Ανάλυση Barclays: Το καλό, το κακό και το… χείριστο σενάριο για την Ελλάδα

Η Barclays βλέπει ουσιαστικά τρία βασικά σενάρια:

1. Το Καλό

Οι διαπραγματεύσεις γίνονται πιο εποικοδομητικές τις επόμενες εβδομάδες, το κλίμα βελτιώνεται και υπάρχει συμφωνία για ένα πρόγραμμα μέχρι το τέλος Ιουνίου. Φρέσκο χρήμα ρέει στην οικονομία και η Ελλάδα αποφεύγει την αθέτηση πληρωμών του χρέους. Εν τω μεταξύ, και οι έλεγχοι κεφαλαίων αποφεύγονται. Οι εντάσεις θα μπορούσαν να επανεμφανιστούν κατά τη διάρκεια της εφαρμογής του νέου προγράμματος κατά τα προσεχή τρίμηνα, αλλά ο κίνδυνος μιας ελληνικής εξόδου από το ευρώ φαίνεται να μειώνεται σημαντικά.

2. Το κακό, που ακολουθείται από το καλό
Οι διαπραγματεύσεις παραμένουν βαλτωμένες και το κλίμα εξακολουθεί να επιδεινώνεται.Η ελληνική κυβέρνηση ξεμένει από χρήματα, πιθανότατα πριν από το τέλος Ιουνίου.

Επιβεβαιώνεται η αθέτηση της υποχρέωσης καταβολής προς το ΔΝΤ, ενώ στις τράπεζες επιταχύνεται η απώλεια καταθέσεων. Πιθανή η διακοπή της χρήσης του ELA από την ΕΚΤ. Κατά συνέπεια, οι αργίες και οι έλεγχοι κεφαλαίων εισάγονται στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα.

Αντιμετωπίζοντας το καθημερινό άγχος αυτό, η κυβέρνηση αλλάζει πορεία (εγκαταλείποντας τα πιο ριζοσπαστικά τμήματα του συνασπισμού) και περνά τα απαραίτητα μέτρα πολιτικής με τις ψήφους της αντιπολίτευσης.

3. Το κακό, που ακολουθείται από το χειρότερο

Ξεκινά σαν σενάριο 2, αλλά χωρίς αλλαγή πορείας από την ελληνική κυβέρνηση. Οι ελληνικές τράπεζες στερούνται της υποστήριξης της ΕΚΤ, εφαρμόζονται έλεγχοι κεφαλαίων και η κυβέρνηση συνεχίζει να αθετεί τις επικείμενες πληρωμές, συμπεριλαμβανομένων των ομολόγων SMP προς την ΕΚΤ. Η κυβέρνηση ξεκινά την έκδοση IOUs για να πληρώσει τους μισθούς και τις συντάξεις, τα οποία όλο και περισσότερο θα παίξουν το ρόλο ενός παράλληλου νομίσματος. Η Ελλάδα εκ των πραγμάτων δεν είναι πλέον μέρος της ζώνης του ευρώ.

Οι συνέπειες για την Ελλάδα θα είναι άσχημες για μια παρατεταμένη περίοδο. Για την ΕΕ, το "νέφος" θα μπορούσε να περιοριστεί σε σύντομο χρονικό διάστημα, λαμβάνοντας υπόψη τα πρόσθετα «τείχη προστασίας», το QE και την τρέχουσα κυκλική δυναμική της ανάπτυξης, αλλά δίδοντας τη δέσμευση ως προς το αμετάκλητο της συμμετοχής στη ζώνη του ευρώ.