Οσοι γνωρίζουν δεν μιλούν και όσοι μιλούν δεν γνωρίζουν

Του Νίκου Σαμοΐλη

Τι βλέπουν άραγε αυτοί που υποβάλλουν προσφορές για την εξαγορά πολλών assets που το ελληνικό δημόσιο έχει βγάλει στο σφυρί με τελευταίο παράδειγμα την ΤΡΑΙΝΟΣΕ; Γιατί πραγματοποιήθηκαν πάνω από 1000 ραντεβού στο Λονδίνο μεταξύ fund managers και ελληνικών επιχειρήσεων εν μέσω κρίσης και μάλιστα καταρρίπτοντας και το ρεκόρ του προ κρίσεως road show του 2008;
Τι ψάχνει στην Ελλάδα η UBS και κουβάλησε 20 funds- μεγάλους πελάτες της για να δουν επιχειρηματίες και κυβερνητικά στελέχη; Πόσους μνηστήρες για την Eurobank έχει σημειώσει στην agenda της η Goldman; Θα μπορούσα να θέτω ερωτήματα καλύπτοντας και της 500 λέξεις του άρθρου, αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Το ζητούμενο είναι να προσπαθήσει κανείς να δώσει απαντήσεις σε όλα αυτά τα εύλογα ερωτήματα, τα οποία μάλιστα τίθενται σε μία περίοδο που δεν είναι καθόλου αισιόδοξη σε πολιτικοοικονομικό επίπεδο.
Όταν δηλαδή συνεχίζεται το κύμα φυγής προς το εξωτερικό των μεγάλων ελληνικών επιχειρήσεων λόγω της περιορισμένων δυνατοτήτων άντλησης ρευστότητας και των υψηλών ενεργειακών και φορολογικών επιβαρύνσεων με τελευταίο παράδειγμα την Βιοχάλκο και όταν οι κοινωνικές αντιδράσεις κορυφώνονται σε πολλά επίπεδα. Βέβαια όπως μου έλεγε ένας παλαίμαχος χρηματιστής «όσοι γνωρίζουν δεν μιλούν και όσοι μιλούν δεν γνωρίζουν». Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί του, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να μην καταβάλλεται η όποια προσπάθεια προσέγγισης αυτών των θεμάτων. Θα μιλήσω λοιπόν και ας μην γνωρίζω.
Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, πιστεύω ότι ο λόγος που συμβαίνουν όλα αυτά είναι ένας και μοναδικός. Αυτός που ήταν πάντα. Το κέρδος. Ολοι αυτοί που βρίσκονται στη χώρα μας, που κάνουν ραντεβού, που δείχνουν ενδιαφέρον, που ψάχνουν πελάτες, που πάνε και έρχονται, ένα πράγμα έχουν στο μυαλό τους. Τι θα βάλουν στο ταμείο τους στο τέλος της ημέρας. Βέβαια αυτό δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να γίνει αν και εφόσον δεν υπήρχαν και κάποιες ενδείξεις βελτίωσης των συνθηκών για να μπορέσουν να «πουλήσουν» το ελληνικό success ή turnaround story.

Προφανώς, φίλες και φίλοι αναγνώστες πουλάνε τις προσδοκίες για θετική έκβαση στις διαπραγματεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης με την τρόικα, κάτι που θα σημάνει την απρόσκοπτη ροή κεφαλαίων προς τη χώρα μας. Επίσης φαίνεται να πουλάνε ότι από τα ταξίδια Σαμαρά σε Βρυξέλλες, Νέα Υόρκη και Ισραήλ θα βρεθεί τρόπος ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους με στόχο να καταστεί βιώσιμο, χωρίς όμως να πληγώσει τους κατόχους του, ιδιώτες και κράτη και ότι τα ταξίδια θα βελτιώσουν την εικόνα της χώρας στο διεθνές περιβάλλον. Πουλάνε το ότι η Ελλάδα φαίνεται να αφαιρεί από πάνω της μεγάλο μέρος του country risk που είχε επωμιστεί λόγω της πολυετούς πλέον οικονομικής κρίσης που «γονάτισε» κοινωνία και επιχειρήσεις. Πουλάνε τις προβλέψεις Στουρνάρα για την επίτευξη έστω και οριακού πρωτογενούς πλεονάσματος και την ανάσχεση του ρυθμού της ύφεσης με αφορμή και την εκτίμηση για 3,8 από 4,6 που είχε αρχικά προβλεφθεί. Και ασφαλώς πουλάνε την ελκυστικότητα κάποιων ελληνικών επιχειρήσεων, αλλά και περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου που λόγω των ειδικών συνθηκών που δημιούργησε η κρίση έχουν βρεθεί κοντά στα ιστορικά χαμηλότερα επίπεδα αποτίμησής τους.
Αυτά πουλάνε για να δημιουργήσουν ένα ελκυστικό επενδυτικό περιβάλλον ικανό να δημιουργήσει κέρδος για όλους τους συμμετέχοντες!!!!