Ο Χατζηγιάννης, το ΣΔΟΕ και η «απελευθέρωση» των ελέγχων

Η απάντηση του Β’ Τμήματος στο προδικαστικό ερώτημα του Διοικητικού Εφετείου ότι είναι συνταγματική και σύμφωνη με την αρχή της ασφάλειας δικαίου η φορολόγηση εισοδημάτων και εμβασμάτων που εστάλησαν στην αλλοδαπή πριν από τις 30/9/2010, ημέρα εφαρμογής του νόμου 3888/2010, γνωστού ως νόμου Παπακωνσταντίνου, «νομιμοποιεί» την έρευνά τους σε βάθος 15ετίας.

Εισαγγελικές πηγές χαρακτηρίζουν την επίμαχη απόφαση «βούτυρο στο ψωμί τους», αφού το πραγματικό διακύβευμα για να μπουν χρήματα στα δημόσια ταμεία είναι το κατά πόσο μπορούν να φορολογηθούν αναδρομικά τα εισοδήματα που έκαναν φτερά για το εξωτερικό. Και σε αυτό το ερώτημα το ΣτΕ λέει ότι είναι συνταγματική η φορολόγηση, αρκεί βέβαια «να μην έχει παρέλθει ο προβλεπόμενος στην κείμενη νομοθεσία χρόνος παραγραφής της αξίωσης του Δημοσίου για καταλογισμό του φόρου».

ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΟΣ. Στην απόφασή τους οι δικαστές τονίζουν ότι «η καταστολή της φοροδιαφυγής μέσω της διαπίστωσης των οικείων παραβάσεων και της επιβολής από τη διοίκηση των αντίστοιχων διαφυγόντων φόρων, καθώς και των προβλεπόμενων στον νόμο διοικητικών κυρώσεων συνιστά, κατά το Σύνταγμα (άρθρο 4 παρ. 5 και άρθρο 106 παρ. 1 και 2), επιτακτικό σκοπό δημοσίου συμφέροντος».

Σημαντικό επίσης για την εξέλιξη του ελέγχου των λιστών είναι και το σημείο της απόφασης όπου σημειώνεται πως το βάρος της απόδειξης των πραγματικών περιστατικών που στοιχειοθετούν τη φορολογική παράβαση το έχει κατ’ αρχήν το κράτος, χωρίς όμως να αφήνουν έξω από τον... χορό τον φορολογούμενο. Οπως λένε, «η τέλεση φορολογικής παράβασης, που συνίσταται στην παράλειψη δήλωσης φορολογητέου εισοδήματος, και, περαιτέρω, η ύπαρξη αντίστοιχης φορολογητέας ύλης μπορεί να προκύπτει, κατά την αιτιολογημένη κρίση της αρμόδιας φορολογικής Αρχής, όχι μόνο με βάση άμεσες αποδείξεις, αλλά και από έμμεσες αποδείξεις (άλλως, τεκμήρια), ήτοι από αντικειμενικές και συγκλίνουσες ενδείξεις, οι οποίες, συνολικά θεωρούμενες και ελλείψει άλλης εύλογης και αρκούντως τεκμηριωμένης, ενόψει των συνθηκών, εξήγησης, που ευλόγως αναμένεται από τον φορολογούμενο, είναι ικανές να προσδώσουν στέρεη πραγματική βάση στο συμπέρασμα περί διάπραξης της αποδιδόμενης παράβασης».

ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΕΣ. Οι οικονομικοί εισαγγελείς, σύμφωνα με πληροφορίες, έχουν σχηματίσει περισσότερες από 800 δικογραφίες και έχουν στείλει σημειώματα στους φορολογουμένους για εξηγήσεις. Τα πρώτα στοιχεία που έχουν στα χέρια τους δείχνουν τουλάχιστον το αδίκημα της φοροδιαφυγής, ενώ σε μεγαλύτερα ποσά θα ελεγχθούν και για ξέπλυμα «βρώμικου» χρήματος. Αν και το σχέδιο νόμου για την αυτο-καταγγελία δεν ήρθε ποτέ από την κυβέρνηση, αυτό δεν φαίνεται να «ταράζει» τις έρευνες μετά την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία επέτρεψε την αναδρομική φορολόγηση.

Ωστόσο, ο δρόμος είναι μακρύς, αφού ο έλεγχος φθάνει μέχρι το 2000, ενώ ανοιχτό παραμένει και το κεφάλαιο των «αόρατων» εμβασμάτων της λεγόμενης «λίστας χαρτοφυλακίων». Ο εισαγγελέας Γ. Δραγάτσης φαίνεται αποφασισμένος να κυνηγήσει την επίμαχη λίστα, μέσα από την οποία προκύπτει πλούτος δισεκατομμυρίων ευρώ που έκανε φτερά για το εξωτερικό μεσούσης της οικονομικής κρίσης. Το ερώτημα που παραμένει είναι εάν τα χρήματα αυτά έχουν φορολογηθεί ή πρόκειται για καθαρά «μαύρο» χρήμα.

«Ταχυδακτυλουργικά» εμβάσματα

Με τον μέσο όρο των εμβασμάτων στη λίστα χαρτοφυλακίων να αγγίζει τα... 10.000 ευρώ, οι εισαγγελικές Αρχές έχουν σκορπίσει τον πανικό, καθώς τα χρήματα «έφευγαν» με ταχυδακτυλουργικό τρόπο από το 2010 και μετά, όταν δηλαδή η Ελλάδα μπήκε για τα καλά στη δίνη της κρίσης. Οπως, μάλιστα, φαίνεται από τα πρώτα στοιχεία της έρευνας, μόνο για την περίοδο μεταξύ Ιουνίου 2014 και Ιουλίου 2015, όταν επιβλήθηκαν τα capital contrοls, το ποσό που «φυγαδεύτηκε» με αυτή τη μέθοδο ξεπερνά τα 2 δισ. ευρώ.

Η διαδικασία αποστολής των χρημάτων είναι νόμιμη, αλλά το ζητούμενο για τους εισαγγελικούς λειτουργούς είναι η προέλευσή τους. Μεταξύ των 8 προσώπων που έστειλαν τέτοια εμβάσματα είναι εφοπλιστές, επιχειρηματίες, γιατροί και δικηγόροι. Τα συγκεκριμένα εμβάσματα είναι νόμιμα και κυρίως με έξυπνο τρόπο παρακάμπτουν το σύστημα, αφού οι ελεγκτικές Αρχές δεν μπορούν να διαπιστώσουν ποια από αυτά είναι καθαρά κεφάλαια και ποια «μαύρα».

Δηλαδή, τα κεφάλαια φεύγουν χωρίς να χτυπά το καμπανάκι στις αρχές.

Συγκεκριμένα, ο ενδιαφερόμενος έφτιαχνε στην Ελλάδα ένα χαρτοφυλάκιο που περιείχε αμοιβαία και ομόλογα εξωτερικού, μετοχές κ.ά. Επόμενο βήμα ήταν το άνοιγμα ενός λογαριασμού χαρτοφυλακίου με μια απλή αίτηση στο εξωτερικό και η μεταφορά του χαρτοφυλακίου στην ξένη τράπεζα. Ακολούθως μπορούσε ανενόχλητος να προχωρήσει στη ρευστοποίηση του χαρτοφυλακίου. Εν ολίγοις «έκοβε» οποιαδήποτε σχέση των χρημάτων με την Ελλάδα και θεματοφύλακας ήταν εξ αρχής η ξένη τράπεζα.

ΠΗΓΗ: ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΤΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΑ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ