Κυβερνούν, παρανομούν και προκαλούν
Τελευταίο παράδειγμα η υποχρέωση να διαβιβάσουν στη Βουλή τα Υπουργεία στοιχεία για το μισθολογικό κόστος μετά από ερώτηση Βουλευτή. Ο Κανονισμός της Βουλής προβλέπει ότι η προθεσμία σε αυτές τις περιπτώσεις είναι 25 ημέρες. Και βάση του χρόνου αυτού τα στοιχεία έπρεπε να έχουν δοθεί από το Σεπτέμβριο.
Τελικά έφτασαν να δοθούν με ένα μήνα καθυστέρηση.
Όμως δεν είναι μόνο αυτό. Κάποια Υπουργεία δεν έδωσαν καθόλου στοιχεία και άλλα έστειλαν στοιχεία που κανένας δεν μπορεί να βγάλει άκρη με το μισθολογικό κόστος. Μέσα σε αυτά και το Υπουργείο Οικονομικών που υποτίθεται ότι είναι ο θεματοφύλακας του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος που έχει συναφθεί με την Τρόικα. Και φυσικά εδώ τίθεται το ερώτημα. Τα Υπουργεία είναι γεμάτα ανίκανους που δεν μπορούν να συντάξουν και να αποστείλουν καταστάσεις ή έχουν κάτι να κρύψουν; Η λογική λέει ότι συμβαίνει το δεύτερο. Και αν συμβαίνει τότε μιλάμε για τον απόλυτο εμπαιγμό του ελληνικού λαού.
Ο εμπαιγμός όμως είναι ξεκάθαρος όταν κάποιος αναλύσει τα δεδομένα εκεί που δόθηκαν στοιχεία για το μισθολογικό κόστος. Υπάρχουν ακόμα ΔΕΚΟ όπου το μέσο μισθολογικό κόστος είναι σε ασύλληπτα επίπεδα για τα σημερινά δεδομένα. Γιατί είναι ασύλληπτο να ο μέσος μισθός να ξεπερνά τα 3000 ή τα 2500 Ευρώ σε ΔΕΚΟ που έχουν χρεοκοπήσει.
Είναι επίσης πρόκληση να τίθενται σε διαθεσιμότητα υπάλληλοι όπως οι εκπαιδευτικοί ή οι Δημοτικοί Αστυνομικοί και την ίδια ώρα να μένουν ανέγγιχτα ρετιρέ ή να έχουν βολευτεί σε προνομιακές θέσεις του Δημοσίου όπως συνέβη για παράδειγμα με την ΤΡΑΙΝΟΣΕ όπου γέμισε υπαλλήλους ιδιωτικού δικαίου για παράδειγμα το Ελεγκτικό Συνέδριο ενώ ωθούνται προς την έξοδο υπάλληλοι δημοσίου δικαίου που μπήκαν στο Δημόσιο μέσω ΑΣΕΠ.
Είναι επίσης καθαρή τρέλα ένας νέος υπάλληλος Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης νεοδιοριζόμενος να παίρνει κάτω από 700 Ευρώ και άλος υπάλληλος ίδιων προσόντων υπάλληλος σε προνομιακές υπηρεσίες (εφορίες κλπ) να λαμβάνει ακόμα και διπλάσιο μισθό έχοντας 4ή 5 χρόνια προϋπηρεσία.
Όλα τα παραπάνω και άλλα πολλά παρεμφερή έρχονται να δικαιώσουν την παροιμία «Ο λύκος (στη συγκεκριμένη περίπτωση οι πολιτικοί μας) κι αν εγέρασε κι άλλαξε το μαλλί του μηδέ την γνώμη άλλαξε μηδέ την κεφαλή του».
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΤΖΟΣ
