Άλλο επιβίωση και άλλο αξιοπρέπεια!
Οι περισσότεροι συμπολίτες μας θεωρούν ότι αν δεν αναληφθεί μια σημαντική πρωτοβουλία για την ελάφρυνση του χρέους, δεν πρόκειται να δούμε φως στο τούνελ. Από την άλλη η κυβέρνηση επιμένει να πιστεύει ότι το 2014 θα πετύχουμε πρωτογενές πλεόνασμα πάνω από 3 δισεκατομμύρια ευρώ, εξάλλου αποτυπώθηκε επίσημα και στον προϋπολογισμό του 2014 που ψηφίστηκε το περασμένο Σάββατο από τη βουλή, το χρέος μπορεί να καταστεί βιώσιμο χωρίς νέο κούρεμα, θα αρχίσει να τρέχει η ατμομηχανή της ανάπτυξης, θα μπορέσουμε να βγούμε στις αγορές και θα αρχίσει σταδιακά να ανακουφίζεται η κοινωνία.
Όμως ακόμη και στην περίπτωση που δεχθούμε ότι θα επιτευχθούν όλα αυτά που υποστηρίζει η κυβέρνηση, δυστυχώς θα απαιτηθούν πάρα πολλά χρόνια για να επουλωθούν οι πληγές που θα αφήσει πίσω της η σκληρή και βίαιη προσαρμογή που έχουμε υποστεί από τα μνημόνια. Και κυρίως, θα αργήσει πολύ περισσότερο να αποκατασταθεί η χαμένη μας αξιοπρέπεια, αφού έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, η επιβίωση ήταν και παραμένει το κύριο μέλημα της κοινωνίας.
Η καταστροφική υπερφορολόγηση των εισοδημάτων, των ακινήτων, των επιχειρήσεων αλλά ακόμη και της ίδιας της ύπαρξης μας μέσω των τεκμηρίων διαβίωσης, δεν είναι εύκολο να εξαλειφθούν άμεσα, αφού σε αυτά στηρίζεται το πλεόνασμα. Η ανεργία που με βάση τα προχθεσινά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ ξεπέρασε το 27%, τα εκατοντάδες χιλιάδες λουκέτα που μπήκαν σε επιχειρήσεις, η απόλυτη απαξίωση του συστήματος υγείας, η κοινωνική προστασία και οι παροχές που έχουν περικοπεί βάναυσα, δεν μας επιτρέπουν να προσδοκάμε ένα καλύτερο αύριο, διότι μια χώρα που καλείται να εξυπηρετήσει δημόσιο χρέος άνω των 300 δισεκατομμυρίων ευρώ, δεν μπορεί να «ξοδέψει» κεφάλαια για τέτοιου είδους ανάγκες. Αυτή είναι η αλήθεια. Δυστυχώς όσο και να θέλουμε να αισιοδοξούμε για το μέλλον μας, αλλά και των παιδιών μας, αυτά που βιώνουμε καθημερινά, μας προσγειώνουν απότομα στην σκληρή πραγματικότητα.
Το ποιος φταίει για όλη αυτή την κατάσταση, η απάντηση είναι εύκολη. Ολοι!!!! Όμως σε καμία περίπτωση, η ευθύνη δεν είναι ίδια για αυτούς που διαχειρίστηκαν για δεκαετίες τις τύχες της χώρας, με αυτούς που απλά του εξέλεγαν για να τους εκπροσωπήσουν. Επίσης δεν είναι ευθύνη των δανειστών που βρίσκονται εδώ για να μας «σώσουν». Οι δανειστές μας φέρουν ευθύνη γιατί δεν αντιλαμβάνονται ότι οι περισσότεροι ελληνες έχουν εξαντλήσει κάθε περιθώριο φοροδοτικής ικανότητας. Φέρουν ευθύνη γιατί πάνω στην αγωνία τους να εξασφαλίσουν ότι θα πάρουν πίσω τα δανεικά που μας δίνουν, καταστρατήγησαν κάθε κοινωνικό και οικονομικό κανόνα.
Οι ίδιοι υποστηρίζουν ότι οι κυβερνήσεις των λίγων τελευταίων ετών ακολούθησαν μόνο εκείνη την «παράγραφο» της συνταγής που μας χορήγησαν για να σωθούμε, που επέβαλλε τις οριζόντιες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και των δυσβάστακτων φόρων που οδήγησαν σε βαθύτερη ύφεση και στην εξαθλίωση την κοινωνία, και όχι το σύνολο της συνταγής που προέβλεπε σημαντικές μεταρρυθμίσεις στο δημόσιο τομέα, που θα τις είχαν αποτρέψει. Θεωρούν πως αν όλα αυτά είχαν γίνει στην ώρα τους τα δεδομένα θα ήταν εντελώς διαφορετικά. Εχω την αίσθηση ότι η αλήθεια είναι κάπου στη μέση.
