Κάτι αλλάζει ή μου φαίνεται;

Κάτι αλλάζει ή μου φαίνεται;
Μετά από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα αβεβαιότητας στο οποίο είχε περιέλθει η χώρα λόγω της κρίσης διαρκείας, έστω και κάτω από συνθήκες έντονης αμφισβήτησης, αρχίζουν να διαμορφώνονται κάποια δεδομένα τα οποία δείχνουν ότι έστω και λίγο, τα πράγματα βελτιώνονται.

Και αυτά δεν είναι άλλα από την επίτευξη σημαντικού πρωτογενούς πλεονάσματος και «επιστροφή» μέρους του στους κοινωνικά ασθενείς, αλλά και από την ντε φάκτο έξοδο των ελληνικών τραπεζών στις αγορές και την άντληση σημαντικών κεφαλαίων.
Και επειδή βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο φαντάζει λογικό η κυβέρνηση να «πουλά» στην κοινωνία και στην αγορά ότι αυτές οι εξελίξεις αποτυπώνουν τα αποτελέσματα της πολιτικής που ακολουθεί τον τελευταίο χρόνο και που είναι ικανή να οδηγήσει σταδιακά τη χώρα εκτός μνημονίων. Και για να είμαστε ειλικρινείς, μάλλον δικαιώνεται, έστω και μερικώς, έχοντας ποντάρει τα ρέστα της στην επίτευξη του πρωτογενούς πλεονάσματος, που «διαφήμιζε» σε όλα τα επίπεδα, προκειμένου, όπως υποστήριζε, να διεκδικήσει χαλάρωση των όρων του μνημονίου. Γιατί πολύ απλά το πέτυχε. Η ώρα που οι εξαγγελίες έγιναν πράξη ήρθε. Μπορεί να μην οδηγούν τη χώρα εκτός κρίσης, μπορεί να μην επαναπροσλαμβάνουν τις εκατοντάδες χιλιάδες των ανέργων, μπορεί να μην επαναφέρουν στη ζωή χιλιάδες επιχειρήσεων που έβαλαν λουκέτο, αλλά είναι η πρώτη φορά από την επιβολή των μνημονίων στη χώρα μας που κάτι επιστρέφεται στην κοινωνία και που αρχίζει έμπρακτα να αποκαθίσταται η εμπιστοσύνη στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα και την ελληνική οικονομία συνολικότερα. Και μάλιστα όταν το δημόσιο χρέος παραμένει πάνω από τα 300 δισεκατομμύρια ευρώ και όταν μένουν ακόμη πολλά για να γίνουν για να μπορέσει η Ελλάδα να σταθεί στα πόδια της.
Εκτός όμως από την επίτευξη και επιστροφή μέρους του πλεονάσματος, υπάρχει και η θετικότατη εξέλιξη με τις Πειραιώς και Αλφα, που κατάφεραν μέσα σε λίγες ώρες να συγκεντρώσουν πάνω από 4 δισεκατομμύρια ευρώ από διεθνείς επενδυτές για να μπορέσουν να καλύψουν τις νέες κεφαλαιακές τους ανάγκες και παράλληλα να προχωρήσουν στην αποπληρωμή των προνομιούχων μετοχών και στην απεξάρτησή τους από το κράτος. Κάτι που πολύ απλά σημαίνει ότι αυτοί που διαχειρίζονται τα κεφάλαια των πελατών τους προσβλέπουν στην καταγραφή κερδών. Και για να κερδίσουν σίγουρα δεν διακρίνουν πτώχευση της χώρας μας, κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος όπως ήθελε να «περάσει» ο κ. Τόμσεν του ΔΝΤ.