Εύχομαι να μην τους διαψεύσουμε...

Διότι δεν μπορούν να ερμηνευτούν διαφορετικά όλα αυτά τα σχόλια που ακούσαμε και οι αναλύσεις που διαβάσαμε τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή την επιτυχή έξοδο της χώρας μας στις αγορές με την έκδοση του πενταετούς ομολόγου ύψους 3 δισεκατομμυρίων ευρώ. Ξαφνικά όσοι πολεμούσαν και εξόρκιζαν τα μνημόνια και τους δανειστές μας, όσοι αναθεμάτιζαν την παρουσία της τρόικας στην Ελλάδα, όσοι έλεγαν ότι θα πρέπει να βάλουμε φωτιά στις δανειακές συμβάσεις και να απεγκλωβιστούμε από τα δεσμά των ξένων τοκογλύφων, ως διά μαγείας έγιναν υπέρμαχοι αυτής της «πολιτικής» διότι, όπως σημειώνουν, μας δανείζουν φθηνά.
Όπως υποστηρίζουν, η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και των δημόσιων οικονομικών έπειτα από 4 χρόνια μνημονίων είναι από πολλές απόψεις χειρότερη σε σχέση με το 2010 που οι αγορές έπαψαν να δανείζουν την ελληνική κυβέρνηση. Μας λένε δηλαδή ότι είτε κοροϊδέψαμε αυτούς που τοποθέτησαν τα κεφάλαιά τους στα ελληνικά ομόλογα, πριν από λίγες ημέρες, είτε προτιμούν να αντλούν τα δανεικά από τους κακούς τροϊκανούς. Μάλιστα παραθέτουν και στοιχεία σημειώνοντας ότι το δημόσιο χρέος σήμερα προσεγγίζει το 180% του ΑΕΠ όταν το 2010 προσέγγιζε το 130%, κάτι αντίστοιχο σημειώνουν για εξαγωγές, ανεργία και πραγματικά εισοδήματα. Και τονίζουν ότι οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης ταξινομούν τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου στην κατηγορία «σκουπίδια».
Τα νούμερα που επικαλούνται έως ένα βαθμό είναι πραγματικά. Όμως πρέπει να σημειώσουμε ότι αποδεδειγμένα οι αγορές είναι προεξοφλητικοί μηχανισμοί. Τοποθετούνται, παίρνουν θέση ή φεύγουν δηλαδή, ανάλογα με τα όσα εκτιμούν για το μέλλον μιας επιχείρησης, μια οικονομίας, μιας χώρας συνολικότερα. Όπως μας απέκλεισαν πριν από 4 χρόνια και δεν μας δάνεισαν ούτε ένα ευρώ, γιατί έβλεπαν ότι το ενδεχόμενο χρεοκοπίας είναι πολύ πιθανό, έτσι και σήμερα, που δημιουργείται μια εντελώς διαφορετική εικόνα, βάζουν, έστω και λίγα, κεφάλαια σε ελληνική έκδοση. Άρα, αγαπημένοι αναγνώστες, ασφαλώς με πρώτο και μοναδικό κριτήριο το κέρδος, αυτοί που έβαλαν τα λεφτά τους στο ελληνικό ομόλογο βλέπουν ότι στην Ελλάδα τα πράγματα, μετά τις θυσίες της κοινωνίας, αρχίζουν και νοικοκυρεύονται. Βλέπουν ότι η Ελλάδα μπορεί να σταθεί στα πόδια της και να επανέλθει σε τροχιά ανάπτυξης. Βλέπουν ότι στο τέλος της γραμμής κάτι αλλάζει. Εύχομαι να μην τους διαψεύσουμε.