Γιατί η Ουκρανία μπορεί να αποτελέσει ταφόπλακα για τη Ρωσία

καθώς διεύρυνε τα σύνορά της ελέγχοντας την πλούσια περιοχή από πλευράς φυσικών πόρων Κριμαία.
Μάλιστα ο «Ρώσικος τσαμπουκάς» εκθειάστηκε από διάφορους παράγοντες εγχώριους που συνεχίζουν να βλέπουν με θαυμασμό τα κατορθώματα Πούτιν. Κατορθώματα τα οποία συνεχίζονται με πρακτικές που θα μπορούσαν να οδηγήσουν θεωρητικά στον περαιτέρω διαμελισμό της Ουκρανίας.
Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Η απάντηση είναι αρνητική και όχι μόνο σε πολιτικό επίπεδο αν λάβει κάποιος υπό όψιν του για παράδειγμα την καχυποψία που προκαλεί η στάση της Ρωσίας στην Ουκρανία για τις υπόλοιπες πρώην Σοβιετικές δημοκρατίες.
Το βασικό πρόβλημα της Ρωσίας από την τακτική που εφαρμόζει είναι οικονομικό και κινδυνεύει να την οδηγήσει σε πλήρες αδιέξοδο. Το ρούβλι έχει ήδη υποτιμηθεί σημαντικά δημιουργώντας σοβαρά προβλήματα στην αγοραστική δύναμη των Ρώσων και δημιουργώντας πληθωριστικές πιέσεις. Παραγωγικές επενδύσεις από διεθνείς επενδυτές έτσι κι αλλιώς δεν γίνονται στην χώρα (πλην ελάχιστων εξαιρέσεων) καθώς υπάρχει ο φόβος της αυθαίρετης αντιμετώπισης. Την ίδια στιγμή η Ρωσία δεν έχει ισχυρό παραγωγικό ιστό και η οικονομία εξαρτάται από τις πωλήσεις ενέργειας (πετρέλαιο, αέριο).
Με την κατάσταση που επικρατεί ουσιαστικά δεν μπορεί να δανειστεί με χαρακτηριστική την ακύρωση της τελευταίας έκδοσης ομολόγων ύψους 280 εκ δολαρίων λόγω έλλειψης ζήτησης.
Έτσι έχουμε μια χώρα που εμφανίζεται να κυριαρχεί στην Ουκρανία αλλά στην ουσία να κινδυνεύει να καταστεί θύμα της πολιτικής της. Ειδικά μάλιστα αν οι τιμές του πετρελαίου και του αερίου υποχωρήσουν. Στο πετρέλαιο αυτό θα ήταν για παράδειγμα άμεσο αν έμπαινε πάλι στο παιγνίδι το Ιράν ενώ στο αέριο είναι σαφές ότι Αμερικανοί και Ευρωπαϊοι ετοιμάζουν το έδαφος για άλλες λύσεις. Υπό αυτά τα δεδομένα μπορεί κάποιος να εξηγήσει απόλυτα τη σχετική αμυντική στάση που κρατούν ΗΠΑ και Ευρώπη έναντι των Ρώσων στην Ουκρανική κρίση
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΤΖΟΣ
[email protected]