Ποιο κοντά από ποτέ η προληπτική γραμμή στήριξης

Η κατάσταση, όπως διαμορφώνεται σήμερα, περίπου 20 ημέρες πριν από το κρίσιμο Eurogroup της 21ης Ιουνίου, μοιάζει με την τέλεια καταιγίδα και σίγουρα εξελίσσεται σε εφιάλτη για την κυβέρνηση, η οποία απλώς παρακολουθεί τις εξελίξεις, κρατώντας την ανάσα της, χωρίς να μπορεί να κρύψει, πάντως, τον εκνευρισμό και την αμηχανία της γι’ αυτό που έρχεται με φόρα: μια προληπτική γραμμή, κομμένη και ραμμένη στις απαιτήσεις των Γερμανών.

Πριν ξεσπάσει η κρίση στη γειτονική Ιταλία- αν και μόνο όσοι εθελοτυφλούσαν δεν έβλεπαν το ηφαίστειο που ετοιμαζόταν να σκάσει- οι συζητήσεις για το ελληνικό χρέος είχαν «κολλήσει» στις βασικές παραμέτρους. Όπως αναφέρουν ευρωπαϊκές πηγές, οι Γερμανοί δεν είχαν καμία διάθεση να συζητήσουν για επιμήκυνση χρέους άνω των 3 ετών, απέχοντας έτσι έτη φωτός από τις θέσεις του ΔΝΤ για τουλάχιστον 15ετή επιμήκυνση και μάλιστα όλων των δανείων, δηλαδή όχι μόνο του EFSF (2ο Μνημόνιο). Η θέση του Βερολίνου, όπως αυτή εκφράζεται από το Σοσιαλδημοκράτη υπουργό Οικονομικών και άξιο διάδοχο του Β. Σόιμπλε, είναι ότι οι αποφάσεις του περσινού Eurogroup- που τόσο πανηγυρίστηκαν από την Αθήνα- μιλάνε για επιμήκυνση από 0 ως 15 χρόνια, άρα εν προκειμένω η 3ετής παράταση υπερκαλύπτει τις ανάγκες ελάφρυνσης, σε συνδυασμό με τα βραχυπρόθεσμα μέτρα που ήδη «τρέχουν» και τις επαναγορές που σχεδιάζονται.
Επιπλέον, το Βερολίνο δεν επέδειξε την παραμικρή ευελιξία και διάθεση συμβιβασμού στο γαλλικό σχέδιο για αυτόματη ενεργοποίηση μέτρων ελάφρυνσης, του οποίου υπέρμαχος δεν είναι μόνο το ΔΝΤ αλλά και η ΕΚΤ. Οι Γερμανοί κατέστησαν σαφές ότι τα όποια μέτρα ελάφρυνσης συμφωνηθούν, θα τελούν υπό την αίρεση πλήρωσης συγκεκριμένων προϋποθέσεων από την Ελλάδα κι ακολούθως από πολιτικές αποφάσεις, τουλάχιστον σε επίπεδο Eurogroup.
Με τη γειτονική Ιταλία να «φλέγεται», η Γερμανία δεν έχει μετακινηθεί ούτε στο ελάχιστο από τις παραπάνω θέσεις, υποχρεώνοντας ακόμα και συνήθως αισιόδοξους Ευρωπαίους αξιωματούχους να αναφέρουν ότι «η κατάσταση δεν επιτρέπει αισιόδοξη ματιά, για ένα γενναίο και εμπροσθοβαρές πακέτο μέτρων για το χρέος». Στην πραγματικότητα, έστω κι αν η Ιταλία είναι πολύ μεγάλη για να πέσει, η Γερμανία θέλει να τη φέρει στην ίδια θέση που είχε φέρει την Ελλάδα πριν από 3 χρόνια: στο χείλος της αβύσσου, αντιμέτωπη με τις συνέπειες ενός φλερτ εξόδου από το ευρώ, με τις αγορές να λυσσομανούν. Αυτή ακριβώς η πρόθεση των Γερμανών να παραδειγματίσουν τους «άτακτους» Ιταλούς και να τους «συνετίσουν», κονιορτοποιεί το αφήγημα της ελληνικής κυβέρνησης ότι η ιταλική κρίση ευνοεί το ελληνικό ζήτημα, αφού υποτίθεται οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν πολλά ανοικτά μέτωπα.

ΝΕΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

Δεδομένο είναι ότι οι Ευρωπαίοι- των Γερμανών συμπεριλαμβανομένων- θέλουν να τελειώνουν με την ελληνική υπόθεση. Ωστόσο αυτό επ’ ουδενί σημαίνει ότι θα κάνουν τα χατίρια της Αθήνας, πόσο μάλλον να επιτρέψουν την «καθαρή» έξοδο, που ήδη «μαζεύουν» σιγά- σιγά στην κυβέρνηση. Όπως σημειώνουν ευρωπαϊκές πηγές, τα βασικά «εργαλεία» του ESM είναι συγκεκριμένα. Κατ’ αρχάς, η προληπτική γραμμή τύπου PCCL, η οποία αφενός δεν «κολλάει» με τα χαρακτηριστικά της ελληνικής οικονομίας αφετέρου δεν καλύπτει τις απαιτήσεις της ΕΚΤ προκειμένου να διατηρήσει το waiver, το οποίο οι αγορές συνδέουν με την ύπαρξη ενός ασφυκτικού πλαισίου επιτήρησης, αν όχι προγράμματος. Στην ελληνική περίπτωση «κολλάει» η περιβόητη ECCL, δηλαδή η ενισχυμένη πιστωτική γραμμή, η οποία συνδυάζεται με την υπογραφή MoU ήτοι Μνημονίου κι αυτό είναι το βασικό πρόβλημα για την ελληνική κυβέρνηση, ακόμα κι αν οι όροι αυτού του Μνημονίου εξαντλούνται σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.
Ως 3η λύση οι τεχνοκράτες των Βρυξελλών επεξεργάζονται μια βελτιωμένη- δηλαδή πιο σαφή και αυστηρή- εκδοχή του ήδη προβλεπόμενου πλαισίου ενισχυμένης εποπτείας, το οποίο πέρα από τις συχνές επισκέψεις κλιμακίων στην Ελλάδα, θα προβλέπει όρους ασφυκτικής επιτήρησης, με ρήτρες βέτο για κυβερνητικές αποφάσεις και θα «κουμπώνει» με τα μέτρα ελάφρυνσης που θα αποφασιστούν. Σε κάθε περίπτωση, η χρηματοδότηση της «ομπρέλας» που θα προκρίνουν οι Ευρωπαίοι και θα επιβάλουν οι αγορές, δεν θα γίνει με νέο χρήμα, αλλά με τα περίπου 20 δισ ευρώ, που βρίσκονται αυτήν τη στιγμή στον «κουμπαρά» του ESM.

Πηγή: Από την εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ που κυκλοφορεί κάθε Σάββατο στα περίπτερα όλης της χώρας