Τελευταία και καταϊδρωμένη η Ελλάδα στις επενδύσεις

Ανατρέχοντας κανείς στα συγκριτικά στοιχεία μεγαλώνει η απογοήτευση του, αφού διαπιστώνει ότι ενώ στις χώρες που βγήκαν από τα Μνημόνια, αλλά και στα γειτονικά Βαλκάνια επικρατεί πυρετός επενδύσεων, καθώς άπαντες αξιοποιούν την ευνοϊκή συγκυρία στην Ευρώπη (περίοδος μηδενικών επιτοκίων, κλίμα αισιοδοξίας, φτηνό έως τώρα πετρέλαιο), η Ελλάδα τρεκλίζει και βαυκαλίζεται για την... έκρηξη των επενδύσεων την τελευταία τριετία. Η πικρή αλήθεια είναι ότι η ζημιά της κρίσης ήταν απίστευτη- μέσα σε μια δεκαετία χάθηκαν επενδύσεις που ισοδυναμούν με το 13,4% του ΑΕΠ, που είναι η δεύτερη χειρότερη αποεπένδυση μετά από αυτή της Λετονίας- κι ότι η αύξηση που καταγράφεται εσχάτως είναι αναιμική και δεν μπορεί να προκαλέσει το επενδυτικό σοκ που χρειάζεται η οικονομία για να σταθεί στα πόδια της.

Τα στοιχεία μιλάνε από μόνα τους. Η Βουλγαρία και η Ρουμανία, που ετοιμάζονται να συσφίξουν ακόμα περισσότερο τις σχέσεις τους με την Κεντρική Ευρώπη, μέσω της Συνθήκης Σέγκεν, έχουν ανεβάσει τις επενδύσεις στο 19,2% και 22,6% του ΑΕΠ τους αντιστοίχως. Η Σερβία, που βγαίνει σταδιακά από την εξορία της, καταγράφει επίδοση 18,5%, η Πορτογαλία βρίσκεται στο 16,2%, η Κύπρος στο 21,1%, η Ιρλανδία στο 23,4%. Ποιό είναι το ύψος των επενδύσεων ως ποσοστό του ΑΕΠ στην Ελλάδα; Μόλις 12,6%.

Τι γίνεται από εδώ και πέρα; Η κυβέρνηση επιμένει σε “θολές” εξαγγελίες και υποσχέσεις, την ώρα που οι άνθρωποι της αγοράς και οι ισχυροί παράγοντες της οικονομίας κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και ζητάνε τολμηρά, αποφασιστικά βήματα, για να καλυφθεί εγκαίρως το χαμένο έδαφος. Σύμφωνα με μια πρόσφατη άσκηση στελεχών του ΣΕΒ, που επικαλέστηκε και ο πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών, για να φθάσει η Ελλάδα σήμερα σε ποσοστό επενδύσεων ως προς το ΑΕΠ στο 20% - το μέσο όρο της Ευρώπης των 28, υποθέτοντας 3% ρυθμό ετήσιας μεταβολής του πραγματικού ΑΕΠ, χρειαζόμαστε ετήσιο ρυθμό αύξησης των πραγματικών επενδύσεων περίπου 10% για τα επόμενα 7 χρόνια, ώστε οι επενδύσεις από 22,5 δις ευρώ το 2017 να φθάσουν στα 44 δις ευρώ το 2024, με ύψος ΑΕΠ 218δις ευρώ τον ίδιο χρόνο, στόχος εξαιρετικά απαιτητικός.

Ένα άλλο σενάριο, ακόμα πιο “γκρίζο”, που επεξεργάστηκε ο επικεφαλής οικονομολόγος της Eurobank κ. Αναστασάτος, προβλέπει ότι αν η ιδιωτική κατανάλωση αυξάνεται σε πραγματικούς όρους 1% ετησίως για την επόμενη δεκαετία, για να πετύχουμε ετήσιο ρυθμό αύξησης του πραγματικού ΑΕΠ 3,1% ετησίως την ίδια περίοδο, οι πραγματικές εξαγωγές πρέπει να αυξάνονται κατά 7,4% και ο πραγματικός σχηματισμός παγίων κεφαλαίων κατά 9,3% ετησίως! Αν επιτευχθούν τα παραπάνω, ο μέσος όρος επενδύσεων και εξαγωγών ως προς το ΑΕΠ, αντιστοίχως, θα συγκλίνουν προς το μέσο όρο της Ευρώπης των 28 μετά από 10 χρόνια !!!

Μαγικές συνταγές φυσικά δεν υπάρχουν και η σχετική αναφορά του εκπροσώπου του Ζ.Κ. Γιούνκερ, Μ. Σχοινά, για την ανάγκη ενός μεταρρυθμιστικού πυρετού, μόνο τυχαία δεν είναι. Όταν για παράδειγμα οι επενδύσεις στα ακίνητα κατάρρευσαν στην περίοδο της κρίσης και “βούτηξαν” από το 11% του ΑΕΠ στο 1% σήμερα (!), είναι αδιανόητο να διατηρείται αυτό το “βουνό” των φόρων, πόσο μάλλον να συζητιέται η περαιτέρω αύξηση των βαρών (βλέπε Φόρος Υπεραξίας) για κάποιους “θολούς” λόγους.

Όσον αφορά στη φορολογία των επιχειρήσεων, την ώρα που η Ελλάδα συναγωνίζεται με τη... Γερμανία, το Λουξεμβούργο, τη Γαλλία για το ποιός έχει τον υψηλότερο συντελεστή (29% στη χώρα μας) και η κυβέρνηση παραπέμπει στα... αντίμετρα του 2020 για κάποιες ελαφρύνσεις, οι Βαλκάνιοι γείτονες μας έχουν συντελεστές που κυμαίνονται από 16% (Ρουμανία), ως 10% (Βουλγαρία, Κόσοβο, ΠΓΔΜ) ή και 9% (Μαυροβούνιο).

Πηγή: Από την εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ που κυκλοφορεί κάθε Σάββατο στα περίπτερα όλης της χώρας