Ποτάμι: Η σύνθεση της προηγούμενης Βουλής ας γίνει παράδειγμα προς αποφυγή

Δυστυχώς, για τα προοδευτικά κόμματα, ο πολιτικός και κοινωνικός μας χώρος παραμένει διαιρεμένος. Έτσι στερούμαστε όλοι μια γενναία ανανέωση στο πολιτικό σύστημα, που θα βοηθούσε τη χώρα μας να ξεκολλήσει από τη μοιρολατρική στασιμότητα, τονίζει το Ποτάμι.

Οπως αναφέρει, «από το 2012 μέχρι σήμερα, στηρίξαμε έμπρακτα, ακόμη και με κόστος σε πολιτικές και προσωπικές σχέσεις, πρωτοβουλίες που θα ενώνουν προοδευτικές ιδέες, θέσεις και νέους ανθρώπους. Δώσαμε μια καθαρή μάχη υπέρ του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα του Ιουλίου, χωρίς να δίνουμε συγχωροχάρτι στις πολιτικές λιτότητας, στις ευθύνες του εγχώριου και του ευρωπαϊκού πολιτικού συστήματος. Δυστυχώς, προειδοποιήσαμε για όσα δεινά ακολούθησαν και θα ακολουθήσουν στην οικονομία, με θύτη τη μεταμφιεσμένη παλαιά πολιτική και θύμα κυρίως, τη νέα γενιά και τη μεσαία τάξη.

Διαφωνούμε με όσους θεωρούν τις εκλογές αδιάφορες ή ευκαιρία για χαβαλέ. Η σύνθεση της προηγούμενης Βουλής, ας γίνει παράδειγμα προς αποφυγή. Απεναντίας, η 20η Σεπτέμβρη είναι μια ευκαιρία για ανανέωση, όχι νεκρανάσταση. Είναι μια πρόκληση για όσους έχουν προτάσεις και πρόγραμμα να αναμετρηθούν, όχι για το ποιος φταίει για το 3ο Μνημόνιο, αλλά για το ποιος θα το υπερβεί, πράττοντας μεν τα αναγκαία, δημιουργώντας δε με φαντασία και τόλμη μια καλύτερη πραγματικότητα.

Αποφασίσαμε λοιπόν με δημοκρατικά μέσα να συμμετέχουμε ενεργά στα ψηφοδέλτια του Ποταμιού και να δώσουμε έναν αγώνα ειλικρίνειας και ιδεών, χωρίς βαρίδια. Το Ποτάμι είναι ο πολιτικός χώρος, που με συνέπεια και καθαρότητα δίνει φωνή στην Ελλάδα που παράγει, που αγωνίζεται για διαφάνεια και λογοδοσία, που έχει ανάγκη τους ισχυρούς θεσμούς, την κοινωνική δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη ανάμεσα στις γενιές και κυρί-ως, δεν έχει αλλεργία στις δίκαιες μεταρρυθμίσεις. Το Ποτάμι μπορεί και θέλει να φιλοξενήσει προοδευτικές κοινωνικές δυνάμεις και κυρίως, τους νέους, που ασφυκτιούν στα κλειστά κόμματα του χθες, όπου πατρονάρονται και καλούνται να συγκατοικήσουν με όσους κρατάνε με πείσμα καρέκλες και αξιώματα.

Το πραγματικό «μπροστά» δεν είναι ένα κενό σύνθημα των δυνάμεων της συντήρησης, αλλά ένα κάλεσμα ενωτικό, με μπροστάρη τη νέα γενιά.

Το «μπροστά» είμαστε όλοι εμείς και δεν τους το χαρίζουμε.»