Ο νέος πτωχευτικός κώδικας και ο ρόλος των τραπεζών

Στόχος του εξωδικαστικού αυτού τρόπου ρύθμισης, σύμφωνα με το νέο πλαίσιο είναι να παράσχει στους συμμετέχοντες πιστωτές, σε ανταπόκριση προς σχετικό αίτημα του οφειλέτη ή και με δική τους πρωτοβουλία, λειτουργικό περιβάλλον διαμόρφωσης προτάσεων ρύθμισης των οφειλών του οφειλέτη και αποφυγής του κινδύνου αφερεγγυότητάς του.

Αναφέρεται όμως ρητά ότι οι χρηματοδοτικοί φορείς δεν υποχρεούνται να υποβάλλουν προτάσεις σε κάθε περίπτωση που τους απευθύνεται σχετική αίτηση και διατηρούν τη διακριτική ευχέρεια ως προς την υποβολή πρότασης και το περιεχόμενό της. Με λίγα λόγια οι Τράπεζες και τα funds δεν δεσμεύονται να καταθέσουν σχετική πρόταση ρύθμισης, αλλά η απόφαση τους θα καθοριστεί από τα συμφέροντα τους, χωρίς να υφίσταται δεσμευτικό πλαίσιο. Γίνεται σαφές ότι αυτό μας επαναφέρει στη πάγια πρακτική κάποιων πιστωτικών ιδρυμάτων να αρνούνται για μεγάλο χρονικό διάστημα τη ρύθμιση και το ακίνητο του δανειολήπτη να καταλήγει στον πλειστηριασμό.

Ταυτόχρονα, ο νέος πτωχευτικός κώδικας επαναφέρει τη διάταξη του εξωδικαστικού μηχανισμού (ν. 4469/2017), ο οποίος ήταν και ο κύριος λόγος αποτυχίας του, καθώς οι Τράπεζες μπλόκαραν τη διαδικασία, διότι δεν συμφωνούσαν να προχωρήσει η διαδικασία και ο οφειλέτης δεν μπορούσε να ρυθμίσει με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο τα χρέη του προς τα Τραπεζικά ιδρύματα, αλλά και προς το Δημόσιο και τους Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης.

Ειδικότερα το νέο πλαίσιο ορίζει: «Εφόσον η πλειοψηφία των χρηματοδοτικών φορέων συναινεί στη διατύπωση συγκεκριμένης πρότασης, η αποδοχή της παράγει αποτελέσματα ως προς το σύνολο των χρηματοδοτικών φορέων και, υπό τις προϋποθέσεις του παρόντος, το Δημόσιο και τους Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης. Η «πλειοψηφία συμμετεχόντων πιστωτών» σχηματίζεται με βάση ποσοστό 60% επί του συνόλου των απαιτήσεων των χρηματοδοτικών φορέων που είναι συμμετέχοντες πιστωτές. Το «ποσοστό συμμετεχόντων πιστωτών με ειδικό προνόμιο» σχηματίζεται με βάση 40% των χρηματοδοτικών φορέων που είναι συμμετέχοντες πιστωτές που σχηματίζεται επί του συνόλου των απαιτήσεων των προσώπων αυτών που εξασφαλίζονται με υποθήκη, προσημείωση υποθήκης, ενέχυρο ή άλλο ειδικό προνόμιο του άρθρου 976 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας.

Αν η πρόταση εξασφαλίσει τη συναίνεση του οφειλέτη, της πλειοψηφίας (ως προς την αξία των σχετικών απαιτήσεων) των συμμετεχόντων πιστωτών που είναι χρηματοδοτικοί φορείς και τουλάχιστον του ποσοστού συμμετεχόντων πιστωτών με ειδικό προνόμιο, υπογράφεται μεταξύ των συναινούντων πιστωτών και του οφειλέτη η σύμβαση αναδιάρθρωσης που δύναται να συναφθεί και ως πολλαπλές διμερείς συμφωνίες με ταυτόσημο περιεχόμενο.»

Στόχος του νέου πτωχευτικού κώδικα πρέπει να είναι η παροχή μιας δεύτερης ευκαιρίας στους οφειλέτες, όμως η επανάληψη των σφαλμάτων παλαιοτέρων νόμων που δεν λειτούργησαν, όπως ο εξωδικαστικός μηχανισμός, δεν μπορεί σίγουρα να φέρει τα αναμενόμενα αποτελέσματα.

Ενόψει των ανωτέρω αναφερθέντων η ρύθμιση θα πρέπει να γίνεται με κάθε πιστωτή ξεχωριστά, χωρίς να είναι υποχρεωτική η σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας καθώς τις περισσότερες φορές την πλειοψηφία ή την εμπράγματη εξασφάλιση την έχουν οι Τράπεζες, ενώ αντίθετα θα πρέπει να είναι υποχρεωτική η υποβολή πρότασης και για τα πιστωτικά ιδρύματα , ώστε να δίδεται η δυνατότητα της ρύθμισης πριν πτωχεύσει ο οφειλέτης.

Η Κατερίνα Φραγκάκη είναι δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, συνεργάτης του Δικηγορικού Γραφείου «Θ. Φραγκάκης και Συνεργάτες» και νομική σύμβουλος του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στο Διεθνές Εμπορικό Δίκαιο (LLM in International Commercial Law) στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου Γουστμίνστερ (University of Westminster)

Δείτε όλα τα άρθρα της Κατερίνας Φραγκάκη στο fpress.gr ΕΔΩ