Ετσι φτάσαμε στους... πλειστηριασμούς!!!
...λόγω της άρσης του μέτρου της προστασίας της πρώτης κατοικίας, αν κάνουν μία σύντομη αναδρομή στο παρελθόν για να κατανοήσουν τι ευθύνεται για την σημερινή οικονομική τους κατάσταση θα διαπιστώσουν ότι εκτός από την οικονομική κρίση που κόστισε την τετραετία 2009 – 2013, το μισό ΑΕΠ στους Έλληνες φορολογούμενους δηλαδή περί τα 120 δισεκατομμύρια ευρώ από τη μείωση μισθών, κοινωνικών δαπανών, την αύξηση της φορολογίας, αλλά και την απώλεια ρευστότητας στην αγορά, καθοριστικό ρόλο ίσως να έπαιξε και ο υπερδανεισμός. Η αγορά ενός σπιτιού με δανεικά, ενός καλύτερου αυτοκινήτου, η έκδοση δύο ή τριών καταναλωτικών δανείων για να υπάρχουν «ρευστά διαθέσιμα» και η έκδοση τεσσάρων-πέντε πιστωτικών καρτών για να παραμένει αυξημένη η καταναλωτική διάθεση δημιούργησαν μια στρεβλή εικόνα που σήμερα «ισιώνει» με άσχημο τρόπο.
Ασφαλώς και δεν ήταν εύκολο πριν από τρία τέσσερα χρόνια να προβλεφθεί ότι θα οδηγούμασταν τόσο σύντομα και με τόσο «βίαιο» τρόπο σε ένα νέο οικονομικό στάτους κβο. Εργαζόμενοι και μάλιστα με καλό εισόδημα να βρίσκονται άνεργοι, κάποιοι άλλοι να βλέπουν τους μισθούς τους να συρρικνώνονται δραματικά, να χάνεται μια δεύτερη πηγή εισοδήματος, να καταργούνται επιδόματα, να αυξάνεται σημαντικά η άμεση και έμμεση φορολογία και επιχειρήσεις να κλείνουν η μία μετά την άλλη. Όμως αυτή είναι η σημερινή πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που και οι ίδιες οι τράπεζες βίωσαν με πολύ άσχημο τρόπο και όπως είδαμε πολλές από αυτές επί της ουσίας έβαλαν λουκέτο. Οι τράπεζες είναι αλήθεια ότι έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στον υπερδανεισμό ιδιωτών και επιχειρήσεων. Δανειοδοτούσαν κουτσούς, στραβούς χωρίς ουσιαστικά κριτήρια και κυρίως, αν κρίνω από αυτά που έχω διαπιστώσει να ενδιαφέρονται αν θα πάρουν ποτέ πίσω τα χρήματα τους.
Γιατί; Ισως επειδή πρωτίστως τις ενδιέφερε εκείνη την περίοδο να συντηρήσουν τις χρηματιστηριακές τους αποτιμήσεις, να κάνουν τα χρηματιστηριακά τους deals, γιατί επιχειρηματικά δεν είδαμε πολλά, τα στελέχη τους να λαμβάνουν παχυλά μπόνους και άλλα πολλά. Αυτή είναι η αλήθεια. Αν δει κανείς τα επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος για την πιστωτική επέκταση από το 2000 έως το 2008 θα διαπιστώσει ότι τα νούμερα δεν έχουν καμία λογική. Είναι εξωπραγματικά τα δεδομένα για την οικονομική κατάσταση που διαμορφωνόταν την ίδια περίοδο στη χώρα. Και με αυτή την τακτική τους οι τράπεζες δημιούργησαν αυξημένη ζήτηση προϊόντων, υπηρεσιών, ακινήτων που με τη σειρά της δημιούργησε ατελείωτες φούσκες, που σήμερα σκάνε προκαλώντας μεγάλο κρότο όπως διαπιστώνουμε καθημερινά γύρω μας.
Η κυβέρνηση πάντως,στο καυτό μέτωπο των πλειστηριασμών προσπαθεί να βρει τη χρυσή τομή, έτσι ώστε να μην δημιουργήσει επιπρόσθετα προβλήματα στις «ευπαθείς» κοινωνικές ομάδες όπως οι άνεργοι και οι φτωχοί. Αντίθετα σκέφτεται να τιμωρήσει όλους όσοι πήραν δάνεια και ενώ έχουν περιουσία ικανή για να τα αποπληρώσουν, δεν έχουν μπει καν στην διαδικασία. Αξίζει όμως να σημειωθεί ότι μέχρι σήμερα όσες ρυθμίσεις ήρθαν δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα. Ελπίζουμε αυτή που έρχεται να δώσει οριστική λύση.
