FAZ: Να παραιτηθεί η κυβέρνηση Τσίπρα

Εάν ο Α. Τσίπρας έβλεπε, συνεχίζει το δημοσίευμα, ότι ο χρόνος αμέσως μετά την εκλογική του νίκη ήταν η μόνη του ευκαιρία να λάβει όποιες έστω αντιδημοφιλείς αποφάσεις χρειαζόταν, για να δείξει καλή θέληση στην Ευρώπη, τότε ένας τέτοιος συμβιβασμός θα ήταν εφικτός. Οι δανειστές θα αναγνώριζαν αυτήν την κίνηση κάνοντας και αυτοί υποχωρήσεις το Φεβρουάριο και ίσως θα του είχαν δώσει περισσότερα χρήματα για την ανακούφιση των αδύναμων στην Ελλάδα. Η οικονομία θα είχε ανταμείψει τέτοιες αποφάσεις με εμπιστοσύνη, επενδυσεις και ανάπτυξη.

Όμως τώρα όλα δείχνουν ότι μια τέτοια στιγμή δε θα ξαναϋπάρξει στο άμεσο μέλλον. Οι Ευρωπαίοι εταίροι και πιστωτές έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στην ελληνική κυβέρνηση και δεν έχουν πλέον καμία διάθεση για γεναιόδωρες ενέργειες. Η χώρα έχει πέσει εν τω μεταξύ ξανά στην ύφεση, παρά τα όποια σημάδια ανάπτυξης τον Οκτώβριο του 2014. Κι αυτό καθιστά τη συμφωνία ακόμα πιο δύσκολη, αφού ένα σημαντικό στοιχείο της εξυγίανσης του προϋπολογισμού έχει χαθεί και πάλι.

Και για ποιο λόγο έφερε ο Α. Τσίπρας τη χώρα του σε μία τέτοια θέση, αναρωτιέται ο αρθρογράφος. Τόσο ο Έλληνας πρωθυπουργός όσο και το κόμμα του καθοδηγούνται από ένα μείγμα ιδεολογίας και αλαζονείας. Η ριζοσπαστική Αριστερά στην Ελλάδα μετά την επταετή δικτατορία των συνταγματαρχών βλέπει τον εαυτό της σε μια θέση ηθικής ανωτερότητας. Και τώρα που ήρθε στην εξουσία, επιζητά την ασυμβίβαστη πρακτική εφαρμογή των ονείρων της, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τι είναι εφικτό και τι όχι. Εξαιτίας αυτής λοιπόν της στάσης, όλοι όσοι περίμεναν μια συμβιβαστική διάθεση από τον Α. Τσίπρα απογοητεύτηκαν.

Πέραν αυτού, συνεχίζει η εφημερίδα, ο Έλληνας πρωθυπουργός προσπαθεί να κερδίσει πόντους και υποστήριξη στο εσωτερικό μέσω της σύγκρουσης με τη μισητή τρόικα, για να μπορεί κατόπιν να ισχυριστεί ότι οι πιστωτές και η υπόλοιπη Ευρώπη δεν μπορούν να τα βάλουν με ολόκληρο τον ελληνικό λαό και τη δημοκρατική του βούληση. Απολαμβάνει σε μεγάλο βαθμό να παραβλέπει το γεγονός ότι οι Έλληνες ψηφοφόροι και βουλευτές με τις δημοκρατικές τους αποφάσεις δεν ορίζουν την πολιτική των άλλων χωρών, των οποίων θα ήθελαν φορολογικά έσοδα και μεταβιβάσεις.

Αυτά όμως είναι λεπτομέρειες για τον Α. Τσίπρα, ο οποίος παίζει αδίστακτα, σαν σε παιχνίδι πόκερ, την οικονομική επιβίωση της χώρας του, λέει ο αρθρογράφος. Ακόμα και σήμερα μερικοί στην Αθήνα πιστεύουν ότι οι πιστωτές της Ελλάδας θα παραδοθούν την τελευταία στιγμή και θα δώσουν χρήματα σχεδόν χωρίς κανέναν όρο.

Αν όμως οι άλλοι Ευρωπαίοι τελικά δε δείξουν κανένα φόβο έναντι της ελληνικής χρεοκοπίας, επειδή αυτό δεν θα έχει σχεδόν καμία συνέπεια στην ευρωζώνη σήμερα, τότε ο Α. Τσίπρας έχει ένα ακόμα όπλο: δε θα διστάσει να παρουσιάσει την Ελλάδα ως θύμα πολιτικής ίντριγκας σε ένα παιχνίδι εξουσίας.

O Έλληνας πρωθυπουργός είχε πει άλλωστε ότι ήθελε να γυρίσει σελίδα στην Ευρώπη. Αν αυτός και η Ελλάδα αποτύχουν, τότε θα καλέσει τους πάντες στην Ευρώπη να αντισταθούν στη λιτότητα και να υπερασπιστούν το νέο του οικονομικό πρόγραμμα, που, όπως λέει ο αρθρογράφος, δεν είναι άλλο από τον κρατικό καπιταλισμό με δανεικά και με πολλά χρήματα στην παραδοσιακή πολιτική πελατεία.

Εδώ και καιρό, στις ευρωπαϊκές συνδιασκέψεις, όλοι οι μετέχοντες παίζουν την κολοκυθιά, ώστε κανείς να μη γίνει ο ίδιος αιτία της κατάρρευσης. Όμως ούτε η Ευρώπη ούτε η Ελλάδα θα κερδίσουν κάτι σε βάθος χρόνου, αν οι ηγέτες υποκύψουν στον εκβιασμό του Α. Τσίπρα. Το μόνο που μπορεί κανείς να ελπίζει είναι ότι ο Α. Τσίπρας και οι σύντροφοί του δε θα σπρώξουν μια ολόκληρη χώρα στο χάος με την αποτυχία τους. Θα έπρεπε τουλάχιστον, λίγο πριν από την κατάρρευση, να αποχωρήσουν.