Τα τέσσερα μέτρα που θα φέρουν αύξηση μισθού από το 2021

Ενίσχυση της μισθωτής απασχόλησης ώστε να δει πραγματικό όφελος τόσο ο εργοδότης -ο οποίος διστάζει να προσλάβει με καλό μισθό λόγω πολύ υψηλού κόστους- όσο και ο ίδιος ο εργαζόμενος -ο οποίος καταλήγει να εισπράττει πολύ λίγα καθαρά λόγω κρατήσεων για φόρους και εισφορές- εισηγείται η Επιτροπή Πισσαρίδη και καταλήγει σε τέσσερις συγκεκριμένες προτάσεις οι οποίες μπορούν να επιφέρουν σημαντική αύξηση των καθαρών αποδοχών, ειδικά για τους έχοντες μεσαίους και υψηλούς μισθούς. Πρώτον προτείνεται η κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης η οποία βαραίνει τους έχοντες ατομικό εισόδημα άνω των 12.000 ευρώ ετησίως. Δεύτερον, προτείνεται η μείωση των συντελεστών υπολογισμού της φορολογίας εισοδήματος μετά την 1^η κλίμακα (σ.σ δηλαδή τον συντελεστή του 9% ο οποίος εφαρμόζεται σε έχοντες αποδοχές έως 10.000 ευρώ). Τρίτον, προτείνεται η μείωση του πλαφόν επιβολής ασφαλιστικών εισφορών το οποίο σήμερα διαμορφώνεται στα 6.500 ευρώ τον μήνα και τέταρτον προτείνεται να αντικατασταθεί η ποσοστιαία εισφορά υγείας με ένα συγκεκριμένο ποσό ώστε όλοι οι μισθωτοί ανεξαρτήτως μισθού να πληρώνουν τα ίδια για τις ίδιες παροχές υγείας. Το μοντέλο αυτό, έχει ήδη υιοθετηθεί στους ελεύθερους επαγγελματίες οι οποίοι ανεξάρτητα από το πια κλίμακα ασφαλιστικών εισφορών θα επιλέξουν, επιβαρύνονται ακριβώς με το ίδιο ποσό ασφαλιστικών εισφορών.

Τα τέσσερα αυτά μέτρα ουσιαστικά έχουν ήδη γίνει αποδεκτά από την κυβέρνηση η οποία έχει ταχθεί ανοικτά και υπέρ της μείωσης των φορολογικών συντελεστών, και της κατάργησης της εισφοράς αλληλεγγύης αλλά και της μείωσης των ασφαλιστικών εισφορών. Το χρονοδιάγραμμα είναι αυτό που θα καθοριστεί με βάση τις δημοσιονομικές αντοχές της χώρας. Τι σημαίνουν τα τέσσερα μέτρα στην πράξη;

1. Η επιβολή ενιαίας ασφαλιστικής εισφοράς υγείας μπορεί να προκαλέσει σημαντική αύξηση καθαρών αποδοχών για τους υψηλόμισθους και ταυτόχρονα μείωση του εργοδοτικού κόστους. Είναι πιθανό βέβαια, στους χαμηλούς μισθούς (στο επίπεδο του βασικού μισθού ή και λίγο παραπάνω) να μην υπάρξει ελάφρυνση καθώς πρέπει να διασφαλιστεί και η χρηματοδότηση των παροχών υγείας τόσο σε είδος (σ.σ φάρμακα, νοσοκομειακή περίθαλψη κλπ) όσο και σε χρήμα (σ.σ επιδόματα κλπ). Σήμερα, οι ασφαλιστικές εισφορές υγείας υπολογίζονται με ποσοστό 7,1% επί του μισθού ανεξαρτήτως ύψους (σ.σ για την ακρίβεια εισφορές υγείας επιβάλλονται μέχρι και τα 6500 ευρώ). Έτσι, για έναν μισθωτό των 1000 ευρώ οι εισφορές υγείας είναι 71 ευρώ τον μήνα και για έναν μισθωτό των 5000 ευρώ είναι 355 ευρώ τον μήνα. Και οι δύο μισθωτοί έχουν τις ίδιες ακριβώς παροχές. Από το 7,1% το 4,55% το πληρώνει ο εργοδότης και το 2,55% ο εργαζόμενος. Το ζητούμενο είναι να βρεθεί ένα συγκεκριμένο ποσό ανά μήνα (π.χ 60-80 ευρώ ανά μήνα) το οποίο θα εφαρμόζεται σε όλους και θα εξακολουθεί να επιμερίζεται ανάμεσα στον εργοδότη και στον εργαζόμενο ώστε και οι δαπάνες του συστήματος υγείας να καλύπτονται και μην υπάρχει αντικίνητρο εμφάνισης υψηλών αποδοχών.
2. Η κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης είχε ήδη δρομολογηθεί να ξεκινήσει από φέτος αλλά μας… πρόλαβε η πανδημία. Απαιτείται δημοσιονομικός χώρος περίπου ένα δις. ευρώ ενώ η κατάργηση θα ωφελήσει όσους τους Έλληνες με αποδοχές άνω των 1000 ευρώ μηνιαίως. Το όφελος, μπορεί να ξεπεράσει ακόμη και τα 1000 ευρώ τον χρόνο για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, όχι μόνο μισθωτούς αλλά και αυτοαπασχολούμενους που εμφανίζουν υψηλά εισοδήματα στην εφορία.
3. Η θέσπιση ανώτατου πλαφόν για τον υπολογισμό των ασφαλιστικών εισφορών, ευνοεί κυρίως τα στελέχη και τους υψηλόμισθους. Σήμερα, το πλαφόν επιβολής των ασφαλιστικών εισφορών έχει οριστεί στα 6500 ευρώ κάτι που σημαίνει ότι οι ασφαλιστικές εισφορές υπολογίζονται με συντελεστή 41% μέχρι του συγκεκριμένου ύψους. Για κάθε 100 ευρώ μείωσης του ανώτατου πλαφόν υπολογισμού των ασφαλιστικών εισφορών, οι εργαζόμενοι αυτής της κατηγορίας αποδοχών θα κερδίζουν 40 ευρώ καθαρά μαζί με τους εργοδότες τους.

Η αλλαγή της φορολογικής κλίμακας ώστε να μειωθούν οι συντελεστές για τους έχοντες αποδοχές άνω των 10.000 ευρώ ετησίως. Οι συντελεστές σήμερα κυμαίνονται από 22% και φτάνουν μέχρι και το 44%. Η μείωση εξαρτάται από ένα και μόνο στοιχείο: τις δημοσιονομικές αντοχές.