Από τη Φρανκφούρτη στις Βρυξέλλες
Ο απερχόμενος πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι σίγουρα δεν είπε κατά λάθος πως τον έλεγχο τώρα για τη βελτίωση της οικονομίας της ευρωζώνης πρέπει να πάρει η δημοσιονομική πολιτική.
Ουσιαστικά ο ιταλικής καταγωγής τραπεζίτης που έχει ήδη εξσφαλίσει μία θέση στην ιστορία του ενιαίου νομίσματος για τη φράση του “θα κάνουμε ό,τι χρειάζεται” για τη διάσωση του ευρώ αλλά και για την αντίστασή του στα “γεράκια” δηλαδή τους θιασώτες της σκληρής πειθαρχίας, έδινε τη σκυτάλη στο πολιτικό προσωπικό της Ε.Ε.
Η ΕΚΤ έκανε ό,τι μπορούσε με το γενναίο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης και με μια επιθετική πολιτική μείωσης των επιτοκίων, στοχεύοντας σε ένα επίπεδο πληθωρισμού 2% στην Ευρωζώνη, όμως και πάλι η Ιστορία του ενιαίου νομίσματος θα γράψει πως όλα αυτά δεν απέδωσαν τα προσδοκώμενα.
Το θετικό είναι πως στην Ε.Ε. ενισχύονται σταδιακά οι φωνές που μιλούν για εγκατάλειψη των άκαμπτων οδηγιών του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης και την χαλάρωση των δημοσιονομικών κανόνων.
Έχοντας περάσει την πολιτική φουρτούνα των τελευταίων μηνών με την αποχώρηση της Λίγκας από τον κυβερνητικό συνασπισμό και τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης ο Ιταλός πρωθυπουργός Τζιουζέπε Κόντε ζήτησε δικαιότερη κατανομή των βαρών μεταξύ των μελών της Ε.Ε. Η αναφορά του ήταν σαφώς προσανατολισμένη στο προσφυγικό - ζήτημα που απασχολεί ιδιαιτέρως και την Αθήνα. “Η αλληλεγγύη ανακοινώνεται αλλά δεν έχει γίνει κάτι χειροπιαστό” είπε, καταγράφοντας την απόσταση μεταξύ λόγων και πράξεων που χαρακτηρίζει πολλούς εταίρους στην Ε.Ε. Παράλληλα όμως ζήτησε και την χαλάρωση των δημοσιονομικών κανόνων ώστε η Ιταλία να αυξήσει τις δαπάνες της στον τομέα της πρόνοιας. Ο Κόντε ζήτησε, πρακτικά, την αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας, λέγοντας πως το συγκεκριμένο κείμενο πρέπει να βελτιωθεί. Σίγουρα τα λόγια του Κόντε ακούστηκαν σαν μουσική στα αυτιά των κυβερνητικών αξιωματούχων στην Αθήνα που γνωρίζουν πως η Ελλάδα θα είναι και πάλι εκτός του νυμφώνος της ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, όμως μία χαλάρωση του Συμφώνου θα χαλαρώσει, κατά πάσα πιθανότητα, τα όρια που θέτει η μεταμνημονιακή εποπτεία. Τον λόγο βεβαίως θα έχουν στο τέλος οι Βρυξέλλες όπου η νέα Επιτροπή υπό την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν αναμένεται να αναλάβει καθήκοντα την 1η Νοεμβρίου. Θα δεχθεί η νέα πρόεδρος την εισαγωγή… καινών δαιμονίων στο Σύμφωνο ή θα επιμείνει στην άκαμπτη αρχή του “pacta sunt servanda”;