Ληξιπρόθεσμες οφειλές 60 δισ. Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;

Στα 60 δις Ευρώ μας λένε ότι διαμορφώθηκαν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το δημόσιο στο τέλος Σεπτεμβρίου και μας δουλεύουν κανονικά. Το δούλεμα κρατάει χρόνια καθώς στις ληξιπρόθεσμες οφειλές περιλαμβάνονται και οι … πεθαμένοι. Πρόκειται δηλαδή για οφειλές που δεν πρόκειται στον αιώνα τον άπαντα να εισπραχθούν καθώς αφορούν σε εταιρίες που έχουν κλείσει εδώ και κάμποσες δεκαετίες όπως η Πειραϊκή Πατραϊκή ή οφειλέτες φυσικά πρόσωπα που έχουν αποδημήσει εις κύριον. Κι όμως αυτές τις οφειλές δεν μπήκε κανένας στη διαδικασία να τις διαγράψει. Και δεν τις διαγράφουν γιατί επί χρόνια οι πολιτικές ηγεσίες είναι ευθυνόφοβες. Το αστείο είναι πως όταν ήλθαν οι τροϊκανοί του είπαν για τις δήθεν τεράστιες ληξιπρόθεσμες οφειλές. Πίστεψαν κι αυτοί ότι μέσω της είσπραξης αυτών των οφειλών μπορούν να λυθούν πολλά προβλήματα στην εκτέλεση του προϋπολογισμού. Όλα αυτά βέβαια μέχρι να καταλάβουν ότι οι οφειλές αυτές σε μεγάλο βαθμό ήταν … φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Το ερώτημα βέβαια είναι πότε θα σοβαρευτούν εκεί στο ΥΠΟΙΚ και θα κάνουν ένα ξεκαθάρισμα για να ξέρουμε ποιος πραγματικά χρωστά στο δημόσιο αλλά και τι έχει λαμβάνειν το δημόσιο. Γιατί όταν εμφανίζεις μαϊμού απαιτήσεις είναι προφανές ότι ποτέ δεν θα ξέρεις τι σου γίνεται. Πέραν αυτού όμως υπάρχει και μια άλλη παράμετρος. Των προστίμων που έχουν επιβληθεί με διάτρητες διαδικασίες και νομικούς ακροβατισμούς. Για παράδειγμα υπάρχουν περιπτώσεις εταιριών που βρίσκονται επί χρόνια σε εκκαθάριση και ξαφνικά ξυπνά το Υπουργείο να κάνει έλεγχο. Πηγαίνει δεν βρίσκει βιβλία και επιβάλει πρόστιμα δεκάδων εκατομμυρίων σε όλους όσους είχαν διοικήσει κατά το παρελθόν ασχέτως αν αυτοί ήταν εντάξει την περίοδο που διοίκησαν ή όχι. Φυσικά ο καθένας καταλαβαίνει ότι τέτοια πρόστιμα είναι αδύνατο να εισπραχθούν και ο μόνος που δεν το καταλαβαίνει η εν μόνιμη αφασία φορολογικές αρχές. Φυσικά υπάρχουν και οι νέες ληξιπρόθεσμες οφειλές οι οποίες αρχίζουν και χρονίζουν. Αυτές σε πολλές περιπτώσεις αφορούν σε πραγματική αδυναμία των υπόχρεων να εξοφλήσουν τις υποχρεώσεις. Αλλά και εκεί το κράτος αντί να εισπράξει ότι μπορεί τα κυνηγά όλα και στο τέλος παίρνει το τίποτα. Το απόλυτο μπάχαλο δηλαδή σε όλο του το μεγαλείο. Νίκος Καρούτζος [email protected]