Κλιματική κρίση και κόστος «απειλούν» τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες

H υπερθέρμανση του πλανήτη που προκαλείται από την κλιματική κρίση και η... απροθυμία να καλυφθεί το κόστος μία τόσο μεγάλης διοργάνωσης, εγείρουν ερωτηματικά σχετικά με το μέλλον των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων. Έχοντας επίγνωση της κατάστασης, η ΔΟΕ γνωρίζει ότι πρέπει να μειώσει τις απαιτήσεις της, προκειμένου να διατηρήσει μια δεξαμενή πιθανών οικοδεσποτών για τις επόμενες δεκαετίες.

Προς το παρόν δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, καθώς σήμερα (29/11) η ΔΟΕ θα αρχίσει την εξέταση των τριών υποψηφιοτήτων (σ.σ. Γαλλία, Σουηδία και Ελβετία) για την διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2030, με την ανάθεση να προσδιορίζεται για το 2024.

Ηδη στην Σουηδία, σχεδιάζεται ένα αθλητικό κέντρο πάγου στην Στοκχόλμη και ένα κέντρο χιονιού γύρω από την πόλη Αρε, ενώ η Γαλλία και η Ελβετία περίμεναν μέχρι αυτό το καλοκαίρι για να μπουν στην διεκδίκηση, χωρίς πολιτική συζήτηση ή διαβούλευση με τους πολίτες.

Πολύ περισσότερο από τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, η πρόσφατη Ιστορία των Χειμερινών Αγώνων χαρακτηρίζεται από έναν μία σειρά αναβολής υποψηφιοτήτων, με πιο χαρακτηριστές αυτές των πόλεων Κάλγκαρι, Σαντιάγο, Οκλαντ, Ινσμπρουκ, Σεντ Μόριτζ, Σιόν, Οσλο και Λβιβ.

Εκτός από τα λιγότερο σημαντικά οικονομικά οφέλη από ό,τι το καλοκαίρι, οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες περιλαμβάνουν εξοπλισμό που είναι ακριβός στην κατασκευή και ακόμη πιο ακριβός στην συντήρηση, ειδικά όταν δεν ανταποκρίνεται σχεδόν καθόλου στις τοπικές ανάγκες.

Παράλληλα στα προβλήματα, προστίθεται και ο περιορισμός της κάλυψης από χιόνι, καθώς τα «κανόνια χιονιού» είναι απαραίτητα παντού και χρειάζεται να υπάρχει αρκετό κρύο για να λειτουργήσουν οι εγκαταστάσεις, χωρίς να βρέχει στις πλαγιές, όπως συνέβη στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βανκούβερ του 2010 και χωρίς να λιώνει το χιόνι, όπως παρατηρήθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2014 στο Σότσι.

Ωστόσο, η υπερθέρμανση του πλανήτη θα μειώσει περαιτέρω τις τοποθεσίες που μπορούν να εγγυηθούν σωστές συνθήκες. Σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιοποιήθηκε από την ΔΟΕ στα μέσα Οκτωβρίου, υπολογίζεται ότι το 20240, μόνο δέκα χώρες θα μπορούν πλέον να φιλοξενήσουν τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς και Παραολυμπιακούς Αγώνες. Κι αυτό, σε σύγκριση με τις περίπου 15 που μπορούν σήμερα να διοργανώσουν την παγκόσμια γιορτή του χειμερινού αθλητισμού, καθώς η υπερθέρμανση του πλανήτη επηρεάζει «πρώτα και κύρια τις χώρες της Ευρώπης».

Ταυτόχρονα, σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου του Βατερλώ που δημοσιεύθηκε το 2015, εκτιμάται ότι από τους πρώτους 19 οικοδεσπότες των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων, μόνο οι έξι θα μπορούσαν να παραμείνουν «κλιματικά αξιόπιστοι» το 2080.

Ως εκ τούτου, προκύπτει μια σειρά προσαρμογών που προβλέπονται από τη ΔΟΕ, όπως μια «διπλή ανάθεση» για τις διοργανώσεις του 2030 και του 2034, προκειμένου να υπάρξει ασφάλεια των τοποθεσιών το συντομότερο δυνατό, καθώς επίσης, η εξοικονόμηση πόρων για να βρεθούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο ισοδύναμο των σωρευτικών παγκόσμιων πρωταθλημάτων των διαφόρων αγωνισμάτων και μια πιθανή εναλλαγή ανάμεσα σε μια μικρή ομάδα οικοδεσποτών, που διαθέτουν ήδη όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό.

Εάν όμως η αρχή σύμφωνα με την οποία «οι Ολυμπιακοί Αγώνες προσαρμόζονται πλέον στις περιφέρειες και όχι το αντίστροφο» ισχύει εδώ και χρόνια, τι θα συνεπάγεται στην πράξη; Ποιοι χρόνοι μεταφοράς μεταξύ τοποθεσιών χιονιού ή πάγου θα παραμείνουν αποδεκτοί; Ποιες τελετές ή εξοπλισμό πρέπει να περιορισθούν για να υπάρξει εξοικονόμηση πόρων; Τις απαντήσεις καλούνται να δώσουν οι αρμόδιοι των υποψηφίων πόλεων και οι απαντήσεις αναμένονται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.