Η παρακαταθήκη του Στουρνάρα και οι τζάμπα πολιτικοί μάγκες
Έγινε για παράδειγμα θέμα το γεγονός ότι ο κ. Στουρνάρας κατά την αποχώρησή του από το ΥΠΟΙΚ αναφέρθηκε χαριτολογώντας στο σούσι που έτρωγε ο ίδιος και στα σουβλάκια που έτρωγε ο κ. Σταϊκούρας τα βράδια που ξενυχτούσαν στο ΥΠΟΙΚ. Κάποιοι μάλιστα σχολίασαν πικρόχολα τις διατροφικές συνήθειες του πρώην πλέον Υπουργού Οικονομικών. Όμως το ζήτημα δεν είναι να γίνεται μικροπολιτική αλλά να αποτιμηθεί το έργο του κ. Στουρνάρα.
Και η αποτίμηση του έργου όσα λάθη και παραλείψεις να του καταλογίσει κάποιος είναι θετική. Και είναι ίσως ο πρώτος Υπουργός Οικονομικών των τελευταίων ετών που δεν «εξαφανίζεται». Και μην βιαστούν κάποιοι να κάνουν λόγο για τον κ. Βενιζέλο γιατί ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει να εξαφανιστεί πολιτικά με το 8% που έλαβε το κόμμα του στις Ευρωεκλογές όσο και αν επιχειρεί να παρουσιάσει ως επιτυχία το γεγονός ότι πήρε μεγαλύτερο ποσοστό όχι σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές αλλά σε σχέση με εκείνο που του «έδιναν» οι δημοσκοπήσεις.
Ο κ. Γιάννης Στουρνάρας φεύγει με το κεφάλι ψηλά και όχι για να ξεπλυθούν λάθη, παραλείψεις και κυβερνητικές αμαρτίες όπως συνέβαινε με άλλους Υπουργούς. Και αυτό συμβαίνει γιατί πολύ απλά πέτυχε στο έργο που ανέλαβε. Πέτυχε να καταστεί η Ελλάδα αξιόπιστη για τους εταίρους μας όταν οι Γερμανοί ετοίμαζαν το σχέδιο να μας πετάξουν από την Ευρωζώνη. Πέτυχε επιδόσεις που διέψευσαν θετικά τους δανειστές μας όταν οι προκάτοχοί του τους διέψευδαν αρνητικά. Δημιούργησε τις προϋποθέσεις ανάκαμψης μιας οικονομίας που ήταν ξεγραμμένη. Δεν έκανε λάθη; Φυσικά και έκανε. Αλλά λάθη δεν κάνει μόνο αυτός που κοιμάται και όχι εκείνος που εργάζεται.
Κάποιοι θα ισχυριστούν ότι η ανεργία εκτινάχθηκε και το 35% του πληθυσμού ζει σε συνθήκες φτώχειας. Όμως το ερώτημα που τίθεται είναι αν υπήρχε άλλος δρόμος για να βγει η Ελλάδα από την κρίση. Ο άνεργος ήταν και παραμένει 100% άνεργος αλλά στην οικονομική κατάσταση που είχε περιέλθει η Ελλάδα αυτό που πρέπει να διερευνηθεί είναι οι δρόμοι που ακολούθησε ο κ. Στουρνάρας ήταν οι ενδεδειγμένοι. Τα αποτελέσματα δείχνουν πως ήταν. Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι θα μπορούσαν κάποια πράγματα να γίνουν καλύτερα. Αυτό όμως που δεν μπορεί να γίνει δεκτό είναι ότι με οράματα ότι θα μας χαρίσουν οι ηλίθιοι κουτόφραγκοι το χρέος και εμείς θα συνεχίσουμε να παράγουμε ελλείμματα μοιράζοντας ως κράτος λεφτά που δεν υπάρχουν θα είχαμε οδηγηθεί στην απόλυτη καταστροφή και στην εξαθλίωση όχι του 35% του πληθυσμού αλλά του 90%. Γιατί το 10% που έχει τα χρήματά του στο εξωτερικό θα έκανε πάρτι σε μια εξαθλιωμένη Ελλάδα της δραχμής.
Με αυτά τα δεδομένα ο ιστορικός του μέλλοντος είναι πιθανό να κατατάξει τον κ. Στουρνάρα στους κορυφαίους Υπουργούς Οικονομικών στην ιστορία της νεώτερης Ελλάδας. Και σίγουρα θα δικαιώσει τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά όχι μόνο γιατί επέλεξε τον κ. Στουρνάρα αλλά και διότι πίστεψε σε αυτόν δίνοντάς του τη δυνατότητα να κάνει μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και πολλά χρόνια.
Η επιβράβευση του κ. Στουρνάρα είναι σαφές ότι έρχεται με την τοποθέτησή του στην Τράπεζα της Ελλάδος. Εκεί το στοίχημα δεν είναι να διασώσει το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Αυτό έχει ήδη γίνει. Το στοίχημα είναι να το δημιουργήσει τις συνθήκες να δουλεύει υγιώς. Και υγεία σημαίνει ξεκαθάρισμα των κόκκινων δανείων και χρήματα μόνο για επιχειρήσεις που πραγματικά μπορούν να είναι βιώσιμες και επιχειρήσεις που θα δώσουν αναπτυξιακή ώθηση στην οικονομία.
Όσο γι αυτούς που μεμψιμοιρούν, απειλούν και αμφισβητούν τον κ. Στουρνάρα καλά θα κάνουν προηγουμένως να καταθέσουν τις δικές τους «περγαμηνές» στην άσκηση πολιτικής. Γιατί πολιτική δεν είναι τα μεγάλα λόγια, οι τσάμπα μαγκιές και οι ψεύτικες υποσχέσεις αλλά η τέχνη του εφικτού.
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΤΖΟΣ
[email protected]
