Γερμανός ληστής και Ευρωπαίος νταβατζής

Του Νίκου Καρούτζου
[email protected]

Η ευθύνη της συμμετοχής σε μια Ευρωπαϊκή ένωση που υποτίθεται ότι είχε ως βασική αρχή την ενοποίηση και τη σύγκλιση.
Για ποια ενοποίηση και σύγκλιση όμως μπορούμε να μιλάμε όταν το κόστος δανεισμού μιας ελληνικής μικρομεσαίας επιχείρησης έχει εκτιναχθεί σε ύψη δυσθεώρητα σε σχέση με μια ομοειδή της ευρωπαϊκή που εδρεύει στη Γερμανία;
Δυστυχώς οι ελληνικές εταιρίες δουλεύουν σε ένα περιβάλλον όπου η ζήτηση υποχωρεί επί τέσσερα συναπτά έτη και την ίδια στιγμή το κόστος χρηματοδότησης έχει εκτιναχτεί.
Και γι αυτό δεν ευθύνονται οι ίδιες. Δεν είναι όμως μόνο οι ελληνικές Μικρομεσαίες που αντιμετωπίζουν αυτό το μείζον πρόβλημα αλλά και οι ομοειδείς τους σε Ιταλία, Πορτογαλία, Ισπανία.
Όλες αυτές οι εταιρίες δεν έχουν καμία δυνατότητα διαφυγής λόγω του ενιαίου νομίσματος που δεν προσφέρει το εργαλείο της υποτίμησης για να αντισταθμιστούν παρενέργειες όπως αυτή των υψηλών επιτοκίων.
Και όλα αυτά συμβαίνουν όταν συνολικά στην Ευρώπη οι μικρομεσαίες εταιρίες καλύπτουν τα 2/3 της απασχόλησης.
Ουσιαστικά δηλαδή με την πολιτική που έχει ασκηθεί καταστρέφεται ο παραγωγικός ιστός των μισών ευρωπαϊκών χωρών. Άραγε υπάρχει κάποιος που να πιστεύει ότι έτσι χτίζεται η Ευρωπαϊκή ιδέα; Άραγε μπορεί κάποιος να μας πείσει ότι στη σημερινή συγκυρία Ευρωπαϊκή ιδέα δεν είναι η ισχυροποίηση της Γερμανίας σε βάρος των υπολοίπων;
ΑΡΑΓΕ ΜΗΠΩΣ ΤΕΛΙΚΑ Ο ΛΗΣΤΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΠΟΥ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΝΤΑΒΑΤΖΗ;