Ναι στις αγορές, αλλά όχι για τα δικά τους παιδιά

Ο πρωθυπουργός της χώρας Αντώνης Σαμαράς υποστήριξε ότι η Ελλάδα επιστρέφει στις αγορές μέσα στο επόμενο τρίμηνο, μέσω έκδοσης ομολόγων, αφού οι αποδόσεις τους υποχωρούν αισθητά, προεξοφλώντας την ανάκαμψη της οικονομίας. Και ασφαλώς έχει κάθε λόγο να το λέει αφού το επιτόκιο του δεκαετούς ομολόγου έχει υποχωρήσει κοντά στο επίπεδο που βρίσκονταν στις προ μνημονίου εκδόσεις. Η κίνηση αυτή μπορεί να αναγνωστεί πολλαπλά. Καταρχήν, η άντληση ρευστότητας από τις αγορές μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, από μια χώρα που βρέθηκε στα όρια της χρεοκοπίας, που «κούρεψε» τα ομόλογα των δανειστών της και που ακόμη και σήμερα χρωστά πάνω από 300 δισεκατομμύρια ευρώ, είναι κάτι που δεν θα έχει ξαναγίνει.

Αν λοιπόν το υπ. Οικονομικών προχωρήσει σε μια επιτυχημένη έκδοση πενταετών ομολόγων, με επιτόκιο που μπορεί να κυμαίνεται από 3,25 έως 6,5%, όποιο και να είναι το ποσό που θα αντλήσει, θα αποκαταστήσει πλήρως την εμπιστοσύνη των ξένων επενδυτών, θα εξαλείψει εντελώς το country risk που τους απωθούσε από το να τοποθετήσουν κεφάλαια σε πολλούς επιχειρηματικούς κλάδους υπό το φόβο μιας χρεοκοπίας και μιας γενικότερης αστάθειας. Και δεν μιλάμε μόνο για αυτούς που επενδύουν σε κινητές αξίες, μετοχές ή ομόλογα, αλλά κυρίως σε αυτούς που μέχρι σήμερα έβλεπαν τη χώρα μας στρατηγικά και δεν... ακουμπούσαν.

Παράλληλα θα ανοίξει το δρόμο σε πολλές ελληνικές επιχειρήσεις, που παρά την εξωστρέφεια τους και την καλή αναπτυξιακή τους πορεία, η άντληση ρευστότητας ήταν και παραμένει το μόνιμο πρόβλημά τους. Ακόμη και αυτές που κατάφεραν να αντλήσουν κεφάλαια το τελευταίο διάστημα, το κόστος ήταν τόσο υψηλό, που επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την ανταγωνιστικότητα τους έναντι των ευρωπαϊκών ή άλλων επιχειρήσεων που είχαν πρόσβαση σε φθηνό δανεικό χρήμα. Ποιος μπορεί να ξεχάσει επιχειρήσεις που λόγω του υψηλού κόστους του χρήματος εγκατέλειψαν τη χώρα μας ή ήταν πολύ κοντά σε μία τέτοια κίνηση;

Ασφαλώς υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος. Τα δανεικά της Τρόικας έχουν σημαντικά χαμηλότερο κόστος από αυτό που θα μας προσφέρουν οι αγορές. Αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς. Αλλά για πόσο θα μπορεί η χώρα να δανείζεται με αυτό το επιτόκιο; Και για πόσο θα πρέπει η χώρα να βρίσκεται κάτω από την επιτροπεία των δανειστών της;

Αρκεί να μην συμβεί ξανά αυτό που βιώσαμε για δεκαετίες. Δανεικά και πάλι δανεικά για να βολεύονται τα δικά τους ...παιδιά!!!