«Οι 5 γλώσσες της εκτίμησης στον χώρο εργασίας»

Αυτό το «ναι» έγινε βιβλίο που κυκλοφόρησε πρόσφατα και στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος με τίτλο «Οι 5 γλώσσες της εκτίμησης στο χώρο εργασίας», σε μετάφραση της Δάφνης Βιορρέ.

Σε 223 σελίδες οι συγγραφείς πραγματεύονται αυτό που οι περισσότεροι υπάλληλοι επιδιώκουν, δηλαδή την επιβράβευση! Η οποία καταλήγει να αποτελεί μια άυλη επένδυση- αξία για την επιχείρηση. Στα κεφάλαια παρουσιάζονται: Τα λόγια επιβεβαίωσης, ο ποιοτικός χρόνος, οι πράξεις εξυπηρέτησης, η απονομή βραβείων , η προσφορά δώρων, η κατάλληλη γλώσσα, η διαφορά ανάμεσα στην αναγνώριση και στην εκτίμηση, η επίδραση της εκτίμησης στους διάφορους οργανισμούς, η επιβράβευση των εθελοντών, η μέθοδος υπέρβασης των προκλήσεων .Και – στο τέλος- το πιο σημαντικό κεφάλαιο: «Τι να κάνετε όταν δεν εκτιμάτε τα μέλη της ομάδας σας»…

Οι σύμβουλοι- συγγραφείς ξεκινούν ανατρέποντας την κοινή πεποίθηση ότι η πλειοψηφία των υπαλλήλων αποχωρούν από μια εταιρεία για λόγους μη οικονομικής αναβάθμισης. Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο – τουλάχιστον στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με έρευνα της εταιρείας Gallup, μόνο το 12% των ερωτηθέντων υπαλλήλων απάντησαν πως άλλαξαν εργοδότη επειδή δεν τους έδινε αύξηση. Οι πιο συχνοί λόγοι που ανέφεραν ήταν περισσότερο ψυχολογικοί! Μεταξύ των οποίων και η αίσθηση ότι δεν τους εμπιστευόταν η εργοδοσία ή δεν τους υπολήπτονταν οι διευθυντές.

Να γιατί οι μάνατζερς και οι εργοδότες πρέπει να κάνουν μέρος της δουλειάς τους τη διερεύνηση αυτού του χάσματος, προκειμένου να μην χάσουν ικανά στελέχη τονίζουν οι συγγραφείς. Και αναπτύσσουν αναλυτικά τους τρόπους : Επιβεβαίωση σε προσωπικό επίπεδο, (μέθοδος ένας προς ένα.). Επιβεβαίωση μπροστά σε τρίτους, είτε αυτοί είναι συνάδελφοι, προϊστάμενοι ή πελάτες. Γραπτή επιβεβαίωση με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ή με γραπτό λόγο. Δημόσια επιβεβαίωση. σε μια ανοιχτή οργανωμένη συγκέντρωση κατόπιν συνεννόησης με τον τιμώμενο. Επιβεβαίωση με προσφορά δώρου. Προσοχή όμως. Δεν μιλάμε για αύξηση ή πριμ. Ούτε για απερίσκεπτα είδη. Μιλάμε για προσφορά ενός συμβολικού αντικειμένου, αφού βεβαιωθεί ο επικεφαλής πως αυτό είναι στην εκτίμηση του υπαλλήλου. Αλλιώς, θα το δωρίσει αμέσως σε άλλον... Το προνόμιο να φεύγει ο εργαζόμενος νωρίτερα από το καθορισμένο για όλους ωράριο ή η παροχή επιπλέον άδειας θεωρούνται εξαιρετικά δώρα.

Στο κεφάλαιο για το «τι πρέπει να πράξει ο μάνατζερ όταν δεν εκτιμά κάποιον υφιστάμενό του», οι συγγραφείς του προτείνουν να ρωτήσει τρίτους, μήπως και έχει θέσει -χωρίς λόγο- υψηλά στάνταρ εργασίας οπότε πρέπει να τα αναθεωρήσει. Και αν η αποστροφή του οφείλεται στο ότι , λόγω ηλικίας, δεν μπορεί να δεχθεί υφιστάμενους με τατουάζ στα μπράτσα ή σκουλαρίκια στη μύτη, τότε πρέπει να αποδεχθεί πως όλοι οι άνθρωποι δεν μπορούν να φαίνονται ομοιόμορφα. Αν βέβαια, κάποιος δεν επιδεικνύει το πρέπον εργασιακό ήθος, η λύση- λένε οι συγγραφείς- είναι ο διάλογος για να εντοπισθούν τα αίτια.

Στο τέλος του βιβλίου παρατίθεται ένα σχέδιο με τα αρχικά ΠΑ.ΜΕ.(Παρακίνηση Μέσα από την Εκτίμηση), το οποίο βασίζεται σε ένα ερωτηματολόγιο που δίνουν προς συμπλήρωση του μάνατζερς, ώστε να εκμαιεύσουν απαντήσεις που θα δημιουργήσουν ένα θετικότερο εργασιακό κλίμα. Χαρακτηριστική είναι η απάντηση του επί 30 χρόνια εργαζόμενου ως βοηθού οικονομικού διευθυντή σε σχετική έρευνα του αμερικανικού υπουργείου Εργασίας: «Το θέμα δεν είναι μόνο τα λεφτά. Αν κάνω ένα λάθος, μου το επισημαίνουν αμέσως. Αν κάνω καλή δουλειά, σιωπούν»…

Μιλάμε για ένα αμερικάνικο βιβλίο συμπεριφοράς το οποίο κωδικοποιεί τα αυτονόητα. Που όμως είναι ζητούμενα στο σύγχρονο εταιρικό κόσμο, όπου επικρατούν συνθήκες αυταρχισμού των «από πάνω», ειδικά σε περίοδο κρίσης με υψηλή ανεργία. Συνεπώς, για τα ελληνικά, τουλάχιστον, δεδομένα, είναι μια σύνοψη μεθόδων επικοινωνίας «των από πάνω» με τους «από κάτω» ώστε να αμβλυνθεί- κάπως- το μικρό χάος…