Επιδοτηθήκαμε για να… σκάψουμε το λάκκο μας!!!

ότι δανειστήκαμε πολύ περισσότερα από αυτά που μπορούσαμε να επιστρέψουμε, ότι διαπλεκόμαστε, ότι το φακελάκι και η μίζα ήταν το κύριο χαρακτηριστικό πολλών δημοσίων λειτουργών και χίλια δυο άλλα. Πολλά από αυτά είναι αλήθεια, όπως η μίζες, η διαπλοκή το πελατειακό κράτος, η φοροδιαφυγή από ισχυρούς και πολλά άλλα κακά. Κάποια άλλα δεν είναι. Ούτε υψηλά αμείβεται ο Ελληνας, ούτε αντιπαραγωγικός και τεμπέλης είναι.

Ακόμη όμως να αποδεχθούμε στο σύνολο τους αυτά για τα οποία κατηγορούμαστε και τα οποία θεωρούνται υπεύθυνα για την σημερινή κατάσταση, μπορεί κάποιος να μας εξηγήσει πως γίνεται χώρες όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία, που διαθέτουν σοβαρή βιομηχανία και δομές κράτους, η Ιρλανδία με απίστευτους ρυθμούς ανάπτυξης και η Ιταλία που συμμετέχει στον συνασπισμό των ισχυρών χωρών του πλανήτη και που υποτίθεται ότι τίποτα από αυτά που μας κατηγορούν δεν συμβαίνουν εκεί να βρίσκονται ένα βήμα πριν από την οικονομική καταστροφή;

Μήπως τελικά δεν ευθύνονται οι ιδιαιτερότητες των χωρών και τα εσωτερικά τους προβλήματα γι’ αυτό το οικονομικό ντόμινο που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια και που είναι ικανό να κλονίσει και τις πλέον ισχυρές οικονομίες, αλλά η δομή της ίδια της ευρωπαικής ενωσης που δεν κατάφερε να δημιουργήσει ένα θεσμικό πλαίσο που θα λαμβάνει υπόψη του τις ιδιαιτερότητες των μελών της; Μήπως αυτή ακριβώς η κακή δομή επέτρεψε στο παγκόσμιο κερδοσκοπικό σύστημα να δημιουργήσει χώρες «θύματα» και να ασελγήσει πάνω τους;

Ολοι μίλησαν για το ρόλο που έπαιξαν οι επονομαζόμενες αγορές, δηλαδή τα ισχυρά κερδοσκοπικά κεφάλαια, όμως πολύ λίγοι μίλησαν για το την κολοσυεργεία και την ατολμία που επέδειξαν οι ευρωπαίοι εταίροι μας για να τους αντιμετωπίσουν. Και μάλιστα αντί να δημιουργηθεί αυτόματα ένας μηχανισμός ασπίδα για τις οικονομίες των χωρών, οι αξιωματούχοι της Ε.Ε έριχναν λάδι στο καντήλι των κερδοσκόπως είτε με δηλώσεις είτε με αποφάσεις. Η Ελλάδα και η Κύπρος είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα. Αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες στην Πορτογαλία είναι ενδεικτικά του προβλήματος που έχει η Ε.Ε. Αν λοιπόν δεν αντιμετωπιστούν άμεσα και αποτελεσματικά, τότε οι λαοί θα συνεχίσουν να υφίστανται το κόστος αυτής της ατολμίας.

Και επειδή μιλάμε για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η Ε.Ε θα αναφέρω και δύο παραδείγματα που είναι άσχετα με τους καρχαρίες και τις αγορές αλλά δίνουν το στίγμα της φιλοσοφίας της. Θυμάμαι ότι πολλοί φίλοι μου ψαράδες από την Κέρκυρα έτρεχαν να «κόψουν» τις βάρκες στους για να πάρουν την επιδότηση που απλόχερα μοίραζε η Ευρωπαική Ενωση μη μπορώντας να διακρίνουν ότι την επόμενη μέρα θα πρέπει να αγοράζουν το ψάρι τους το supermarket, άρα από τον μεγαλοεισαγωγέα, γιατί ο πλανόδιος ψαράς της γειτονιάς τους, αυτούς είχε προμηθευτές και πλέον δεν έχει προϊόν για να πουλήσει. Πώς να ξεχάσω ότι πολλές γειτόνισσες μου ξερίζωσαν τα αμπέλια τους για να ….κάθονται , όπως έλεγε και ο αείμνηστος Μίμης Φωτόπουλος και να επιδοτούνται απλόχερα από την Ευρωπαϊκή Ενωση, για να μπορούν να πουλάνε οι υπόλοιπες παραγωγοί χώρες την δική τους πραμάτεια; Για ποια ανάπτυξη λοιπόν μιλάμε όταν ο πρωτογενής και δευτερογενής τομέας της χώρας διαλύθηκαν; Μήπως επιδοτηθήκαμε για να «σκάψουμε το λάκκο μας»;