Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα για τους αποταμιευτές που κατέχουν ομόλογα.

Με απευθείας τηλεφωνήματα, e-mails αλλά και με δημοσιεύσεις στον Τύπο, τους προτρέπουν να επισκεφτούν τα υποκαταστήματα τους, έτσι ώστε να τους ενημερώσουν για τις «συνέπειες» της συμμετοχής ή της μη συμμετοχής τους στην εθελοντική ανταλλαγή των ομολόγων που κατέχουν.

Αν και ακόμη δεν έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο γύρω από το ποσοστό που θα κρίνει ικανοποιητικό το ελληνικό δημόσιο για να μην ενεργοποιήσει τις ρήτρες υποχρεωτικής συμμετοχής. Για παράδειγμα αν συγκεντρωθεί ποσοστό 90% των ομολόγων προς ανταλλαγή και το δημόσιο κρίνει ότι είναι ικανοποιητικό και δεν ενεργοποιήσει τις ρήτρες, τότε το υπόλοιπο 10% δεν θα υποστεί κούρεμα. Δηλαδή κάποιος που δεν θα συμμετάσχει στην διαδικασία θα ωφεληθεί σε αυτή την περίπτωση. Θα πληρωθεί στην ώρα του τα υφιστάμενα ομόλογα που έχει στην κατοχή του, χάνοντας κάποιους τόκους. Αν δεν συγκεντρωθεί το απαιτούμενο ποσοστό και ενεργοποιηθούν οι ρήτρες αναγκαστικής συμμετοχής, τότε δεν έχει σημασία αν πήγε κάποιος εθελοντικά ή με το ζόρι.

Πάντως, θα πρέπει να σημειωθεί ότι από το κούρεμα, αν γίνει υποχρεωτικό, θα αδικηθούν κυρίως αυτοί που αγόρασαν ομόλογα ελληνικού δημοσίου για να τα κρατήσουν έως τη λήξη τους. Οσοι δηλαδή τα αγόρασαν ως επένδυση «για τα παιδιά τους» στην αρχική τους ονομαστική αξία και όχι όσοι τα αγόρασαν από την δευτερογενή αγορά σε πολύ χαμηλότερες τιμές, για λόγους trading και κερδοσκοπίας. Και αυτό γιατί το κούρεμα του 53,5% σημαίνει ότι οι πραγματικές απώλειες αν υπολογισθεί η αξία του χρήματος σήμερα και η αξία του στη λήξη των νέων ομολόγων που θα φτάνει και το 2042, θα είναι πάνω από 70%.