξωτερικό προσπαθούν να βρουν επαφές και τρόπους εντός και εκτός κυβέρνησης για να έχουν το προβάδισμα στην διαδικασία πώλησης των κρατικών επιχειρήσεων όπως οι ΤΡΑΙΝΟΣΕ, Rosco, ΔΕΠΑ, ΕΥΔΑΠ, ΟΛΠ, ΟΛΘ ή στην αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας όπως το Ελληνικό, ο Αστέρας και άλλα ακίνητα.
Καθοριστικός παράγοντας της παρουσίας των ξένων στη χώρα μας δυστυχώς είναι και η ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων, όπως οι απολύσεις, οι αποζημιώσεις, οι μισθοί και ασφαλώς η εξασφάλιση φθηνών εργατικών χεριών λόγω του ασύλληπτου ποσοστού ανεργίας κυρίως στους νέους. Όλα αυτές οι παράμετροι δημιουργούν ένα πολύ ευνοϊκό περιβάλλον για όσους έχουν την δυνατότητα να επενδύσουν τώρα, δηλαδή τα ισχυρά ξένα κεφάλαια, την ώρα που ο εσωτερικός «ανταγωνισμός» προσπαθεί να μείνει ζωντανός έχοντας επί της ουσίας εξαντλήσει κάθε περιθώριο.