Εξωδικαστικός μηχανισμός: Η όαση που έγινε εφιάλτης
Στις καλένδες του εξωδικαστικού συμβιβασμού έχουν βρεθεί χιλιάδες επιχειρήσεις τα τελευταία τρία χρόνια. Επιχειρήσεις που έχουν υποστεί ένα ισχυρό πλήγμα από την παρατεταμένη οικονομική κρίση, με αποτέλεσμα να έχουν συσσωρεύσει χρέη δεκάδων χιλιάδων ευρώ σε εφορία, ασφαλιστικά ταμεία, τράπεζες και προμηθευτές.
Ο εξωδικαστικός μηχανισμός από όαση έχει μετατραπεί σε εφιάλτη για τους επιχειρηματίες που εναγωνίως προσπαθούν να ρυθμίσουν τα χρέη τους. Δεν είναι τυχαίο ότι ο νέος Υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων κ. Άδωνις Γεωργιάδης δήλωσε πρόσφατα ότι λιγότερο από 50 επιχειρήσεις έχουν επωφεληθεί από τις ευεργετικές διατάξεις του σχετικού νόμου. Γίνεται πλέον αντιληπτό από όλους ότι ο νόμος πρέπει να αλλάξει, προκειμένου έστω και την τελευταία στιγμή να μπορέσουν να ωφεληθούν εκείνες οι επιχειρήσεις που θέλουν και μπορούν να αποπληρώσουν τις οφειλές τους σε δημόσιο και ιδιώτες, σε πολλές δόσεις. Προς αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να αρθούν εκείνα τα εμπόδια που μπλόκαραν τις επιχειρήσεις με αποτέλεσμα να μην μπορούν να ρυθμίσουν τις οφειλές τους. Το γεγονός αυτό προκάλεσε ακόμη μεγαλύτερο οικονομικό πλήγμα στις εταιρείες, οι οποίες έχασαν και χρόνο και χρήματα προκειμένου να ενταχθούν, ενώ παράλληλα τα χρέη τους διευρύνθηκαν.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι τόσο το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης όσο και οι επιχειρήσεις θέλουν να «τρέξει» ο εξωδικαστικός συμβιβασμός, καθότι αποτελεί τη τελευταία ελπίδα για να ρυθμιστούν χρέη πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ, χρήματα, τα οποία αν δεν ρυθμιστούν δεν θα μπορέσουν ποτέ να πάρουν ούτε η εφορία, τα ασφαλιστικά ταμεία, οι Τράπεζες, αλλά και οι ιδιώτες. Είναι άδικο να έχουν φτάσει στην πηγή πολλές επιχειρήσεις, αλλά τελικά να μην μπορούν να ολοκληρώσουν τη διαδικασία επειδή για παράδειγμά ένας από τους δέκα πιστωτές δεν συμφωνούν με το σχέδιο εξυγίανσης που τους έχει προταθεί.
Έχει γίνει αντιληπτό πλέον από όλους ότι οι παρεμβάσεις που πρέπει να γίνουν στο νόμο πρέπει αφενός να «λύνουν» τα χέρια των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά και των τραπεζικών στελεχών, προκειμένου να μην υπόκεινται σε ποινικές κυρώσεις, αλλά παράλληλα να ελέγχονται και αφετέρου να βρεθεί η χρυσή τομή προκειμένου κάθε πιστωτής να παίρνει τα χρήματα ανάλογα με το ύψος της οφειλής. Πρέπει να προβλεφθεί εκείνος ο μαθηματικός τύπος που θα καταστήσει εντελώς ξεκάθαρη την όλη διαδικασία, έτσι ώστε ουσιαστικά εκ των προτέρων ο επιχειρηματίας, αλλά και οι πιστωτές να γνωρίζουν σε πόσες δόσεις μπορούν να ρυθμίσουν την οφειλή τους αλλά και πόσα χρήματα θα πρέπει να καταβάλλουν κάθε μήνα σε ιδιώτες και δημόσιο.
Η Κατερίνα Φραγκάκη είναι δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, συνεργάτης του Δικηγορικού Γραφείου «Θ. Φραγκάκης και Συνεργάτες» και νομική σύμβουλος του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στο Διεθνές Εμπορικό Δίκαιο (LLM in International Commercial Law) στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου Γουστμίνστερ (University of Westminster)