Τιμή ρεκόρ για έργο του Τσαρούχη σε δημοπρασία - O "Μάης" πωλήθηκε 475.000 ευρώ

Την υψηλότερη τιμή πώλησης που έχει πραγματοποιηθεί ποτέ σε παγκόσμιο επίπεδο για έργο του Γιάννη Τσαρούχη (1910-1989), πέτυχε χθες η VERGOS Auctions κατά τη διάρκεια της δημοπρασίας «Νεοελληνικής Ζωγραφικής και Γλυπτικής» η οποία πραγματοποιήθηκε στο Ζάππειο Μέγαρο.

Σε μία κατάμεστη από το φιλότεχνο κοινό αίθουσα και με συμμετοχές μέσω τηλεφώνου και διαδικτύου, ο μεγαλύτερος οίκος δημοπρασιών στην Ελλάδα κατακύρωσε την πώληση του έργου «Μάης» του Γιάννη Τσαρούχη, στην τιμή των 475.542 ευρώ με τιμή εκκίνησης 200.000 ευρώ. Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση, το έργο ανήκει σε μία αριστουργηματική σειρά από 12 πίνακες που φιλοτέχνησε ο μεγάλος δάσκαλος, ένας για κάθε μήνα του έτους, αντλώντας την έμπνευσή του από τις διακοσμήσεις Louis Philippe με φόντο χρυσό και τις γαλλικές εικόνες της Σταυρώσεως του 15ου αιώνος.

Με το 76% των έργων που διατέθηκαν στην αίθουσα και το 85% με τα after sale να βρίσκουν αγοραστές, στη δημοπρασία σημειώθηκε τζίρος που ξεπέρασε τα 2 εκατ. ευρώ.

Ανάμεσα στο πλήθος έργων που ξεπέρασαν αισθητά την αρχική τιμή εκτίμησης, ξεχωρίζει το έργο «Χωρίς Τίτλο» του Απόστολου Γεωργίου που υπετριπλασίασε την αρχική τιμή εκτίμησης (πωλήθηκε 69.302 ευρώ με αρχική 20.000 ευρώ), το έργο «Εntre ciel et terre» του Pavlos (Διονυσόπουλος) που κατακυρώθηκε στα 41.126 ευρώ, υπερδιπλασιάζοντας την αρχική τιμή εκτίμησης των 18.000 ευρώ, το «Σινιάλο» (1972) του Takis (Βασιλάκης) που πωλήθηκε 120.978 ευρώ με αρχική 80.000 ευρώ, όπως και η «Σύνθεση με γυναικείες φιγούρες και άγγελο» και το προσχέδιο που τη συνόδευε, του Κωνσταντίνου Παρθένη, που πωλήθηκε 95.770 ευρώ με αρχική τιμή εκτίμησης 60.000 ευρώ.

Σύμφωνα με τον Ανδρέα Βέργο, Managing Director της VERGOS Auctions: «Το παγκόσμιο ρεκόρ για τον κορυφαίο ζωγράφο Γιάννη Τσαρούχη όπως και για τον οίκο μας, τοποθετεί επάξια τη χώρα μας στον διεθνή χάρτη της δευτερογενούς αγοράς τέχνης. Οι συλλέκτες επέδειξαν για άλλη μία φορά εμπιστοσύνη τόσο στον οίκο μας όσο και στην αξία και τη διαχρονικότητα της νεοελληνικής τέχνης».