Νεκροί 66 δημοσιογράφοι το 2014 και αύξηση των απαγωγών

Εβδομήντα ένας δημοσιογράφοι είχαν σκοτωθεί το 2013 και 87 απήχθησαν, σύμφωνα με την έκθεση.
Το 2014, η οργάνωση διαπιστώνει "μεταβολή της βίας, με την όλο και μεγαλύτερη χειραγώγηση των ακροτήτων κατά των δημοσιογράφων (αποκεφαλισμοί, σκηνοθεσίες, απειλές)".
"Σπανίως ο θάνατος δημοσιογράφων συνοδεύεται από μία τόσο βάρβαρη χειραγώγηση της προπαγάνδας", αναφέρεται στην έκθεση της οργάνωσης σε μία αναφορά στα βίντεο του αποκεφαλισμού των αμερικανών δημοσιογράφων Τζέιμς Φόλεϊ και Στίβεν Σότλοφ.
Τα δύο τρίτα των δολοφονιών διαπράχθηκαν σε εμπόλεμες ζώνες: στη Συρία, που παραμένει η πλέον επικίνδυνη χώρα για τους δημοσιογράφους, με 15 δολοφονίες, στα παλαιστινιακά εδάφη, κυρίως στη Γάζα (7 νεκροί), στην ανατολική Ουκρανία (6), στο Ιράκ (4) και στη Λιβύη (4).
Οι δράστες των βιαιοτήτων κατά των δημοσιογράφων θέλουν "να εμποδίσουν την ανεξάρτητη πληροφόρηση και να αποτρέψουν τα ξένα βλέμματα. Οι εκφοβισμοί είναι τόσο διαδεδομένοι που διπλάσιοι δημοσιογράφοι πήραν το 2014 τον δρόμο της εξορίας" σε σχέση με το 2013.
Οι απαγωγές αυξήθηκαν κατά 37% σε σχέση με το 2013, και οι περισσότερες εντοπίζονται στην Ουκρανία (33), στη Λιβύη (29) και στη Συρία (27), καθώς και στο Ιράκ (20).
Μέχρι σήμερα, 40 δημοσιογράφοι και τρεις μπλόγκερς παραμένουν όμηροι ανά τον κόσμο. Πρόκειται στο 90% των περιπτώσεων για τοπικούς δημοσιογράφους: στη Συρία μεταξύ των 22 ομήρων ενόπλων ομάδων, οι 16 είναι Σύροι, ενώ στο Ιράκ και οι 8 όμηροι δημοσιογράφοι είναι Ιρακινοί.
Σε ό,τι αφορά τις συλλήψεις, δύο χώρες βρίσκονται επικεφαλής της κατάταξης: η Ουκρανία, όπου 47 δημοσιογράφοι συνελήφθησαν, είτε από τους αυτονομιστές αντάρτες είτε από τις αρχές, και η Αίγυπτος , όπου 46 δημοσιογράφοι συνελήφθησαν υπό το πρόσχημα των διασυνδέσεών τους με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα και την κατηγορία της "επίθεσης κατά της εθνικής ενότητας". Ακολουθούν το Ιράν (45 συλλήψεις), το Νεπάλ (45) και η Βενεζουέλα (34).
Η Ουκρανία έχει το ρεκόρ των επιθέσεων κατά δημοσιογράφων (215), κυρίως στοχευμένων αστυνομικών επιθέσεων κατά τις διαδηλώσεις στην Πλατεία Μαϊντάν. Ακολουθούν η Βενεζουέλα (134), η Τουρκία (117), η Λιβύη (97) και η Κίνα (84).
Στην Τουρκία, έναν χρόνο μετά τις διαδηλώσεις στο πάρκο Γκεζί, η ατιμωρησία των αστυνομικών βιαιοτήτων αποτελεί ενθάρρυνση για τη συνέχισή τους. Οι δημοσιογράφοι στην Τουρκία πληρώνουν βαρύ τίμημα της υπερβάλλουσας αστυνομικής βίας.
Η Κίνα βρίσκεται επίσης ψηλά στην κατάταξη: το Πεκίνο είναι υπεύθυνο για το 17% των περιπτώσεων φυλάκισης επαγγελματιών δημοσιογράφων και για το 44% των περιπτώσεων φυλάκισης μπλόγκερς. Η Ερυθραία, το Ιράν, η Συρία και η Αίγυπτος βρίσκονται επίσης στις πρώτες θέσεις της κατάταξης, αποτελώντας, όπως και το 2013, τις μεγαλύτερες φυλακές δημοσιογράφων παγκοσμίως. Μεγάλος αριθμός μπλόγκερς βρίσκεται επίσης στις φυλακές του Βιετνάμ.
Η οργάνωση διαπιστώνει μείωση των δολοφονιών δημοσιογράφων σε χώρες που βρίσκονται σε ειρήνη, όπως το Μεξικό, η Ινδία και οι Φιλιππίνες. Αντίθετα διαπιστώνεται ο διπλασιασμός των δολοφονιών γυναικών δημοσιογράφων (6 έναντι 3), στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, στο Ιράκ, την Αίγυπτο, το Αφγανιστάν και τις Φιλιππίνες.
Συνολικά 720 δημοσιογράφοι έχουν σκοτωθεί από το 2005. Το 2014, παρά τους αποκεφαλισμούς που συγκλόνισαν ολόκληρο τον κόσμο, ήταν μεταξύ των λιγότερο αιματηρών ετών εδώ και δέκα χρόνια.